menu

Steeleye Span - Rocket Cottage (1976)

mijn stem
3,52 (22)
22 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Folk / Rock
Label: Chrysalis

  1. London (4:10)
  2. The Bosnian Hornpipes (0:56)
  3. Orfeo-Nathans Reel (5:53)
  4. The 12 Witches (4:31)
  5. The Brown Girl (5:08)
  6. Fighting for Strangers (4:20)
  7. Sligo Maid (3:43)
  8. Sir James the Rose (6:06)
  9. The Drunkard (7:48)
totale tijdsduur: 42:35
zoeken in:
avatar van musicfreak1960
4,0
Heeft niemand hierover wat geschreven ? bij deze dan,

dit is echt een lekkere Span plaat, met prachtige klassiekers

Bijv Sir james the rose, een lekkere classic song, maar hoogtepunt is toch The Drunkard, het begint traditioneel, maar gaat over in iets prachtigs melanchonieks, met in de hoofdrol de viool en een sterke voice van Maddy Prior

Haal deze cd in huis als je een folkie ben en geniet

avatar van Casartelli
4,0
Casartelli (moderator)
Mijn vader had deze vroeger op lp, maar ik ben hem eigenlijk nooit op cd tegengekomen. Zeker een goede plaat uit Steeleye Spans meer rockende dagen ja, al vind ik net The Drunkard wat melig. Meer gecharmeerd ben ik van songs die het (toen) nieuwe Steeleye Span lieten horen, zoals The 12 Witches, The Brown Girl en Sligo Maid.

avatar van Casartelli
4,0
Casartelli (moderator)
Casartelli schreef:
ik ben hem eigenlijk nooit op cd tegengekomen

En daar kan ik nu op terugkomen. Nadat eerst vorig jaar al Below the Salt, Parcel of Rogues, Now We Are Six, All Around My Hat en Commoners Crown samen uitkwamen in de box "A Parcel of Steeleye Span", is dit jaar "Another Parcel of Steeleye Span" verschenen, met daarin naast Rocket Cottage nog Storm Force Ten, Live at Last, Sails of Silver en Tempted and Tried. De formule is dezelfde: vijf albums zijn op drie cd's geperst, zodat het wat programmeerwerk vergt om een origineel album in zijn geheel te horen. Daar staat tegenover dat de box voor weinig geld te krijgen is.

Dit is waarschijnlijk Steeleye Spans donkerste en meest rockende album. Daarom wellicht een aardige instapper voor de scepticus.

avatar van robbrouwer58
2,0
Als je een folkie bent, niet doen, vlees noch vis.

avatar van jorro
3,0
Wat tegenvallend album van Steeleye Span. Zoals hierboven al staat vlees nog vis. Zijn ze hier een folkband die rock speelt of net het omgekeerde? Het hinkt te veel op 2 gedachten waardoor noch de rockers noch de folkies aan hun trekken komen.
Voor mij is het album te veel rock en te weinig folk. Jammer want Steeleye Span heeft wel bewezen dat het pure folk kan maken.
Het album staat op een lage plaats in de Oor jaarlijst 1976 (45). Het mag een klein wonder heten dat ze die lijst met dit album gehaald hebben.

avatar van postman
3,5
Maakt mij niet uit of het nu rock of folk is als het maar goed klinkt . En dit album vindt ik zeker niet onaardig.

avatar van Brunniepoo
4,0
De opener van het in Hilversum opgenomen “Rocket Cottage” klinkt een beetje als een herhaling van zetten, al maakt het frivole vioolspel van Peter Knight nog wel wat goed. Anderzijds is dit natuurlijk gewoon een luxeprobleem – als luisteraar zijn we wellicht iets te veel gewend aan de hoge kwaliteit die Steeleye Span in deze periode aflevert. Ook het wel heel korte Bosnian Hornpipers klinkt vrij traditioneel.

Orfeo kent enorm funkend basspel. Het is een heel merkwaardig nummer, het lijkt wel een soort discofolk. Het loopt over in Knight’s vioolsolo in Nathan’s Reel, die dan weer langzaam wordt weggefade. Ik kan niet zeggen dat ik de keuzes van producer Mike Batt hier helemaal begrijp.
Maddy Prior weet me positief te verrassen in The Brown Girl, dat zeer verhalend en gevarieerd wordt gezongen. Ook hier overigens weer het funkende basspel van Rick Kemp.

In Fighting with Strangers – een vraag-antwoordlied tussen Prior en een zanger die ik niet helemaal thuis kan brengen. Die zanger (Knight?) weet wel enorme lappen tekst binnen het metrum te verhapstukken. Instrumentaal is het nogal apart gearrangeerd, het heeft zelfs iets Calypso-achtigs, maar dan een duistere variant daarop. Je kunt in ieder geval veel zeggen van deze plaat, maar niet dat de band op safe speelt na het succes van de voorganger. Ook Sligo Maid is weer een opvallende keuze, een soort funkreel. Sir James the Rose is dan weer vrij traditioneel in de gekozen aanpak.

En dan komen we aan bij de inmiddels bijna traditionele ‘vreemde afsluiter’. The Drunkard begint al met wat studioconversatie – geen goed begin. Vervolg zet Prior een raar stemmetje op en vervolgens weer wat gepraat. Nee, dit had niet op plaat gezet hoeven te worden. En dan volgt ineens weer een stukje prachtzang van Prior – hoewel ze het valse wel bewust zoekt (vandaar de titel).

Een klassieker is “Rocket Cottage” zeker niet – wel een hele leuke plaat, met veel interessante vondsten. Sommige nummers duren alleen wel wat lang. De plaat is verder wat gedateerder dan de voorgangers en daarnaast kwam deze plaat precies op het verkeerde moment, namelijk tegelijk met het begin van de punkgolf. Het hoeft verder geen betoog dat de folkrock van Steeleye Span diametraal tegenover de nieuwe stroming stond en daarnaast ook wel een gemakkelijk doelwit was.

avatar van Roxy6
Mooie recensies Brunniepoo! Dit jaargetijde leent zich goed voor de muziek van Steeleye Span
(en Loreena McKennitt).

Ik had vroeger een aantal LP's van de groep, zal proberen nog wat op cd terug te vinden, Nu heb ik enkel nog All Around my head en een best of.
Maar nummers als Gaudete zijn natuurlijk tijdloos! Evenals de heldere mooie stem van Maddy Prior

Gast
geplaatst: vandaag om 11:04 uur

geplaatst: vandaag om 11:04 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.