menu

I Am Oak - Our Blood (2016)

mijn stem
3,73 (46)
46 stemmen

Nederland
Folk
Label: Snowstar

  1. Geest (2:34)
  2. Omen (2:42)
  3. Warl (1:00)
  4. Volcano (2:29)
  5. Dacem (1:57)
  6. Way Out (3:16)
  7. Shallow End (3:05)
  8. Own (3:59)
  9. Woven In (3:51)
  10. Woandering (3:44)
  11. Gold (4:09)
  12. Your Blood (6:41)
totale tijdsduur: 39:27
zoeken in:
avatar van thetinderstick
4,0
Altijd fijn, een nieuwe plaat van I Am Oak. Naar mijn idee verdient Thijs Kuijken een groter publiek, al begrijp ik dat zijn muziek niet voor iedereen is. Prachtige ingetogen liedjes, al is het repertoire de laatste jaren iets 'uitbundiger' geworden. De albums staat eigenlijk altijd garant voor kwaliteit. Dat geldt trouwens ook voor zijn andere project Black Oak (met Black Atlantic), waarvan deze maand nog de mooie EP Gallop is uitgekomen.

Ik ben benieuwd of hij op 'Our Blood' nog iets nieuws laat horen. Sinds 'Nowhere or Tammensaari' uit 2012 (Ols Songd was een verzameling oudere songs) heeft hij regelmatig nieuwe liedjes laten horen, zoals 'Kulta' ( I Am Oak - KULTA - ON THE SHELF TV TOKYO - YouTube ) of 'Need by Need' ( I Am Oak - Need by Need (New Song) || NommNommTV 15 - YouTube ), maar die hebben de plaat blijkbaar niet gehaald.
Dat geldt trouwens wel voor 'Own': I Am Oak - Own /// Berlin Sessions #100 - YouTube


avatar van WoNa
3,5
In de enorme stilte waar vanuit de muziek van I Am Oak gemaakt wordt, klinken af en toe onheilspellende klanken op. Soms iets aan de voorgrond, dan weer diep weggemixt, maar onheilspellend is het. De wereld van Thijs Kuiken lijkt iets minder mooi, verstild dan hij daarvoor was. Toch komt het mij voor alsof Kuijken vanuit een situatie van complete sereniteit muziek kan maken, in een geestesgesteldheid die niets anders toe laat, met compleet verstilde muziek als resultaat. Waar ditmaal dus een aantal rimpelingen doorheen trekken. Alsof de resultante van de befaamde vlinderslag elders op de wereld zijn muziek bereikt en doorheen trekt.

Het zijn deze momenten die de muziek van I Am Oak op Our Blood iets spannends geven. In de meeste nummers is verstilling de norm en daar is deze band een meester in. Toch komen de details van de plaat echt tot leven zodra de plaat hard wordt afgespeeld. Nou, vooruit, harder. De stilte gevangen in geluid? Het werkt, zoals Our Blood aantoont.

Het hele verhaal staat hier op WoNo Magazine.

avatar van midnight boom
4,0
Dat werd weer eens tijd: een sterke, volwaardige studioplaat van I Am Oak. Tussendoortje Ols Songd (2014) mocht dan prima zijn, het kon de I Am Oak-honger niet stillen na respectievelijk Oasem (2011) en diens snelle opvolger Nowhere Or Tammensaari (2012). Dit waren onvervalste bandplaten, maar Our Blood laat singer-songwriter Thijs Kuijken weer alleen horen. Een formule die prima werkt. Our Blood is een verstild album geheel gewijd aan het overlijden van zijn vader en het verweken daarvan. Waar organische gitaarstormen de liedjes op Nowehere nog openbraken, is dit het meest intieme album dat Kuijken ooit schreef. Het maakt Our Blood een hoogst ontroerende, maar geen loodzware plaat. De sfeer is positief en kalm. Kan ook niet anders, want Kuijken beheerst de kunst van het weglaten uitstekend. Hier en daar vallen nietsontziende stiltes, hetgeen voelt als een warm deken. Kuijken heeft daarmee een uniek geluid gevonden. Kenmerkend voor I Am Oak is de trage en dromerige folk, gezongen met quasi-verveelde praatzang. Bij beluistering van Our Blood valt op dat er weinig nieuwe inzichten te horen zijn en toch is de rek er nog lang niet uit. Liedjes als 'Omen', 'Way Out' en 'Own' zijn schitterend, en zeker geen herhalingsoefening. Op Our Blood hoor je daarom een vernieuwing in de diepte. Je hebt artiesten die tig keer min of meer dezelfde plaat schrijven en daar glorieus mee weg komen. Dan doe je iets heel erg goed. Kurt Vile en Beach House gingen Kuijken recentelijk voor. Deze artiesten weten met ogenschijnlijk eenvoudige liedjes toch onder je huid te kruipen. Waar de magie precies in zit, is lastig te definiëren, maar geef Our Blood wat tijd en je hebt een authentieke plaat die snijdt, beklijft en niet meer los laat.

Van: Daans Muziek Blog


avatar van sj0n88
4,0
Wow, het is lang geleden dat een nummer me zo'n laag kippenvel bezorgde als Your blood!

avatar van thetinderstick
4,0
Weer een hele sterke plaat van I Am Oak. Echt nieuwe paden bewandelt Thijs Kuijken niet, hooguit hooruit wat subtiele ontwikkelingen. Sommige nummers zijn ook iets langer dan we van hem gewend zijn, of klinken iets 'voller'. Thematisch gaat 'Our Blood' over de dood van zijn vader, maar heel concreet wordt dat niet; het is niet een hele sombere plaat.

