Shadow Gallery - Tyranny (1998)

Mijn favoriete SG plaat!
Alles klopt aan deze (concept)plaat... van de ballads tot de powersongs. Een goede portie mystiek en de nodige virtuositeit.
Groots opgezet terwijl toch de emotionele noot geraakt wordt


Enorm getalenteerde band, vooral dan gitarist Gary Wehrkamp, met een geweldig mooie plaat.

Sterke aanrader voor de doorgewinterde progmetal fan!

Net zo leuk als broertje Room V en dat zegt best wel wat dunkt me

Oei, veel beter dan Room V wat mij betreft. Dit album klopt inderdaad van begin tot eind - in eerste instantie lijkt het wel vreemd dat het album eindigt met twee ballads, maar ze zijn allebei bijzonder mooi. Dit is typisch zo'n album waarvan ik geen uitschieters kan benoemen - het is echter niet zo'n CD die ik altijd kan opzetten, vandaar toch nét niet de volle mep...

Hoewel het laatste gedeelte van Ghost of a Chance natuurlijk geen echte ballad meer is!!!

Destijds heb ik deze plaat blind gekocht na een recensie in de Aardschok! Geen seconde spijt van gehad: vanaf de eerste noot blies deze plaat mij van mijn voeten!
Het concept is zo filmisch en de dramatiek in Mike Baker's stem gaf me koude rillingen. jammer dat zo'n sterke zanger zo vroeg is gestorven!

Als ik kijk naar de stemmen snap ik de favorietering van de nummers echt niet!
Roads of Thunder wordt door de mensen als het beste nummer bestempeld!
Maar ik zelf vindt Chrismas Day echt honderden malen mooier

Petje af voor deze band!

In twee acts opgedeelde conceptplaat met als thema Conspiracy-theories etc.

Mij boeit het thema niet zo enorm, al is het wel een duidelijk en intrigerend verhaal geworden... Het doet mij onwillekeurig toch een beetje denken aan Operation Mindcrime...
De muziek uiteraard niet...

Shadow Gallery mengt ouderwetse- met moderne prog... Wat rock en wat metal... Zo nu en dan hectisch en over-the-top, op andere momenten uitgesponnen en sfeervol...

De toevoeging van gast-zanger(es)s(en) is een pluspunt...

De dwarsfluit in Out of Nowhere verdient een eervolle vermelding... Heel leuk gedaan... Wat een supermuzikanten...

Niets aan toe te voegen. Knappe plaat.

Veel technische muzikantenfratsen, maar ook veel gevoel. Vooral Mike Baker weet met zijn knappe vocale strapatsen een groot deel van de atmosfeer te bepalen.

Een band die net zo populair als Dream Theater of Rush had moeten zijn! Geen gewaagde uitspraak vind ik want hun muziek is van uitzonderlijke klasse! Of het nu metal moet zijn ( Stiletto in the Sand) of een ballad (Spoken Words) of progressief ( New World Order) het klinkt geweldig!
Mike Baker is een super zanger en helaas veel te jong overleden. De overige muzikanten zijn ook erg goed.

Misschien nog een beetje onbekende groep hier in Nederland, maar echt de moeite waard voor mensen die van metal houden in de lijn van Dream Theater en zulk soort bands.Inventieve melodielijnen, dito gitaarriffs en-licks, drumschema's om duizelig van te worden en steengoede teksten, waarover nagedacht is en zal worden, mits je van niveau houdt.Een echte aanrader dus!!!!! En ga ook op zoek naar de vorige twee cd's van deze superband, te weten het titelloze dibuut (sprookjesachtig mooi) en Carved in stone (magistraal).

En de cd hierna Legacy is van hetzelfde niveau als deze plaat.
Van deze plaat is mystery mijn favoriet en het wonderschone
hope for us.Op hun gebied is er geen band op hetzelfde
niveau als deze.

