menu

Ed Starink - Synthesizer Greatest (1989)

Alternatieve titel: Synthesizer Greatest, Volume 1

mijn stem
3,00 (50)
50 stemmen

Nederland
Electronic
Label: Arcade (XV)

  1. Theme From "Antarctica" (4:01)
  2. Moments In Love (3:11)
  3. Mammagamma (3:37)
  4. Axel F. (2:56)
  5. Autobahn (3:37)
  6. Magnetic Fields (Part 2) (3:54)
  7. Electricity (3:32)
  8. Equinoxe (Part 5) (3:44)
  9. Chariots Of Fire (3:36)
  10. Hymne (3:43)
  11. Crockett's Theme (3:35)
  12. Fourth Rendez-Vous (4:09)
  13. Pulstar (4:25)
  14. Oxygene (4:14)
  15. To The Unknown Man (3:32)
  16. Chase (Theme from Midnight Express) (3:41)
  17. Tubular Bells (Theme from "The Exorcist") * (7:16)
toon 1 bonustrack
totale tijdsduur: 59:27 (1:06:43)
zoeken in:
3,5
Toen deze "CD" uitkwam was ik zo'n 12-13 jaar oud. Uiteraard had ik nog geen cd-speler, maar een cassetterecorder. Zo'n foute ghettoblaster met 2 tapedecks (op dubbele snelheid overnemen!)

Deze CD heeft mij geïntroduceerd in de wereld van Synthesizer muziek. Ik was (en ben) hier behoorlijk gek op. Ook ik had in eerste instantie helemaal niet door dat de nummers niet origineel waren. Omdat ik deze uitvoeringen echter kon dromen, viel het wel meteen op zodra ik een origineel hoorde.

Het grappige was, dat ik in eerste instantie dacht dat die andere versie een cover was van meneer Starink's brouwseltjes. En geïrriteerd raakte omdat zo'n versie afweek van "het origineel". Uiteraard is dat puur gewenning, en later heb ik de schade wel weer ingehaald en heb ik overal de originele versies van opgezocht.

Toch heb ik hele dierbare herinneringen aan deze CD's, voornamelijk omdat ik hierdoor geïnteresseerd raakte in de muzieksoort. Ook de futuristische spacy album art roept nog steeds positieve gevoelens op. Gelukkig zitten de covers van Edje technisch goed in elkaar, dus ondanks het soms goedkope jatwerk valt er prima naar te luisteren. Sommige bewerkingen prefereer ik zelfs. In het algemeen de nummers die niet bijna 1-op-1 omgezet zijn, maar die andere uitvoeringen zijn van bijvoorbeeld klassieke werken of filmmuziek.

Deze CD's waren voor mij een inspiratie om veel andere muziek te ontdekken. Uiteraard de synthesizer-guru's Jarre, Vangelis, Kraftwerk. Diverse artiesten uit begin jaren 80 die ik zelf niet bewust meegemaakt had (OMD, Ultravox, Yazoo). Maar ook diverse klassieke nummers, vooral indien deze zwaar leunen op strijkers. En ergens heb ik nog mijn eerste CD-single liggen met daarop Aurora van Nova. Jeugdsentiment ten top.

avatar van deric raven
3,0
Ach, ik had rond deze tijd zelf een keyboard van Yamaha.
Ik kon een stukje van Depeche Modes I Just Can't Get Enoug spelen, en wat van Nova's Aurora.
Een goede vriend speelde Maid Of Orleans van OMD.
Ik vond het wel hebben, dat staande achter een keyboard of synthesizer, terwijl ik totaal niet muzikaal was.
Het hoort ook wel bij die tijd; de albums van Ed Starink en ook de mixen van Ben Liebrand.
Je zette alles op tape; of het nu van de radio was, of een kopie van een cd van iemand anders.
Natuurlijk wist je dat de nummers niet echt werden uit gevoerd door Vangelis, Jarre of Oldfield, maar er stond met letters DDD op de cd vermeld, dus moest het qua geluid wel een sensatie zijn.
Later kocht ik van de Turn Up The Bass albums uit de Dreammix collectie; grappig genoeg ging het daarbij veelal om dezelfde nummers als op de Synthesizer Greatest collectie.

avatar van Rumour
4,5
Ik kan hier gewoon geen slecht cijfer voor geven, aangezien dit album zoveel heeft betekent voor mijn muzikale ontwikkeling. Ik was 12 toen dit uitkwam, kocht het op cassette en heb het grijsgedraaid. Ik ben geen moment in de veronderstelling geweest dat dit originele versies waren, dat staat ook nergens op de hoes. Het klinkt als één geheel en in retrospect haalt dat natuurlijk bijna alle diepte, gevoel en diversiteit uit de nummers, maar als introductie in de elektronische muziek vind ik dit nog steeds verre van slecht. Het is the next best thing, aangezien er simpelweg geen compilaties bestaan met originele muziek van zowel Jarre als Vangelis, Kraftwerk, Mike Oldfield, Parsons en OMD.

Op de cassettes van Synthesizer Greatest (ik had er 6 + 2 Classical Masterpieces) stonden altijd 1 tot 3 nummers minder dan op de cd, wat natuurlijk flink balen was als je niet over een cd-speler beschikte. Zo heb ik Tubular Bells een jaar later leren kennen via een leraar Engels die hem wel voor me wilde kopiëren. Nog veel later kocht ik het betreffende album van Oldfield, maar ik moet zeggen dat deze versie van Starink nog steeds een prima samenvatting is van het langgerekte origineel.

Verder blijft Pulstar voor altijd voor mij verbonden met Axel F, omdat op de cassette als track 4 de eerste 4 maten van Axel F vooraf gaan aan Pulstar. Foutje, bedankt.

Zonder deze plaat had ik nooit het (bijna) volledige oeuvre van Jarre en Kraftwerk op de plank gehad, of verder zijn gedoken in het werk van o.a. Vangelis, Oldfield en OMD. Dat zou pas armoe troef zijn geweest. Bedankt Ed Starink!

Gast
geplaatst: vandaag om 16:53 uur

geplaatst: vandaag om 16:53 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.