Faith No More - Angel Dust (1992)

The making of Angel Dust.

Geniaal!

Ze draaien net op de album top 1000 van Veronica Easy (nummer 820 ). Nou niet meteen de topper en niet eens een standaardnummer van dit album. Midlife crisis, wat ze daarna draaiden, vertegenwoordigt dit album een stuk beter.

Radiolijstjes en dan die van Veronica in het bijzonder zijn de bijl aan de stam van de muziekbeleving. De crisis en alle crises die nog moeten komen zullen voorgoed voorbij zijn als die niet meer bestaan.

Maar ja, een slecht plaatje van Faith No More is altijd nog beter dan nog maar eens eentje van Marco Borsato. If you ask me.

Jizzlobber en Malpractice op Veronica, dat zou een droom zijn!

Helemaal mee eens! Wat er niet voor energie en geld is gestoken in het maken van slechte muziek en slechte muziekprogramma's! Unbelievable! Wat dat betreft bevindt Nederland zich al vele middeleeuwen lang in een crisis trouwens... Radio of publiek zou goede muziek nog niet herkennen al zou het torpedogewijs de frontale hersenkwab in worden geschoten

Geniaal album van een geniaal gezelschap. Wars van conventies of dogma's. Eigenzinnig en compromisloos. En daarboven ook nog eens klasse muzikanten. Zoiets zou anno nu bij geen enkele platenmaatschappij meer door de ballotage commissie komen. In de begin jaren negentig nog wel en godsamme wat heb ik ervan genoten!
Nu, bijna 20 jaar verder kan dit album nog steeds wedijveren met menig nieuwbakken productie. Nog steeds fris en origineel, nergens gedateerd. Love it!
Ik denk nog wel eens terug aan de tijd dat ik met mijn fat bastard fnm t- shirt opdook tijdens "sjieke" studentenfeestjes. Moest je die blikken zien.
Het memorabele concert in de Utrechtse Tivoli staat ook nog steeds in mijn geheugen gegrift. De hele tent op z'n kop en een week na dato nog suizende oren.....

6 sterren (interesseert me geen reedtd als er dat teveel zijn...)

Dzjiezus wat een album hé. Ik was in de eerste helft van de jaren 90 groot fan van FNM, t-shirt, optredens (zelfs in Praag) en alles. Ik heb het album net weer geluisterd, oftewel, ben nu aan het bijkomen met de middernacht cowboy. Jizzlobber, wat een nummer zeg, je moet er maar opkomen. Ik was net nog even aan het lezen over het vertrek van Jim Martin. De rest van de band vond dat hij teveel standaard metal was. Dat hoor je hier ook in de nummers, zoals in Jizzlobber. Keiharde metal riffs die bij Slayer of Metallica niet zouden misstaan.

Op een of andere manier heb ik een voorkeur voor King for a day, hoewel dat album iets onevenwichtiger is. Nu nu te luisteren weet ik denk ik waarom. Angel dust is wel een erg hermetisch gesloten, claustrofobisch en voor mij een beetje deprimerend album. King for a day heeft een lichter en opener geluid dat mij wat beter ligt. The real thing is ook veel...tja...vrolijker. Album of the year kan ik gek genoeg niet heel veel mee.

Volgens mij wilde de platenmaatschappij dit werkje toen niet uitbrengen omdat zo gruwelijk hard was. Fnm hield terecht de poot stijf. Maar dit doe ik uit mijn geheugen dus of het precies klopt weet ik niet zeker. Beste album van 92 voor mij.

Deze plaat eind vorige maand op een nogal lullige kinderrommelmarkt hier in het dorp opgepikt voor 50 cent. Net als Don Cappuchino op de vorige pagina snap ik echt niet waarom iemand deze plaat wegdoet, hij is namelijk echt briljant. In het begin deed het me allemaal niet zoveel, maar inmiddels heeft de plaat me gegrepen en niet meer losgelaten. Briljante teksten ook.

You're perfect, yes it's true, but without me, you're only you,

Misschien heb ik deze band toch wel wat onderschat. Hier staan geweldige nummers op.
Hoor ik dat nu goed, verwijzen ze in 'Be Aggressive' naar de lyrics van 'Blackened' van Metallica? Vond ik wel geinig.

Anyway, de plaat opent zeer sterk met de eerste 4 nummers. Vooral 'RV' en 'Midlife Crisis' vind ik geweldig. Andere favorietjes zijn het eerder vernoemde 'Be Aggressive' en 'A Small Victory'. De Commodores-cover 'Easy' vind ik ook echt supermooi, jammer dat velen hier dit nummer niet kunnen waarderen. Je moet het maar durven als rockband, Lionel Richie coveren.