Shadow Gallery is een grote naam in een klein circuit. Deze CD stond vorig jaar centraal tijdens hun optreden op ProgPower Europe 2013 en ik kreeg via Gary Wehrkamp te horen dat de DVD van die show gepland is voor een release in oktober 2014. Dat belooft veel, want de band mocht in 2011 live nog een groentje zijn, in 2013 stond de band aanzienlijk minder te stuiteren en vooral beter te spelen. Ik kijk vooral uit naar de live versie van New World Order met Stefan van Wolverine als gastzanger. Dat was werelds.

Eens. Ze zijn stiekem wel beter dan Dream Theater,denk ik. Ze verdienen iig wel dezelfde aandacht.

.

Verkeerde gedacht maestro.....Het debutalbum van Shadow Gallery is een topper darna blijven ze op dat niveau hangen of er iets onder. Dream Theater heeft voor het overgrote deel alleen maar TOP(!) producten afgeleverd die ook nog (veel) beter in elkaar steken.
Neemt niet weg dat Shadow Gallery wel lekker te pruimen is, hoor

Shadow Gallery's debuut zal misschien bij sommigen de topplaat zijn, ik vind het niks.

Deze plaat en de opvolger zijn wat mij betreft de top-platen. Ook binnen het genre. Ik ga niet Dream Theatre bashen, maar mijns inziens heeft die band nooit een plaat als Tyranny uit gebracht.

Overigens zingt LaBrie een song mee hier.

Je bent ook de enige die dat vindt, zie ik.

Op deze site maar ook op andere sites zie ik aan de stemmen dat Tyranny hoger scoort dan de debuutplaat.

Daar ga ik toch niet in mee. Het debuut van SG is top maar de productie laat nogal wat te wensen over. Die was op Carved In Stone stukken beter, mede door de aanwezigheid van een echte drummer. De daarop volgende albums werden ook steeds beter. Daar waar Dream Theater tussendoor wat matig materiaal uitbracht. (Octavarium, Falling Into Infinity bv.). Bovendien beschikte SG over een veel betere zanger imo.

Dat komt, zoals ik al eerder aangaf, door de matige productie van het debuut. De songs doen er niet voor onder denk ik.

Die plaat vraagt om een remaster dan is die volgens van hetzelfde niveau als tyranny en legacy.

Het debuut is een prachtig sfeervol album, maar als het gaat om concept, professionaliteit, opbouw en songs die af zijn, ligt Tyranny wat mij betreft toch wel een behoorlijke straatlengte voor.

Ik zette deze weer eens op. Even checken of ik deze wel een 5* score had gegeven.

Wat een unieke band, die zangpartijen, die dwarsfluit. Welke metalband doet dat nu?

De sfeer die Shadow Gallery wist te scheppen, is vrij uniek ja.

Ik kan alleen de wat latere Savatage platen in de buurt van dit zetten, maar minder tempowisselingen en snelle stukken. Wel dat mooie gitaargeluid, meerstemmigheid, piano etc.

Maar toch, wow, deze Tyranny. Ongeëvenaard.

Ik moet zeggen dat ik dit inderdaad een topplaat vind. Produktie is op Room V een stuk beter maar verder is het absolute klasse. En ja, dit gaat verder als Dream Theater. Veel meer passie en gevoel!!

En weer ben ik een progmetal bui. Maar binnen progmetal moet je wel het kaf van het koren kunnen scheiden.

Shadow Gallery blijft mij echt één van de beste bands. Met name de zang-harmonieen zijn subliem. Ook (zoals eerder gezegd) is de sfeer die de band neer zet aardig uniek.
Klein puntje van kritiek is het veel te drukke drumwerk. Gelukkig was het 1998 en werden drums niet snoeihard in de mix gezet, zodat het niet altijd erg op valt, maar bijvoorbeeld in War for Sale gaat het toch wel erg over de top.

Verder vind ik metal met vrouwenzang meestal veel te kitsch en vaak niet erg goed. Maar het duet met Laura Jaeger is zelfs erg mooi te noemen. Enigszins vergelijkbaar met dat ene nummer van Queensryche op Operation:Mindcrime (ben de titel kwijt).

Suite Sister Mary

Ja, die. Thanks.

