menu

Twelfth Night - Fact and Fiction (1982)

mijn stem
3,73 (31)
31 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Cyclops

  1. We Are Sane (A. Te Dium; B. We Are Sane; C. Dictator's Excuse Me) (10:27)
  2. Human Being (7:50)
  3. This City (4:01)
  4. World Without End (1:54)
  5. Fact and Fiction (3:59)
  6. The Poet Sniffs a Flower (3:51)
  7. Creepshow (11:57)
  8. Love Song (5:38)
  9. East of Eden [Single A-side] * (3:27)
  10. Eleanor Rigby [Single B-side] * (3:22)
  11. Constant (Fact and Fiction) [Demo, Spring 1982] * (2:27)
  12. Fistful of Bubbles [Demo, Spring 1982] * (3:18)
  13. Leader [Demo, Spring 1982] * (2:40)
  14. Dancing in the Dream [Demo, Spring 1982] * (2:58)
  15. Human Being [Studio Outtake - Alternate Version] * (3:56)
toon 7 bonustracks
totale tijdsduur: 49:37 (1:11:45)
zoeken in:
avatar van BoyOnHeavenHill
3,5
Het duurde even voordat ik dit goed ging vinden, gedeeltelijk vanwege die stem (soms aanstellerig piepend, soms brallerig à la Marc Almond), gedeeltelijk ook vanwege de lelijke gedateerdheid (jaren 80 synthesizers, een Ultravox-solo in Creepshow), maar uiteindelijk is dit toch een erg leuke plaat, vooral kant 1 (nou vooruit, tot en met het titelnummer dan). Dat dit het niet heeft gemaakt is misschien niet zo'n wonder: te synthi voor de die-hard-symfo-crowd, veel te grillig voor de hitparade.
 

avatar van Casartelli
5,0
Casartelli (moderator)
Een tijdje terug heb ik Fact & Fiction naar de maximumscore verhoogd. Is dat interessantdoenerij? Een beetje kijk-mij-eens-over-vergeten-pareltjes-jengelen?

Fact & Fiction is een pioniersalbum uit de neoprog. Een jaar voor Script for a Jester's Tear en een jaar voor Tales from the Lush Attic... over de allereerste reppen is al snel linke soep; even spieken op ProgArchives leert mij dat ik nog wat huiswerk te doen heb. Allemaal leuk en aardig, maar het gaat hoe dan ook om de kwaliteit van de muziek.

Neoprog kennen we als die stroming die de handschoen oppakt die de progdino's (in het bijzonder Genesis) inmiddels terzijde hadden gelegd, maar niet zonder hier met een dosis punk/new-wave ook een eigentijdse draai aan te geven. Die dosis verschilde tussen de verschillende neoprogbands (en op den duur verdween hij domweg en werd de stroming erg generiek), maar bij Twelfth Night was hij gedurende de hele, toch vrij korte, carrière vrij aanzienlijk. Het resultaat is een album dat qua Sturm und Drang eventueel met Peter Gabriels of Peter Hammills wildste momenten op één lijn te stellen is, maar waarvan de gelijken verder toch vooral elders gezocht moeten worden. En zo is een Ultravox of Magazine ook niet altijd even ver weg.

We Are Sane grijpt vanaf de eerste beluistering meteen bij de keel. Hier wordt een klassiek progepic neergezet, met een urgentie die rond die tijd erg zeldzaam was. Je zal er maar bij geweest zijn. Human Being doet er weinig voor onder. Net als Genesis in hun beste dagen voelde Twelfth Night kennelijk aan dat een heel album op deze manier misschien wat veel van het goede zou zijn. Het luchtige titelnummer en het verstilde Love Song zijn zeer welkom. Met Creepshow wordt het beste tot het net-niet-laatst bewaard; van zo'n muziekstuk kunnen de meeste bands toch echt alleen maar dromen.

Op het moment van schrijven 22 stemmen. Ja, dan ligt een van de O-woorden wel een beetje op de loer. Maar ik zal de eerste zijn om te erkennen dat Script for a Jester's Tear hier een jaar later kwalitatief heel dichtbij kwam...

avatar van Brunniepoo
4,0
Inmiddels heb ik de Definitive Edition. Drie cd's, het originele album, veel bonusmateriaal en een hele cd met covers door bevriende artiesten. Nu stonden veel van die covers al op het Geoff Mann Tribute en is sowieso lang niet alles de moeite waard, maar een leuk extraatje is het wel.

Het draait natuurlijk om het originele album en dat is zeker een klassieker. TN had het juiste geluid op het juiste moment en dat heeft een geweldige mix van prof en new wave opgeleverd. Dat wil niet zeggen dat ik het allemaal even fantastisch vind. We are Sane is legendarisch, Creepshow en het titelnummer erg goed en van de positieve noot Love Song ben ik ook wel gecharmeerd. De overige nummers zijn wel aardig.

Twelfth Night had veel potentie en dat is er helaas toch nooit helemaal uitgekomen. Een hele goede verzamelaar, een fantastisch live-album, en een paar albums waar meer in had gezeten. Door een betere productie, maar wellicht ook al door betere songkeuzes. Want waarom staat de vocale versie van Sequences bijvoorbeeld niet op dit debuut? Dan was was het niet alleen een klassieker geweest, maar ook een echte topper in het genre. Nu geef ik toch de voorkeur aan Art & Illusion, omdat die constanter is van kwaliteit.

Gast
geplaatst: vandaag om 16:04 uur

geplaatst: vandaag om 16:04 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.