Thomas Dolby - The Flat Earth (1984)
mijn stem
127 stemmen
Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: EMI
-
Dissidents (4:56)
-
The Flat Earth (6:41)
-
Screen Kiss (5:36)
-
White City (5:23)
-
Mulu the Rain Forest (4:56)
-
I Scare Myself (5:40)
-
Hyperactive! (4:17)
-
Get Out of My Mix (Dolby's Cube) * (4:45)
-
Puppet Theatre * (4:15)
-
Dissidents (The Search for Truth Part 1) * (7:17)
-
Field Work [London Mix] * (4:06)
-
Don't Turn Away * (5:03)
-
The Devil Is an Englishman * (3:31)
-
I Scare Myself [Live on Tour, 1984] * (6:17)
-
Marseille [Live on Tour, 1984] * (4:42)
toon 8 bonustracks
totale tijdsduur:
37:29
(1:17:25)
0
geplaatst: 9 juli, 02:22 uur
Veelzijdig,sfeervol en voor mij ook het sterkste album (alhoewel zijn debuut Golden age of wireless er ook mocht zijn) van de Britse,muzikale duizendpoot Thomas Dolby.
The Flat earth telt slechts zeven nummers maar ze verdienen allemaal,minimaal het predicaat erg goed.
De funky popsong Hyperactive,min of meer een vervolg op zijn grote Amerikaanse hit She blinded me with science van zijn debuutalbum,was de eerste single en daarna volgde de Nederlandse hitnotering I scare myself,een briljant geproduceerde cover van het Dan Hicks nummer dat oorspronkelijk in een soort flamenco/gypsy stijl gespeeld werd.Thomas Dolby maakt er hier een mooie,meeslepende en wat donkere ballade van.
En dat vind ik dan nog de twee minste songs van the Flath earth,al past I scare myself wel perfect na het broeierige en wat mysterieuze tweeluik White city/Mulu the rain forest.
De plaat opent met het swingende Dissidents,ook alweer zo'n ijzersterke compositie,waarna kant één wordt afgesloten met de prachtige en dromerige poprock van Screen kiss en het titelnummer.
Wat verder opvalt aan the Flath earth is de werkelijk voortreffelijke productie van Thomas Dolby zelf,iets wat ie nog eens overdeed voor bijvoorbeeld Prefab sprout betreffende hun album Steve McQueen.
The Flath earth is pop met een hoofdletter P waarin invloeden uit R&B,Cocktail jazz,Wereldmuziek en Funk zijn terug te horen.Daarbij wordt goed gebruik gemaakt van de destijds allernieuwste elektronica wat uiteindelijk een heerlijke sound oplevert.
Dit tweede album van Thomas Dolby mag zo langzamerhand wel tijdloos genoemd worden.De opvolger Aliens Ate My Buick was heel anders,bijna een funkplaat en vond ik een stuk minder.Daarna ben ik hem uit het oor verloren.
Voor deze,zeer goed.
The Flat earth telt slechts zeven nummers maar ze verdienen allemaal,minimaal het predicaat erg goed.
De funky popsong Hyperactive,min of meer een vervolg op zijn grote Amerikaanse hit She blinded me with science van zijn debuutalbum,was de eerste single en daarna volgde de Nederlandse hitnotering I scare myself,een briljant geproduceerde cover van het Dan Hicks nummer dat oorspronkelijk in een soort flamenco/gypsy stijl gespeeld werd.Thomas Dolby maakt er hier een mooie,meeslepende en wat donkere ballade van.
En dat vind ik dan nog de twee minste songs van the Flath earth,al past I scare myself wel perfect na het broeierige en wat mysterieuze tweeluik White city/Mulu the rain forest.
De plaat opent met het swingende Dissidents,ook alweer zo'n ijzersterke compositie,waarna kant één wordt afgesloten met de prachtige en dromerige poprock van Screen kiss en het titelnummer.
Wat verder opvalt aan the Flath earth is de werkelijk voortreffelijke productie van Thomas Dolby zelf,iets wat ie nog eens overdeed voor bijvoorbeeld Prefab sprout betreffende hun album Steve McQueen.
The Flath earth is pop met een hoofdletter P waarin invloeden uit R&B,Cocktail jazz,Wereldmuziek en Funk zijn terug te horen.Daarbij wordt goed gebruik gemaakt van de destijds allernieuwste elektronica wat uiteindelijk een heerlijke sound oplevert.
Dit tweede album van Thomas Dolby mag zo langzamerhand wel tijdloos genoemd worden.De opvolger Aliens Ate My Buick was heel anders,bijna een funkplaat en vond ik een stuk minder.Daarna ben ik hem uit het oor verloren.
Voor deze,zeer goed.
* denotes required fields.