Hammerheart is voor mij een bijzonder album. Vanaf het moment toen ik - met een koptelefoon op in de platenzaak SamSam in Zwolle - de eerste noten van dit album hoorde was ik gegrepen. Zoiets had ik nog nooit gehoord! Wat een bombast! Wat een energie!
Het was een tijd waarin ik veel naar bands als Savatage en Metal Church luisterde en de technisch vaardige death metal van Death en Atheïst net had ontdekt. Deze rammelende brok herrie paste eigenlijk helemaal niet in mijn muzikale dieet. Mijn vrienden snapten ook niet hoe ik kon genieten van het monotoon voortploegende Shore In Flames. Ik nam de minutieuze veranderingen in de riffpatronen gulzig in mij op, zoals ik het hele album vol aandacht van voor naar achter in mij opnam.
Als ik de plaat anno 2022 zou leren kennen zou ik wellicht net zo teleurgesteld zijn als
RuudC. In 1990 in die platenzaak liep het voor mij anders en sindsdien is deze plaat een mijlpaal in mijn collectie.