Jason Isbell - Something More Than Free (2015)

Ik zag het indd ik heb kaartjes gehaald

Ik blijf teruggrijpen op 24 Frames, wat ik een geweldig nummer vind. Maar de rest van het album laat ik aan mij voorbij gaan, het roots en folkgehalte is hoog en dat is niet helemaal mijn ding heb ik gemerkt.

Terug een zeer goede plaat van de ex drive by trucker .....

Deze plaat gaat er bij mij in zijn geheel goed in hoor! In een opwelling op vinyl besteld en daar absoluut geen spijt van. Mooie uitgave, zware kwaliteit. Aanrader voor de liefhebbers.

Southeastern ken ik nog niet, dus ook daar zeer benieuwd naar. Binnenkort maar eens checken.

Het concert helaas gemist, maar begrepen dat hij later dit jaar in Tivoli staat.

Na het geweldige Southeastern en schitterend akoestisch optreden in de Effenaar (jaar of 2 geleden) was ik uiteraard zeer benieuwd naar deze plaat. Hij haalt het net niet bij zijn voorganger en moest wat meer groeien, maar dit is ook weer een heerlijke plaat met een aantal parels van nummers. Het optreden in Brussel van een paar weken geleden was nog beter dan dat in de Effenaar en in augustus ben ik weer van de partij als hij in Utrecht is!

Paradiso was echt meer dan fantastisch. Ik heb weer kaarten gehaald voor Tivoli, zou zeker ook gaan als ik jou was haha

Een minder persoonlijk en indringend album dan de voorganger, dus een halve ster minder. Maar ook dit is evengoed weer een pareltje. Isbell staat erg hoog in mijn lijst van veelgedraaide artiesten de laatste jaren, al nog wel even zo blijven ook. Na het legendarische optreden in Paradiso in augustus zeker naar de Oosterpoort.

Op een dag maak ik een reis door het zuiden van de Verenigde Staten. Van Nashville naar New Orleans, bijvoorbeeld, naar de roots van zoveel mooie muziek. Om daar laat op de avond in schimmige kroegen met bierschuim op de vloer te luisteren naar een compleet onbekende country-, folk- of bluesartiest die hart en ziel steekt in zijn liederen. Over afscheid nemen, onderweg zijn en thuiskomen. Zoals Jason Isbell dat doet. Het zijn liederen van een man die ervaring heeft met het leven, maar nog niet genoeg om blindelings zijn weg te vinden. Hij vertelt over hoe je leert opgroeien en over wat er gebeurt met herinneringen als ze niet langer tastbaar zijn. Over wie we geworden zijn en wie we ooit dachten te worden. En over geloof, dat een houvast kan zijn in het leven, maar tegelijk ook een beperking. You thought God was an architect, now you know he’s something like a pipe bomb ready to blow. En dat allemaal in een hemelse muzikale omlijsting. Something More Than Free is een heel persoonlijke plaat van iemand die zichzelf heeft zien veranderen.

De vakantie is vaak een tijd voor mij om nieuwe albums eens goed te beluisteren. In 2015 heb ik dankzij twee geweldige albums twee van mijn huidige favoriete artiesten ontdekt. Het ene album was van Nathaniel Rateliff & The Night Sweats en het andere was dit album.

Jason Isbell weet me met bijna elk liedje op deze cd te raken. Sterke teksten en mooie muziek zonder onnodige opsmuk.

Afgelopen jaar kon ik helaas door omstandigheden niet bij een live concert zijn. Gelukkig heb ik zojuist kaarten kunnen kopen voor het optreden in Paradiso dit jaar!

Ben deze al weken aan het draaien en inmiddels bij 4,5 sterren beland.Waar ik altijd het meest tegenaan hikte bij Jason Isbell was zijn wat dunne en niet altijd,zeker bij de wat hardere uptempo nummers overtuigende stem.Het voordeel van van Something More Than Free is dat er van die soort niet al te veel opstaan en ook dat ik langzaam maar zeker dat bezwaar aan het weg luisteren ben.
Daarnaast bevat dit album natuurlijk nog tal van andere aspecten die het bijna briljant maken.Zo zijn daar de prachtige beschouwende teksten,de sobere maar zeer doeltreffende muzikale invulling en als belangrijkste natuurlijk Isbell's onmiskenbare songschrijverskwaliteiten.
Dit alles resulteert in wonderschone Country/roots nummers als 24 Frames ,Children of Children en de titelsong,maar eigenlijk is al het materiaal hier op niveau.
Uitstekend album derhalve en mij rest nu alleen nog maar de herziening van die 3,5 van zijn album hiervoor want die gaat ongetwijfeld ook hoger eindigen.

Ook bij deze plaat vind ik persoonlijk dat Jason meer richting de southern rock/country zit, dan alternative country. De songwriting is erg goed, de leadzang uitermate sterk, maar wat deze plaat (en de vorige) echt goed maakt, zijn de arrangementen, de dynamiek, de instrumentatie en de uitstekende eindmix. Het is niet lawaaiig, ook niet gelickt, het klinkt warm en open. Bonuspunten voor de producer dus.

Ook weet Jason (en de producer) hoe lang een plaat zou moeten duren, om boeiend te bijven. Zolang je onder de 50 minuten blijft, blijft de luisteraar geboeid. Je kunt namelijk de plaat nog een keer opzetten.

Op deze plaat ook weer veel Amanda Shires op zang en fiddle en dat draagt ook bij aan een mooi eindgeluid.

Children of Children is een mooi stukje kitsch, waar een wat meer epische song-structuur wordt neergezet. Een slidegitaarsolo over een bedje viooltjes. Erg verrassend, erg mooi, erg ouderwets.

Wellicht niet het beste album van Jason Isbell, dat is denk ik southeastern, maar dit blijft wel mijn favoriete album. Dit was mijn kennismaking met Jason Isbell, op een vakantie met dit album op repeat via mijn koptelefoon. Nummers als Speed Trap Down en How To Forget blijven ook in mijn lijstjes staan en zijn klassiekers. Eén van de beste hedendaagse songwriters.

Dit album blijft bij mij – volledig onterecht – een ondergeschoven kindje. Southeastern is, als eerste kennismaking, er zo bij mij ingesleten. Daarnaast is pak ik zijn werk met The 400 Unit er ook gemakkelijk bij, waardoor deze plaat toch te weinig aan bod komt. Zoals gezegd, volledig onterecht. 'Something More Than Free' is minimaal even goed en stiekem misschien nog wel beter dan z'n voorganger. Muzikaal sowieso. Prachtige, tot in detail uitgewerkte arrangementen met een nostalgisch geluid dat je direct aangrijpt. Ik kan echt genieten van een bepaald type gitaar- en vioolwerk dat hier regelmatig voorbij komt. Dikke plus ook voor Amanda Shires en ook Sadler Vaden is bij vlagen weer geniaal. Children of Children behoort tot zijn beste nummers. Zeker één van mijn favoriete nummers in het algemeen. En, zoals altijd, is Jason Isbell weer fantastisch. Daar hoeft niet veel over gezegd worden, behalve misschien dat het bijzonder blijft dat hij zich bijna tien jaar later nog steeds weet te ontwikkelen, terwijl hij hier de lat al ontzettend hoog legt. Dikke punt erbij en het wordt tijd dat dit album in mijn kast komt te staan!