Tyranny is een ijzersterk album en heeft de metalfan zeker hoopvol gestemd toen het genre op sterven na dood was na half jaren 90. Trouwens niet geheel onterecht aangezien de metal uit de nadagen wel heel gelikt en commercieel werd. En als geld de boventoon voert gaat dat vaak ten koste van de passie en creativiteit. En juist bij muziek is dat element cruciaal. Shadow Gallery heeft gelukkig altijd de muziek zelf hoog in het vaandel laten staan en niet in de laatste plaats om een hoopvolle boodschap te brengen in het vaak zo troosteloos, of nietszeggend metalwereldje. Neem bijvoorbeeld "Crystalline Dream" van het album Carved in Stone of Gary's meesterwerk "First Light" van Legacy. Shadow Gallery wordt doorgaans samen met Dream Theater vaak genoemd als grondleggers van de progressieve metal. Ze hebben ook regelmatig samengewerkt en kunnen goed met elkaar overweg. Ik luister veel naar prog metal en persoonlijk vind ik alleen Shadow Gallery nog boven Dream Theater uitkomen. Niet zozeer op muziekaal vlak, want daar zijn ze zeer aan elkaar gewaagd. Dream Theater topt Shadow Gallery waarschijnlijk wel in de wat snellere nummers. En persoonlijk vond ik James Labrie ook iets beter dan Mike Baker. Vooral in de uithalen. Alhoewel Labrie tegenwoordig moeite heeft de kwaliteit hoog te houden en live is dat helemaal een drama. Over live gesproken, Shadow Gallery heeft het zichzelf in de studio zo moeilijk gemaakt dat ze het niveau live niet kunnen waarmaken lijkt het. Dat was heel pijnlijk om te constateren in Baarlo destijds, alhoewel de geluidsman hier ook een flinke vinger in de pap had. Gelukkig werd het in Essen en Vosselaar iets beter. Ik vermoed dan ook dat niet zozeer de uitgebrande studio van Wehrkamp maar de matige live performance de voornaamste reden was om de beloofde live DVD te cancelen. Jammer, maar wie weet wat de toekomst nog brengt! Het verschil tussen Dream Theater en Shadow Gallery ligt em hierin dat ik het idee heb dat eerstgenoemde door de tegenslagen (en misschien ook wel de wereldse succesen) in het leven meer is afgestomt en God meer op de achtergrond heeft gezet vanaf, pak em beet Octavarium. Vooral te bemerken bij Labrie en met name bij hun main songwriter John Petrucci. De teksten in sommige topnummers van de band (over zijn vader die kanker kreeg en alle strijd die dat met zich mee bracht) zijn verwerkt in bijvoorbeeld "Another Day", "The Mirror" en het hoopvolle "The Spirit Carries On". En zeker sinds Portnoy er niet meer bij zit is het sowieso allemaal wat minder geworden. Het tegenovergestelde zag ik bij Shadow Gallery gebeuren. Ook daar is er sprake van tegenslagen. Dieptepunt is zeker het overlijden van Mike Baker. Alhoewel hij ongezond zwaar was heeft toch niemand zijn plotselinge overlijden kunnen zien aankomen. Een goede man in de bloei van zijn leven. Toch was Mike waarschijnlijk de reden dat de band nooit live heeft opgetreden. De band maakte een doorstart met een nieuwe zanger, een nieuw album en eerste tour. In mijn beleving zijn ze niet afgestomt zoals bij Dream Theater, heb eerder het idee dat ze er sterker uitgekomen zijn. En dat klinkt door in de muziek. Toch is dat album ook alweer 10 jaar oud. Tyranny is een concept album over onderwerpen die tegenwoordig niet minder interessant zijn als 20 jaar geleden; de strijd tegen de heersende elite die zichzelf verrijkt ten koste van alles en iedereen. Toch zijn ze allemaal slechts instrumenten van de Satan, de overste van deze wereld (Efeze 2:2). "Who are these men with their finger's in everybody's pie?" is een zin uit het up tempo "War for Sale", het eerste nummer en is geïnspireerd op Psalm 2: "...De koningen van de aarde stellen zich op en de vorsten spannen samen tegen de HEERE en