Damien Jurado - Visions of Us on the Land (2016)

Tof! Zag op fb dat hij ook zelf de orders inpakte en verstuurde, mooie DIY-spirit. Dan hoop ik dat 'ie straks in Doornroosje ook een Caught in the Trees LP bij zich heeft. Vooraf wél ff vragen hoe die klinkt Nee, ga Jurado enkel complimenteren met zijn ongetwijfeld prachtige performance en dito plaat.

Ik moet mijn mening drastisch herzien. Jurado weet een zodanig sterk "Amerikaans gevoel" op te wekken, dat dit plots bijna de beste plaat van 2016 is tot nog toe. Erg rijk aan geluiden, veel geëxperimenteer, zonder vaak stil te vallen. Heerlijk album. 4*, maar leunt dicht bij 4,5*.

Dus jij vindt dat een LP net moet klinken als een CD? Er zijn heel wat moderne LP's die 'gewoon' de cd-master gebruiken, maar dat is juist de makkelijke en goedkope weg. Voor een LP wil je toch het echt analoge vinylgeluid?

Overigens kan het ook zijn dat er met jouw persing wat mis is, ook omdat je het over veel gekraak had. Misschien kan je 'm omruilen?

Mooi is dat toch, als je ouderwets in de platenzaak een album opzet en gaat luisteren. En dan vervolgens behoorlijk ondersteboven bent van wat je hoort en snel naar huis snelt met de LP. Het kan nog steeds of weer in 2016 en het overkwam me met dit prachtige album van Damien Jurado.

Want wat staat dit Visions of Us on the Land boordevol met prachtige liedjes. Ze zijn stuk voor stuk uiterst verzorgd en erg fraai neergezet. De ene heeft een voller 'rock' arrangement, soms richting psychedelische rock. De ander klinkt meer als een folk song, vaak richting akoestisch. En binnen al die arrangementen zit ook weer de nodige variatie, wat een afwisselende plaat oplevert, maar wel met een mooi eigen geluid.

Door een paar nummers eruit te pikken doe ik de rest onrecht, maar Mellow Blue Polka Dot, Qachina, Lon Bella, Onalaska, Taqoma & Cinco de Tomorrow vind ik echt fantastisch. Van de 2LP zijn Sides A, B & C echt van top niveau en mag D er ook zeker zijn. En het artwork is erg fraai gedaan, zeker van de DeLuxe 2LP met mooie buitenhoes en een extra LP met demo's op wit vinyl met eigen artwork.Een prachtplaat!

Ik neig toch naar 5* voor deze plaat. Wat is Damien Jurado toch een fijne kerel. Onlangs overgestapt op vinyl en in één ruk alle platen die nog te krijgen waren (alles v.a. On My Way To Abscene) aangeschaft via dodax, waar het vorige album op dit moment zelfs maar 15€ kost (vinyl indeed). Mijn LP, die ik overigens gewoon bij de platenboer heb gekocht, kraakt her en der ook wel een beetje. Maar erg storen vind ik dat niet.

Wat een trip dit album, kaartjes voor Nijmegen en Amsterdam (in juni) heb ik al in de zak. Natuurlijk ga ik ook naar Motel Mozaique, maar dat stel ik nog even uit (wellicht dat ik op het laatste moment voor een appel en een ei kan..). Ik wil dit zo veel mogelijk live gaan zien..!

Hij komt met band. Paar jaar geleden in Groningen gezien ook met band, erg mooi.
Het solo optreden daarna,van een half uur, op zijn knieën gezeten was bijna magisch. Hij kroop bijna bij ons op schoot.

Wat een heerlijk album om bij weg te dromen! Blijft tot nu toe alleen maar beter worden

Fijne plaat, maar ben niet zo ondersteboven van de kwaliteit van het vinyl, had ik ook al een beetje last van bij zijn vorige plaat. Komt misschien door het label?

Misschien niet het label, maar de plek waar ze het laten persen.

Ja wellicht heeft het daar wat mee te maken, maar ik vind de kwaliteit echt niet zo denderend.
Aan mijn installatie ligt het in ieder geval niet.

Deze is inderdaad niet zo best. Ik heb echter het meeste op vinyl van Damien en de rest (zelfde label) klinkt goed!

Ik heb de Deluxe editie: daar hoor ik één kraak in het eerste nummer en verder klinkt het goed. Heb jij soms de 'gewone' LP? En het label zit toch middenin de LP?

Yes ik heb de gewone versie, maar die zou qua kwaliteit niet zo veel moeten verschillen van deluxe toch? Maar ik heb al bedacht dat ik terug ga met m'n plaat, gewoon even omwisselen. Al staan er wat recensies over kwaliteit vinyl bij discogs, die ook niet zo denderend zijn. Zou het dan toch...

Het klinkt allemaal wat dof op de gewone vinyl, ik meen ook te begrijpen wat hierboven al gezegd is.

Ja, dat zou wel zo moeten zijn. Er zit in de box ook een 'gewone' dubbel LP. Maar misschien was het een andere persing? Je weet het niet.

Damien gaf als reactie op voornoemde klachten op z'n FB-pagina aan gewoon te mailen met Secretly Canadian.

Die demoplaat die bij de deluxe-box zit, klinkt dan wél weer goed..