De liedjes op 'Our Blood' zijn over het algemeen weer erg ingetogen (enkele uitspattingen daargelaten) en doen niet hun best om indruk te maken op de luisteraar (zoals geldt voor alle I Am Oak platen). Voor wie goed luistert, gaan de liedjes langzaam maar zeker onder de huid kruipen. Ook nu dus weer. "Omen", "Volcano", "Dacem", "Way Out", "Own" (hoogtepunt) zijn mijn favoriete liedjes. Afsluiter "Your Blood" is ook een mooi en meeslepend nummer.

Ik heb de plaat via Snowstar besteld en de EP 'Wild Birch' erbij gekregen. Mooi is dat de hoes hetzelfde landschap laat zien als de albumhoes, maar dan in de herfst. De EP is op 30 december 2015 opgenomen en bevat 4 fijne nummers: "Landmark", "Asunder", "Need By Need" en "Oray". Deze klinken nog iets kaler dan het werk op 'Our Blood'. Fijn dat het "Need by Need" dan ook op plaat is verschenen, al vind ik de live versie (zie mijn link in de eerste post) nog mooier.

Overigens staat "Kulta" (zie link in eerste bericht) toch gewoon op het album met de titel "Gold".
4*

buizen
"I am Oak" maar een albumcover met berkenbomen?

avatar van erwinz
4,5
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: I Am Oak - Our Blood - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

Thijs Kuijken heeft de afgelopen jaren als I Am Oak gewerkt aan een even prachtig als eigenzinnig oeuvre.

Twee jaar na Ols Songd, waarop oude songs in een nieuw jasje werden gestoken, is I Am Oak terug met Our Blood.

Het is weer een typische I Am Oak plaat geworden, al zet Thijs Kuijken ook op al zijn platen stapjes in andere richtingen en dat doet hij ook dit keer.

Gebleven zijn de zeer ingetogen en zich vaak langzaam voortslepende songs met mooie dromerige vocalen en vaak een wat melancholische ondertoon. Our Blood laat daarom een bekend geluid horen en het is nog steeds een geluid van grote schoonheid.

De songs van I Am Oak zijn geworteld in de folk, maar hebben door het lage tempo ook volop raakvlakken met de roemruchte slowcore bands uit het verleden. Our Blood is vooral zeer ingetogen, maar zo nu en dan verrast I Am Oak met een net wat voller geluid of met een voorzichtige uitbarsting, al zijn deze ook dit keer schaars.

Vergeleken met de vorige platen zijn de teksten op Our Blood nog wat persoonlijker dan we van Thijs Kuijken gewend zijn. Een deel van de teksten refereert naar het overlijden van zijn vader of naar het verlies van dierbaren in het algemeen. Het zorgt er voor dat Our Blood een indringende plaat is, die je langzaam maar zeker opslokt.

I Am Oak maakte ook op haar vorige platen al indruk met wonderschone folksongs, maar op de nieuwe plaat zijn deze songs nog net wat mooier en bijzonderder. I Am Oak heeft hierdoor inmiddels een geheel eigen geluid ontwikkeld. Het is een geluid waarin donkere tinten domineren, maar de muziek op Our Blood straalt ook warmte uit.

Ook deze plaat van I Am Oak is weer op verschillende manieren te beluisteren. De lome en wat dromerige songs lenen zich uitstekend voor ontspannen of wegdromen, maar I Am Oak heeft ook een plaat gemaakt waarvan je alle geheimen wilt ontrafelen. Met name dan hoor je dat Our Blood toch weer anders is dan zijn ook al zo goede voorgangers en hoor je bovendien hoeveel moois er is verstopt in de songs van Thijs Kuijken.

Our Blood doet het heerlijk bij het troosteloze weer dat op het moment van het schrijven van deze recensie voorbij trekt, maar ook wanneer de zon weer gaat schijnen zal ik Our Blood koesteren. De mooiste plaat van I Am Oak tot dusver. Iedereen die de voorgangers kent weet hoeveel dat betekent. Erwin Zijleman

buizen
Geest doet wat kerkelijk aan, met dat orgel. Zo traag en loom als het begint zo ongemerkt dooft het lied ook weer uit. Wat heb je nu eigenlijk gehoord, wat trage voorzichtige zachte zang en dat orgel en hier en daar een gitaarnoot.
Warl: van hetzelfde laken een pak met die traagheid en die droevige zang.
Ja, heb de rest van de songs ook gehoord maar het heeft geen zin daar afzonderlijk op in te gaan: deze muziek is totaal niet m'n smaak. Ergerlijke zang, je zou er depressief van worden.
Melancholie in muziek kan veel mooier zijn dat dit.
In Gold, als de zanger z'n mond houdt, is het laatste instrumentele gedeelte overigens wel fijn.
Uit sportiviteit naar de mensen die hier om een of andere manier wel erg van kunnen genieten onthoud ik me van stemmen uitgedrukt in een sterrenwaardering.
We hopen maar op een nieuwe Nederlandse release van een album dat wèl verpletterende indruk maakt. En dat kan ook 'folk' zijn, maar niet dit album.

avatar van popstranger
2,5
De zang is hier iets te vlak en te monotoon om te blijven boeien. Ook kabbelen de meeste songs nogal een eindje voorbij ondanks de compactheid ervan. Bij Own en Woven In flakkert het album even op maar de zang blijft groot struikelblok.

Gast
geplaatst: vandaag om 14:12 uur

geplaatst: vandaag om 14:12 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.