Don Henley - Cass County (2015)

Fijn album van deze fantastische zanger. Alleen track 3 kan mij totaal niet boeien. De titel zegt het al: No, thank you...

Henley brengt een flink stuk routine mee op deze plaat. Heel aardig en verzorgd maar uit de bocht vliegt het natuurlijk nergens. Ik heb net de versie van 62 minuten met bonustracks voor weinig aangeschaft. Luistert lekker weg maar eist niet echt alle aandacht op. Dat is een voordeel en een nadeel. Prima album van een gearriveerde artiest.

Gearriveerd? Hij kan natuurlijk dat Hotel niet verlaten, maar er is inmiddels toch wel sprake van een behoorlijk vaste stamgast, met ongetwijfeld een eigen plekje aan de bar...

Zijn stem was al niet meer weg te branden uit ons collectieve geheugen.

Nog even terugkomen op dit album. De beste tracks staan alleen op de Deluxe versie. Want daar tik ik de nummers 13,14 en 15 aan als favorieten. Net even wat puurder en directer dan de wat meer gestroomlijnde standard-tracks. Grappige teksten ook, zoals in A Younger Man: "You're looking for a younger man, not me". Voor mensen met een country-allergie wel lastig te verteren allemaal. Dit is geen rockende Eaglesplaat.

Nee, maar wel een bloedmooi album! Die stem van Don Henley is en blijft fenomenaal!

Zeker, niks achteruit gegaan nog!

Henley back to the roots.
Ooit begon hij natuurlijk als slagwerker in de Countryrock scene, al gauw met bloodbrother Glenn Frey.
Het Eaglesverhaal is bekend.
Cass Country is een Countrygerichte plaat met gasten.
Mick Jagger is niet geheel onbekend met het genre en met Dolly Parton en Merle Haggard heb je wel wat aan boord.

Het is een genietbare plaat die prettig aan doet.
Heel verantwoord, kabbelend, maar Henley weet altijd een extra dimensie toe te voegen door zijn stem.
Hij is nog altijd een geweldig vocalist.
Voor mij eigenlijk te netjes vastgelegd dit Cass Country.
Echt op de veilige mainstream vastgelegd en dat is op zich wel jammer.
Ik zou Henley wel eens willen horen met Rick Rubin aan de mengtafel.
Lekker gruizig en oprecht.
Lijkt mij voor een volgend project geen verkeerde insteek.
Maar verder weinig mis met deze plaat.

Een combinatie Henley-Rubin lijkt me ook een interessante Michel. Zelf nooit aan gedacht maar dat zou zo maar wat fraais kunnen opleveren. Praying For Rain & Train In The Distance vind ik echt grandioos, Don heeft door alle Eagles perikelen wel erg lang over dit album gedaan, ik kan me een interview herinneren pakweg 10 jaar geleden, toen zei hij al dat zijn wens een country album maken was.

Volgens mij heeft Don Henley sinds Desperado (met dank aan Bernie Leadon) geen countryalbum meer gemaakt. Maar hij kan her nog steeds wel. Ik ben het eens met Wandelaar dat de vier bonustracks wat minder gepolijst en daardoor in mijn ogen beter zijn.

Op aanraden van een collega gekocht. Bij de eerste draaibeurt komt de plaat nog niet echt los, een beetje het gevoel van prettige muziek op de achtergrond. Maar na een aantal draaibeurten begint de plaat te groeien. Waiting Tables is een juweeltje. Een verhaaltje dat zich ontvouwt en qua opbouw in de verte doet denken aan Lying Eyes. Praying for Rain kan me ook bekoren.

Al met al een hele fijne plaat.