menu

Nightwish - Oceanborn (1998)

mijn stem
3,99 (160)
160 stemmen

Finland
Metal
Label: Spinefarm

  1. Stargazers (4:28)
  2. Gethsemane (5:22)
  3. Devil and the Deep Dark Ocean (4:46)
  4. Sacrament of Wilderness (4:12)
  5. Passion and the Opera (4:50)
  6. Swanheart (4:44)
  7. Moondance (3:31)
  8. The Riddler (5:15)
  9. The Pharaoh Sails to Orion (6:26)
  10. Walking in the Air (5:31)
  11. Sleeping Sun * (4:05)
  12. Nightquest * (4:18)
  13. Sleeping Sun [Live] * (4:32)
  14. Swanheart [Live] * (3:55)
  15. The Pharaoh Sails to Orion [Live] * (6:45)
toon 5 bonustracks
totale tijdsduur: 49:05 (1:12:40)
zoeken in:
avatar van RuudC
5,0
Ten opzichte van Angels Fall First is Oceanborn een geweldige sprong voorwaarts. Waar de eerste door mij en Lennert nog goedgekeurd wordt vanwege het kneuterige en onbeholpenheid, is dit pure grandeur. Het opnamebudget ligt beduidend hoger, de orkestraties zijn veel beter uitgewerkt, Tuomas zingt niet meer en alle songs zijn raak. Waar Tarja op het debuut nog de smaakmaker is, is de band veel beter op elkaar ingewerkt. Luister hoe de keyboards en de gitaar vloeiend in elkaar overlopen op Gethsemane. Holopainen schudt de ene na de andere memorabele keyboardlijn uit zijn mouw. Toch klinkt het wel erg vertrouwd. Hoe goed Moondance ook is, blijf ik wel het gevoel hebben dat dit niet helemaal origineel is. Desalniettemin geniet ik ontzettend van dit album. Nightwish mengt hier power metal met opera en folk met speels gemak, zonder het metal aspect uit het oog te verliezen. Het geheel is zo organisch, dat het de ultieme soundtrack voor een boswandeling is; verwezen met Finse bossen en meren. The Pharaoh Sails To Orion is het klapstuk, maar de Kate Bush cover doet het origineel verbleken. Wat is dit ontzettend goed zeg.

Tussenstand:
1. Oceanborn
2. Angels Fall First

avatar van lennert
5,0
Ah, eigenlijk van tevoren wel beetje een gedoodverfde winnaar bij mij, aangezien ik Oceanborn zeker eens in de paar maanden opzet. Waar het charmante debuut proberen was, klinkt dit vervolg als een subliem powermetalwerkstuk waar het spelplezier vanaf spat. Er is klassiek, Finse folklore, soundtrack maar bovenal nog steeds alle ingrediënten van voortrazende drums, ronkende riffs en heerlijke toetsen- en gitaarsolo's. Een album dat samen met iets als Silence van Sonata Arctica en Destiny van Stratovarius eind vorige eeuw helemaal liet horen waar Finnen toe in staat waren.

Tarja laat hier geen enkel steekje vallen, Tuomas houdt zijn mond (en speelt de sterren van de hemel), Emppu speelt non-stop walgelijk mooie gitaarmelodieën en ik kan er niet over uit hoe heerlijk gevarieerd en hard Jukka toen nog kon slaan. Het feit dat ik iedereen bij de voornaam noem heeft overigens vooral te maken met die gruwelijk Finse achternamen. Oceanborn heeft alles. De snelheden worden afgewisseld, de bombast is over the top, maar net niet te kitscherig. Het is bij vlagen heerlijk stevig, zonder de melodie uit het oog te verliezen. Het is groots, episch en esoterisch. De soundtrack van een gelukkige jeugd en een van de beste Finse powermetalalbums ooit.

Tussenstand:
1. Oceanborn
2. Angels Fall First

Gast
geplaatst: vandaag om 06:40 uur

geplaatst: vandaag om 06:40 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.