Nightwish - Oceanborn (1998)

Ik noem het 't liefst de muziek van Nightwish, en die is niet te beschrijven of in te delen. Dat geldt trouwens voor heel veel meer bands.

Die voorkant vind ik echt geweldig.
Nightwish heeft altijd wel een mooie voorkant.
Samen met Century Child vind ik dit toch wel de mooiste!
Ook spreekt het album mij wel aan.
Het klinkt gewoonweg heerlijk.
En ook vooral omdat het een feit is dat Tarja er nog in zit.
Nu niet meer, en Anette vind ik minder..
Tarja heeft een hele mooie krachtige hoge opera stem waar niemand omheen kan.
En als dat wel zo is wil ik het weten.
Echte favoriet heb ik bij dit album niet.
Gewoon omdat het zo leuk klinkt.

Ik wordt altijd erg vrolijk van Moondance. De rest van het album is ook niet verkeerd, maar ook niet heel schokkend. Zo vind ik de latere Nightwish albums beter. Op deze CD is wel duidelijk de vooruitgang t.o.v. het debuut te horen. Hier wordt de Nightwish stijl verder ontplooit tot symphonische metal met een superieure zangeres.

wat een verschrikkelijk smakeloze albumcover! nog nooit van mijn leven zoiets kitcherig gezien

Verschrikkelijk vind ik de albumhoes nu ook weer niet.
Het is wel kitsch en zo ook de muziek.

Het is een erg goed kitschy metal album.
Vooral het eerste deel van het album is naar mijn mening fantastisch
Die hoge stemmetjes... en die fantastische melodietjes

Nog nooit een woonwagen van binnen gezien?

Goede zang, geweldig instrumentaal en wat een sfeer.

Dit blijft een heerlijke cd. Alltime favo.

Goede powermetal, mooie fantasy teksten en twee mooie rustig nummers op het eind. Classic.

Van wie is ook alweer het klassieke pianostukje in het refrein van Gethsemane?

Het album in zijn geheel vind ik wel aardig. Ook de ballad aan het einde vind ik sterk.

Het boekje in mijn exemplaar zegt: Holopainen. Het had ook Malmsteen geweest kunnen zijn.

Nee, het is genomen van een stuk van Mozart ofzo.

Had ook zeker gekund.

Maar het komt toch echt uit de koker van de Nighwishbaas.

Volgens mij.

Waarschijnlijk bedoel je dit, van Bach dus.

Niet hetzelfde als je het mij vraagt.

De invloeden zijn evident. Maar niet één op één overgenomen.

Ik vind het gewoon mooi verwerkt en ik zie het zeker niet als jatwerk. Die eerste maat van Badinerie wordt zeker wel naadloos overgenomen.

Naadloos?

Mijn oren zullen dan wel gedegenereerd zijn. Afgezien van de overduidelijke invloed hoor ik toch echt een iets andere melodie. Met een beetje fantasie heeft het wel dezelfde vorm. Maar de Badinerie gaat bijvoorbeeld van hoog naar laag, terwijl het Gethsemane thema van laag naar hoog gaat.

Qua noot-intervallen werkelijk precies gelijk. Ze gaan ook beiden van hoog naar laag.

Ik hou van dit album! Het is heel mooi sprookjes/fantasy-achtig! Mijn favorieten zijn Sacrament of Wilderness, Swanheart en Passion and the Opera.

Bij Sacrament of Wilderness vind ik vooral de intro heel mooi, echt de typische Nightwish-sound hoor je daarin. De keyboardsolo in het midden van het nummer vind ik ook echt helemaal geweldig!

Swanheart is een hele mooie, rustige, gevoelige ballad. Je hoort hele mooie instrumentale stukken na het refrein en Tarja zingt hier heel mooi!

Bij Passion and the Opera hoor je een hele mooie gitaarriff en aan het eind hoor je wat voor moois Tarja allemaal kan met haar operastem!

Deze drie nummers zijn mijn persoonlijke favorieten, maar de andere nummers vind ik ook heel mooi! Het enigste nummer wat ik wat minder vind op dit album is Devil & The deep dark ocean.

4,5*

Toen Stargazers voor de eerste keer door men boxen knalde dacht ik nog: "dit klinkt echt goed". Maar na een heel album gaat het zo hard vervelen dat ik niet anders kan dan men mening te herzien. De muziek klinkt best goed, maar mocht nog wat gedurfder. Ligt het dan aan de operastem van Tarja? Het zou best kunnen. Mooie stem, maar ik word het erg snel beu. Deze ga ik niet snel nog eens uit de kast halen.