tegen Zijn Gezalfde: Laten wij Hun banden verscheuren en Hun touwen van ons werpen! Die in de hemel woont, zal lachen,..." Trouwens, dit nummer komt na een geweldige, explosieve opening met de veelzeggende titel "Stiletto in the Sand". De eerste nummers op het album rocken mooi door en "Mystery" is hiervan waarschijnlijk de beste, er zit een heel mooi, goed lopend refrein in. Met de ballad "Hope for Us" met een prachtige, slepende gitaarsolo gaat het tempo van het album enigszins naar beneden en klinken de nummers qua samenstelling veel op (wat ik hun beste album vind) Room V. Wat opvalt aan Shadow Gallery is hun zeer goed uitgewerkte meerstemmige zangpartijen. Dat hoor je ook terug in de haast betoverende nummers zoals "I Believe" en nog meer in "Roads of Thunder". "Spoken Words" is niet het eerste en ook niet het laatste rustige nummer op dit album, mooi uitgewerkt hoor. Ik denk toch dat ik die rustige nummers van de band nog iets meer waardeer dan hun hardere werk. Vervolgens hoor je de favoriet op dit album volgens de meeste bandleden zelf; "New World Order". Hoewel het nummer qua muziek kop noch staart heeft heeft het een geweldige opbouw en een zeer episch einde. Ongeëvenaard, dat zeker, ook door de medewerking van D.C. Cooper. Ik ben zelf niet zo van de instrumentale nummers maar naar "Chased" mag ik toch graag luisteren en toont met name de kwaliteit van topgitarist Brendt Allman. Gary Wehrkamp mag dan een alleskunner zijn maar qua gitaarspel doet hij wel onder voor Brendt. Joe Nevolo is trouwens een topdrummer zoals hij ook live heeft laten zien, in feite was hij de enige die foutloos te horen was herinner ik me nog wel. Want er werd relatief veel Tyranny materiaal gespeeld tijdens hun tournee. Ik dacht bijvoorbeeld ook dat "Ghost of a Chance" gespeeld is, weer zo'n geweldig goed nummer. Het conceptgebeuren en de meeste songwriting komt overigens van de maestro in de band, de nog niet genoemde Carl Cadden-James. Hij vertelde me onder meer zelf in een gesprek na het laatste optreden in Belgie dat mijn favoriet op Tyranny ook zijn favoriet was, te weten de afsluiter "Christmas Day". Met name ook favoriet door de prachtige teksten: "Dark winter watches our fire and brings us promise of a new day...The gift of hope on Christmas day...There's a time when your doubts won't matter, there's a time all your fears can wait, all the times in the year for laughter, oh Christmas day" Ja, dit album scoort naast dat het geweldig klinkt ook extra punten bij mij door z'n afwisseling en diepgang. De productie haalt het niet bij Room V maar is nog steeds goed genoeg. Peroonlijk vind ik geen mindere nummers op dit album. Songs die er net even bovenuit komen voor mij zijn "Stiletto in the Sand/War for Sale", "Mystery", "Ghost of a Chance" en "Christmas Day".

Ongelofelijk wat een talent hier aan het werk is.
Komt wat niveau betreft in de buurt van de beste progmetal bands als dream theater threshold haken enz.

Technisch zit het ook ongelofelijk goed in elkaar. Ik hoop nog steeds op een nieuw album van deze band.

Prachtig, prachtig, prachtig. 5 sterren

Zeker hun beste plaat, en ik ben echt heel gek geweest op deze plaat. Ik draaide deze ook helemaal stuk. Maar ben er wel echt helemaal op uitgekeken inmiddels. Ik vind het volgepropt en de lawaaiige jaren 90 productie staat me erg tegen.

Het verhaal over dictaturen en chatrooms etc. is nog wel actueel, denk ik, maar ik heb er niet zoveel verstand van.

Ben je hierop meer uitgeluisterd dan op de Snowgoose? Ik kan Rhayader goed to town niet meer horen juist...

Geweldige plaat blijft dit, in tegenstelling tot Dream Theater verliest deze band zich niet in technische fratsen , maar blijft de song voorop staan. En zo hoort het ook.