T.o.v hun eerdere albums, is dit Hearts idd. wat wisselvalliger, maar nog steeds een aangenaam album om naar te luisteren. Maar goed, ik heb dan ook wel wat sympathie voor deze band, met die warme muzikale klanken, waar ik zo lekker onderuitgezakt naar kan luisteren.
Ik ben het eens met Pieter Paal dat een; Daisy Jane, Old Virginia en Sister Golden Hair de uitschieters zijn op dit Hearts, omdat ze ook America laten horen op hun best en dat die nummers daarin ook zo herkenbaar zijn; samenzang, melodie, refrein en hoog kampvuur gehalte.
Toch vind ik dat daarnaast ook een sfeervolle Midnight genoemd mag worden. Kant 2 van de lp begint op zich sterk met een Company en het hitgevoelige Woman Tonight. Met Seasons heeft het m.i een prima walsende afsluiter. Met Half a man presenteren ze dan wel een dertien in een dozijn rocknummer. Bell Tree, trekt wat anoniem voorbij en The Story of a Teenager gaat wat ten onder aan een te voor de hand liggende muzikale ondersteuning en het te dik erop leggen van een bepaald gevoel. Tomorrow is niet onaardig, maar ze hebben het beter gedaan.
America heeft een wat braaf imago en bracht zowat elk jaar trouw een album uit. Dat ging niet altijd evengoed samen met de muze, die soms ook ergens anders moest zijn blijkbaar.
Een leuke plaat en beter als Hideaway, die het jaar erna uitgebracht werd.