Ik kan hier gewoon geen slecht cijfer voor geven, aangezien dit album zoveel heeft betekent voor mijn muzikale ontwikkeling. Ik was 12 toen dit uitkwam, kocht het op cassette en heb het grijsgedraaid. Ik ben geen moment in de veronderstelling geweest dat dit originele versies waren, dat staat ook nergens op de hoes. Het klinkt als één geheel en in retrospect haalt dat natuurlijk bijna alle diepte, gevoel en diversiteit uit de nummers, maar als introductie in de elektronische muziek vind ik dit nog steeds verre van slecht. Het is the next best thing, aangezien er simpelweg geen compilaties bestaan met originele muziek van zowel Jarre als Vangelis, Kraftwerk, Mike Oldfield, Parsons en OMD.
Op de cassettes van Synthesizer Greatest (ik had er 6 + 2 Classical Masterpieces) stonden altijd 1 tot 3 nummers minder dan op de cd, wat natuurlijk flink balen was als je niet over een cd-speler beschikte. Zo heb ik Tubular Bells een jaar later leren kennen via een leraar Engels die hem wel voor me wilde kopiëren. Nog veel later kocht ik het betreffende album van Oldfield, maar ik moet zeggen dat deze versie van Starink nog steeds een prima samenvatting is van het langgerekte origineel.
Verder blijft Pulstar voor altijd voor mij verbonden met Axel F, omdat op de cassette als track 4 de eerste 4 maten van Axel F vooraf gaan aan Pulstar. Foutje, bedankt.
Zonder deze plaat had ik nooit het (bijna) volledige oeuvre van Jarre en Kraftwerk op de plank gehad, of verder zijn gedoken in het werk van o.a. Vangelis, Oldfield en OMD. Dat zou pas armoe troef zijn geweest. Bedankt Ed Starink!