menu

Bruce Soord - Bruce Soord (2015)

mijn stem
3,72 (27)
27 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Kscope

  1. Black Smoke (3:27)
  2. Buried Here (4:20)
  3. The Odds (3:34)
  4. A Thousand Daggers (4:46)
  5. Willow Tree (5:14)
  6. Born in Dilusion (4:10)
  7. Field Day Part 1 (3:15)
  8. Field Day Part 2 (1:44)
  9. Familiar Patterns (4:14)
  10. Leaves Leave Me (5:17)
totale tijdsduur: 40:01
zoeken in:
Hoedijk
Sober, ingetogen, mooi in z'n eenvoud. Als je de cd hebt voorbesteld, krijg je er een 5.1 flac versie bij via de mail van Burning Shed.

avatar van Bonk
3,5
Het is inderdaad wel een mooi ingetogen album geworden. Duidelijk een soort The Pineapple Thief-light. De eenvoud is me alleen wel wat te groot. De eerste nummers vind ik het nog erg mooi, maar gedurende de tweede helft bekruipt me steeds meer het gevoel dat er te weinig gebeurt. Het dut dan wat in en wordt te gelijkmatig om echt de volle 40 minuten boeien.

3,0
Eens met Bonk. Ik luister graag naar de stem van Bruce Soord, maar verder is het niet zo spannend. Meer een plaat die ik op de achtergrond zou opzetten.

avatar van HugovdBos
4,0
Bruce Soord kennen we voornamelijk als frontman van de succesvolle Engelse progrock band The Pineapple Thief. Hij liep al jaren rond met het idee om een solo album te maken met een meer akoestisch geluid en dromerige sferen dan op zijn albums met The Pineapple Thief. Alhoewel de ideeën er lagen bleek het in de praktijk toch moeilijk om de sound van zijn geliefde band los te laten. In zijn thuisstudio in Yeovil (Somerset) en de omgevingen van de stad keek hij terug op zowel de vrolijke als tragische momenten uit zijn verleden en verwerkte hij deze in de muziek van zijn solodebuut.

Het pianospel opent het album met een terugblik op het verleden in Black Smoke. Het nummer brengt hem terug naar de heuvel boven de plaats waar hij opgroeide. Waar de drumcomputer de golven van geluid vullen, is het de aangrijpende zang van Soord die oude herinneringen laat herleven. Herinneringen aan vrienden, liefdes en de muziek die zijn leven langzaam aan ging omringen. Zijn akoestische gitaarspel vult de openingsklanken van zijn verloren jeugd op Buried Here. Waar de klanken zich voeren naar het geluid van muzikant Beck bouwt het nummer zich gestaag op tot een aangrijpend sprookje. Soord weet zijn vocale bereik meer diepte te geven dan in zijn werk met The Pineapple Thief. De rustige en atmosferische klanken voeren zich door de jaren van de progrock, met als gelijkenis de melodieuze kant van Porcupine Tree. Zijn herinneringen begraaft hij in het volle geluid van zijn gitaarspel en de ondersteunde effecten en drums. The Odds voert zich meer naar de kant van de popmuziek toe, met herhalende muzikale partijen op een funky ritme. Waar zijn gitaarspel de boel in evenwicht houdt, zijn het de zangpartijen die bij vlagen tekort schieten.

Met A Thousand Daggers weet Bruce zich meer toe te spelen naar de duistere sferen. Waar de trompetten schallen, voeren de oosterse drumklanken het geheel toe naar de wereld van de experimentele muziek. Een flinke laag aan vervormde gitaarklanken weet zich vast te pakken aan de donkere dagen van Soord’s verleden, waar de drugs het muzikale stadje Yeovil omtoverde tot een verdorven plaats. Willow Tree waagt zich in de trompetklanken naar de liefde tussen Soord en zijn vrouw. De wilgenboom die hij kreeg leek als snel verloren te gaan, zoals het huwelijk met tegenslagen de moeilijke tijden niet leek te overwinnen. Toch kwam het uiteindelijk zowel met de boom als zijn huwelijk goed, sterker geworden door de tegenslagen wist hij zijn plek in het leven te vinden. De muziek die zich hierbij ontwikkeld, van de klanken van de akoestische gitaar tot het versnelde ritme van de drums en de overheersende blazers, geeft deze levensloop prachtig weer. Born in Delusion blijft wat meer aan de oppervlakte, met herhalende drumritmes en een kijk op het bedrog ban het leven. De angsten uit het verleden worden herinneringen die langzaam uitgewist worden. De emoties komen tot recht in de akoestische gitaarklanken en sferische toetspartijen.

Het tweeluik Field Day ontwikkeld zich eveneens in alle rust tot een melodieus sprookje. Soord klinkt wat meer aangeslagen wanneer hij terugkijkt op de plekken waar hij opgroeide en de slaapwandelaars die de herinneringen verdrijven. Waar het eerste gedeelte vooral de angsten beschrijft, geeft het tweede stuk de opbeurende woorden prijs. Het leven wordt hervat met alle momenten van vreugde en somberheid, nu samengesmeed tot gedachten. Met Familiar Patterns bereiken we het meest elektronische nummer van het album. De soundeffecten zijn alom aanwezig en de drumcomputer weet de patronen van het verleden te verbinden met de werkelijkheid van het nu. De dromerige klanken voeren zich terug naar de dingen die Soord in het leven wilde bereiken, maar nooit heeft voltooid. Het elektrische gitaarspel vorm in de diverse lagen een emotievolle terugblik. Leaves Leave Me vormt als slottrack de conclusie van de vele momenten die Soord niet onberoerd lieten. De vogels die in de vroege buitenlucht van zich laten horen en de bomen die in alle kleuren het najaarsgevoel oproepen. De winter die opdoemt en Bruce in de liefde laat overwinnen door de warmte van vrienden en familie. De breed opgezette arrangementen maken het melodieuze slotstuk tot een passende afsluiter van het album.