Vorig jaar was mijn favoriete langspeler het intieme album van singer-songwriter Sufjan Stevens en dit jaar zou het zomaar weer het jaar van de singer-songwriter kunnen worden voor mij met deze nieuwe plaat van Damien Jurado. Het is pas mijn eerste kennismaking met de beste man, maar dit smaakt zeker naar meer. In het begin kabbelde het album maar een beetje voort voor mijn gevoel met eigenlijk maar één uitschieter, het magistrale Qachina. Dit nummer heeft een mooie, bezwerende sfeer. Naar mate het aantal luisterbeurten toenam, begon ik deze sfeer ook door de rest van het album te horen. Damien Jurado heeft een heerlijke, ontspannen stem. Hij klinkt eigenlijk een beetje lui, ik zie hem al zitten met een gitaar op de veranda van zijn ranch. Want dat is de sfeer die dit album bij mij oproept. De dorre woestenij van het midden van de VS zoals ik die uit de Amerikaanse westerns ken. Maar dan wel gecombineerd met geestverruimende middelen à la Fear and Loathing in Las Vegas.

In tegenstelling tot het laatste album van Sufjan Stevens, is hier erg veel afwisseling tussen de nummers te horen. Dit is overigens geen kritiekpunt op Carrie & Lowell, maar dit terzijde. Damien Jurado speelt met effecten waardoor hij elk nummer iets eigens geeft. Maar ook de kale nummers , waar alleen de gitaar wordt gebruikt, bevallen goed. Zoals Prisms en Kola waar ik heerlijk mellow van wordt. Toch zijn mijn favorieten de meer uptempo nummers, met vaak een psychedelisch randje. Hoogtepunten zijn bijvoorbeeld de elektronische effecten in Cinco de Tomorrow of de tempowisseling halverwege Onalaska. Dieptepunten kan ik eigenlijk niet aanwijzen. Alleen Sam and Davy irriteert mij enigszins. Dit komt voornamelijk door de zang die hier te klagend klinkt voor mij, maar ook de instrumentatie vind ik hier niet interessant. Verder kakt het album op een paar punten nog een beetje in. Ik had in eerste instantie 4 sterren voor dit album staan, maar als de genoemde kritiekpunten het slechtste is wat het album te bieden heeft, dan kan ik niet anders dan een dikke 4,5 ster uitdelen.

Klopt. Dat witte vinyl klinkt zoals het zou moeten. Kwaliteit van de gewone LP is ronduit beroerd. De kwaliteit van het Art work daarentegen is fantastisch..!

Ik bezit de Deluxe editie en heb alleen de MP3 al veel mogen beluisteren. De LP's echter nog niet. In hoeverre zijn de platen (afgezien van de witte) niet afspeelbaar? Als ik 32 euro neertel voor een vinylset, dan moet het gewoon OK zijn. Het heeft echter ook geen zin de twee LP's weer terug te brengen en te ruilen voor twee andere exemplaren - wat volgens mij niet eens mogelijk is. Bovendien zijn alle persingen slecht. Het zou wel goed én terecht zijn als men de kopers op de één of andere manier tegemoetkomt.

Met de muziek is niets mis en ik beluister 'Visions of Us on the Land' meermaals in de week. Vooral het slot blijft adembenemend en doet verlangen naar zijn volgende epos. Op 'Mellow Blue Polka Dot' komen flarden van het voorgaande album voorbij. Eens te meer een bevestiging van hoezeer de albums muzikaal en thematisch zijn verbonden.

Nou ja, zoals ik dus al eerder hier heb vermeld, zijn de 2 zwarte LP's uit mijn DeLuxe boxset wel goede persingen. Er staat 1 kraakje in het eerste nummer op, maar dat kan ik niet erg vinden. Ik heb 'm gekocht bij Plato in Utrecht, dus niet online.

Dit moet wel zo'n beetje de meest waardeloze persing zijn die ik de afgelopen en, naar ik hoop, komende tijd gekocht heb. Echt alle vinylergernissen komen voorbij. Avoid! Lang leve de cd.

Jawel.....ze zijn nog....mensen die een artiest nu pas ontdekken en ik ben er daar een van.
Ga er met terugwerkende kracht eens voor zitten. Koop overigens vinyl en cd als geluidsdrager. Als ik dit koop zou ik voor de cd kiezen; ik hoor te weinig "vinyl meerwaarde" . Voorlopig eerst maar op spotify.

Voor mij door deze LP voorlopig enkel nog 2de hands vinyl uit de bakken graaien.

Duidelijk een album met twee gezichten. Het tweede gedeelte is veruit het overtuigendst. In het eerste gedeelte ook mooie nummers maar ook een aantal onduidelijke. Vanaf Exit 353 eigenlijk alleen maar sterke melodieuze nummers.

Ik heb juist een voorkeur voor het eerste gedeelte (LP1). Daar staan mijn 4 vinkjes. Zie trouwens dat van de 7 meest aangevinkte nummers er 5 van LP1 komen. Maar goed: ieder zijn smaak natuurlijk.

Damien Jurado stelt nooit teleur. Ook op dit album is het niveau weer van een hoge kwaliteit. Hij creëert een wereld die parallel loopt met de echte wereld met fictieve plaatsnamen maar let's face it; hij bezweert zijn demonen en angsten, bezingt zijn liefde voor zijn vrouw en die fictieve wereld die dicht aanleunt bij de echte. Het blijft de kracht van Jurado's muziek; een plaats geven waar je als luisteraar een tijdelijk onderkomen kan vinden als de alledaagse hectische realiteit teveel wordt en laten we ook hier eerlijk over zijn: het is wat alle goede muziek kan teweegbrengen en waar ondergetekende naar op zoek blijft.