Oceanborn is wat mij betreft Nigtwish's finest hour. Stevige uptempo powermetal met enkele verrassend pakkende en toffe songs. Geen gezaag van Marco Hietala en geen luxe van een groots orkest completeren het charmante van Oceanborn.

Oceanborn wordt vaak gezien als het beste album van Nightwish, en vaak samen met Once. Ik en populaire opinie gaan niet samen. Begrijp me niet verkeerd, de band is hier voor het eerst op het juiste spoor, zogezegd. Nog lekker power metal op tijden. Ook wordt nu de stem van Tarja Turunen voor het eerst goed benut (of ze is enorm gegroeid sinds Angels Fall First). Wel moet dit album voor mij even op gang komen. Vanaf Swanheart ben ik tot het eind aan de speakers gekluisterd, maar daarvoor verlies ik mijn aandacht toch weer af en toe. Een eerste stap in de goede richting zou ik willen zeggen... maar we zijn er nog niet. Favorieten zijn 'Moondance', 'The Riddler', 'The Pharaoh Sails to Orion' en het afsluitende 'Sleeping Sun'. Op naar Wishmaster.

Ten opzichte van Angels Fall First is Oceanborn een geweldige sprong voorwaarts. Waar de eerste door mij en Lennert nog goedgekeurd wordt vanwege het kneuterige en onbeholpenheid, is dit pure grandeur. Het opnamebudget ligt beduidend hoger, de orkestraties zijn veel beter uitgewerkt, Tuomas zingt niet meer en alle songs zijn raak. Waar Tarja op het debuut nog de smaakmaker is, is de band veel beter op elkaar ingewerkt. Luister hoe de keyboards en de gitaar vloeiend in elkaar overlopen op Gethsemane. Holopainen schudt de ene na de andere memorabele keyboardlijn uit zijn mouw. Toch klinkt het wel erg vertrouwd. Hoe goed Moondance ook is, blijf ik wel het gevoel hebben dat dit niet helemaal origineel is. Desalniettemin geniet ik ontzettend van dit album. Nightwish mengt hier power metal met opera en folk met speels gemak, zonder het metal aspect uit het oog te verliezen. Het geheel is zo organisch, dat het de ultieme soundtrack voor een boswandeling is; verwezen met Finse bossen en meren. The Pharaoh Sails To Orion is het klapstuk, maar de Kate Bush cover doet het origineel verbleken. Wat is dit ontzettend goed zeg.

Tussenstand:
1. Oceanborn
2. Angels Fall First

Ah, eigenlijk van tevoren wel beetje een gedoodverfde winnaar bij mij, aangezien ik Oceanborn zeker eens in de paar maanden opzet. Waar het charmante debuut proberen was, klinkt dit vervolg als een subliem powermetalwerkstuk waar het spelplezier vanaf spat. Er is klassiek, Finse folklore, soundtrack maar bovenal nog steeds alle ingrediënten van voortrazende drums, ronkende riffs en heerlijke toetsen- en gitaarsolo's. Een album dat samen met iets als Silence van Sonata Arctica en Destiny van Stratovarius eind vorige eeuw helemaal liet horen waar Finnen toe in staat waren.

Tarja laat hier geen enkel steekje vallen, Tuomas houdt zijn mond (en speelt de sterren van de hemel), Emppu speelt non-stop walgelijk mooie gitaarmelodieën en ik kan er niet over uit hoe heerlijk gevarieerd en hard Jukka toen nog kon slaan. Het feit dat ik iedereen bij de voornaam noem heeft overigens vooral te maken met die gruwelijk Finse achternamen. Oceanborn heeft alles. De snelheden worden afgewisseld, de bombast is over the top, maar net niet te kitscherig. Het is bij vlagen heerlijk stevig, zonder de melodie uit het oog te verliezen. Het is groots, episch en esoterisch. De soundtrack van een gelukkige jeugd en een van de beste Finse powermetalalbums ooit.

Tussenstand:
1. Oceanborn
2. Angels Fall First

Deze mis ik even. Wat is de link hier met Kate Bush?

De cover op dit album waarschijnlijk die volgens mij niet van Kate Bush is.

Howard Blake toch?

Jullie hebben gelijk. Excuses. Ik was er op een of andere manier van overtuigd dat het van Kate Bush was.