Bruce Soord leunt op zijn solodebuut vooral op zijn melancholische gemoedstoestand, waar de rustgevende melodielijnen zijn emoties naar de oppervlakte brengen. In zijn vocale bereik weet hij zich meer in te spelen op zijn herinneringen en de aansluitende zuivere kracht van zijn zang. Het gitaarspel is van een hoog niveau in zowel het akoestische als elektrische werk en vindt een goede verbinding in het toetswerk en de soundeffecten. Het gebruik van de drumcomputer laat naast een fijn patroon van oosterse klanken ook de zwakte, namelijk de herhaling, van het album horen. Toch weet Soord in zijn veelzijdigheid te overtuigen als soloartiest en kan hij met een gerust hart zijn werk met The Pineapple Thief voortzetten.

4*

Afkomstig van Platendraaier.

Hoogtepunten: Buried Here, Willow Tree & Black Smoke.

avatar van erwinz
3,5
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Bruce Soord - Bruce Soord - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

Bruce Soord is tot dusver vooral bekend als voorman van de succesvolle prog-rock band The Pineapple Thief.

Nu liet The Pineapple Thief op het vorig jaar verschenen Magnolia al horen dat het zeker geen 13 in een dozijn prog-rock band is en deze lijn trekt Bruce Soord door op zijn titelloze soloplaat.

The Pineapple Thief begaf zich op Magnolia nogal eens buiten de gebaande paden van de traditionele prog-rock en dat zijn paden waarop de soloplaat van Bruce Soord zich ook lang niet altijd beweegt.

Waar de laatste plaat van The Pineapple Thief zich direct als één geheel liet beluisteren, is de soloplaat van Bruce Soord een plaat die overloopt van ideeën en uitstapjes naar andere genres, waardoor de plaat, zeker bij eerste beluistering, wat fragmentarisch over komt.

De plaat opent met een prachtige intieme piano popsong waarvan ik er graag veel meer had gehoord, maar schiet vervolgens alle kanten op. Hierbij raakt de plaat meer dan eens aan de stemmige en melodieuze popmuziek die The Pineapple Thief vorig jaar liet horen, maar Bruce Soord flirt net zo makkelijk met funky popmuziek of toegankelijke rockmuziek en is ook niet bang voor een aan Calexico herinnerende track of tracks die juist toch weer teruggrijpen op de prog-rock waarmee zijn band ooit doorbrak.

Fragmentarisch of niet, Bruce Soord heeft een plaat gemaakt die kwaliteit ademt. Soord is een uitstekend zanger en heeft zich bovendien omringd met muzikanten die in vele genres uit de voeten kunnen. Hierbij vallen het fraaie toetsenwerk en de extra inzet van elektronica op, maar het mooist is toch het gitaarwerk, dat alle songs op de plaat bijzonder fraai inkleurt en er door de grote veelzijdigheid bovendien voor zorgt dat de soloplaat van Bruce Soord niet snel gaat vervelen.

Vergeleken met de platen van The Pineapple Thief kiest Bruce Soord op zijn soloplaat voor wat minder complexe songs, waardoor de plaat wat minder dwingt tot luisteren, maar persoonlijk vind ik dit geen bezwaar. Bruce Soord heeft een soloplaat gemaakt die winteravonden op fraaie en bijzondere aangename wijze inkleurt en uiteindelijk ook voldoende diepgang laat horen. Ik vind het mooi, zeker omdat deze plaat iedere keer een stukje beter lijkt te worden. Erwin Zijleman

avatar van Zwaagje
4,0
Wat een fijne ontdekking is dit......stem volgt.

avatar van legian
4,0
Waar Bruce met The Pineapple Thief er best uitgebreid tegenaan kan knallen doet hij dat op zijn eerste solo plaat totaal niet. Het album is een stuk ingetogener qua geluid en focust meer op zijn zang. Iets wat hij ook al bij zijn Wisdom of Crowds project liet horen (ik hoop dat hij daar ook nog aandacht aan besteed).

Een album wat door de eenvoud bij mij erg goed valt en ik hoop dan ook van harte dat we dit soort dingen meer van hem zullen horen.
4*

avatar van Zwaagje
4,0
Heerlijk mystiek plaatje. Voorlopig 4*

avatar van Alicia
4,0
Vooruitlopend op de nieuwe Bruce Soord, deze beluisterd en het klinkt goed, maar wel meer ingetogen dan wat hij met The Pineapple Thief laat horen! En toch dat is ook weleens fijn. Het zijn in elk geval mooie liedjes!

avatar van Rainmachine
3,5
Deze van de goede Sint gekregen dit jaar. Ik ben een liefhebber van de Gavin Harrison incarnatie van Pineapple Thief, heb de band in die periode ook een paar keer live gezien in de Boederij. De eerdere pre Harrison platen kunnen mij (helaas) matig bekoren. Bruce Soord lijkt mij verder een ontzettend aardige gozer. Maar nu de plaat, tsja, zeker niet slecht en prettig om naar te luisteren. Maar ik krijg de hele tijd zo'n vreemd beeld van Bruce die op zijn slaapkamer op zijn gitaar zit te tokkelen in zijn Steven Wilson pyama en dan op het eind van de avond heerlijk onder zijn Porcupine Tree dekbed glijdt. En dan vlak voor het slapen gaan mijmert, ooit wordt ik net zo groot als Steven!

Gast
geplaatst: vandaag om 05:12 uur

geplaatst: vandaag om 05:12 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.