Ook even opmerken dat die achtergrondzang in 'Easy' mij zeer sterk doet denken aan de achtergrondzang in 'Hard Times' van The Scabs. De gelijkenis is zeer treffend, vind ik. Precies hetzelfde deuntje. Zouden de heren van FNM stiekem The Scabs hebben zitten luisteren?

'Crack Hitler' en 'Jizzlobber' moeten waarschijnlijk nog wat groeien bij me, want op dit moment kan ik ze nog niet echt appreciëren. Malpractice tenslotte vind ik de absolute draak van de plaat, en ik kan met zo'n 80% zekerheid zeggen dat dit nummer nooit zal gaan groeien bij mij. Al weet je nooit, met zo'n gek bandje.

Trouwens, dit album heeft toch wel één van de mooiste hoezen ooit hoor!

Het optreden op Pukkelpop hebben ze geopend met het zeemzoete 'Reunited' van peaches & Herb om daarna een ziedende versie van Land of Sunshine te brengen!

Helden

Vandaag nog eens opgelegd in de auto. Bij Smaller & smaller vluchte mijn moeder bijna de auto uit....

Ook hier te beluisteren: Faith No More - Live in Germany 2009 (2014)

Beste, meest avontuurlijke album van deze geweldige band. Afwisseling troef, met een haast onafgebroken reeks krakers die nog steeds staan als een huis. Malpractice en Jizzlobber liggen behoorlijk zwaar op de maag en zijn wellicht te abstract en bizar, maar verder kent de plaat geen missers. Faith No More heeft hier haar perfecte geluid gevonden, gekoppeld aan uitstekend songmateriaal. Jammer dat men het heilige vuur hierna enigszins kwijtraakte.

Mike Patton zet hier schaak.
Op de vorige twee albums was hij nog een pion in het netwerk Faith No More genaamd.
Hier is hij duidelijk de koning.
Koning Midas.
Terwijl de gekte nu de overhand heeft, veranderd wel alles in goud.
Welkom in de gestoorde wereld van een overspannen jukebox, die allerlei ziekelijke plaatjes uitbraakt.
Patton is Heino, Lionel Richie, Anthony Kiedis en Tom Araya.
Hannibal Lecter die je uit nodigt voor een etentje.
Een schizofreen waarbij verschillende persoonlijkheden zich openbaren.
Faith No More op zijn best.

Mike Patton is a fucking genius!

Je kunt een geniaal nummer als Jizzlobber onmogelijk een misser noemen. Kan niet! Mag niet!

HELEMAAL mee eens, een van de meest interessante nummers op het (verder ook geweldige) album!

Beste nummer van de plaat!!

Ook mijn favoriet de gekte is weergaloos!

"They will sum it all UUUUUUUPPPPP in a SENTEEEEEEEEEEENCE"

Eigenlijk al van bij de eerste keer dat Patton in dat nummer zijn strot opentrekt, weet je dat je met een perfect gemikt schot recht in de roos te maken hebt

Vreemd genoeg vind ik de hardere nummers waar Faith no More nog wel eens uit de bocht wil vliegen altijd wat minder. Geef mij maar de nummers waar de gekte een beetje op de achtergrond blijft;
Kindergarten, A Small Victory, Everything's Ruined, Midlife Crisis en het stemmige RV zijn in mijn ogen absolute klassiekers. Dat Patton juist op deze nummers de ruimte pakt om te laten horen dat hij geweldig kan zingen zal wel geen toeval zijn. Op de voorganger die kwalitatief bijna niet onderdoet voor deze schijf was hij voor mijn gevoel nog wat zoekende met zijn stem.

Ben wel benieuwd, wat vindt je van King For a Day?

King for a Day vind ik minder dan Angel Dust, ondanks dat zij met Evidence voor mijn gevoel hun magnum opus hebben geschreven. Daarnaast zijn King for a Day en Just a Man sterke nummers. Cuckoo for Caca; Ik kan er weinig mee. De 'gecontroleerde gekte' op Angel Dust kan ik nog wel hebben. Op King for a Day vind ik Faith no More erg onevenwichtig overkomen, als Patton begint te schreeuwen en te kermen haak ik af. Desalniettemin blijf ik het een interessant album vinden.

Na hte funky geluid van de voorganger schuiven de heren hier naar de stevige kant van het rockspectrum. Ondanks dat stijlverschil is dit ook weer een hele goede plaat. Dit is volgens mij het album dat de heren van Korn grondig bestudeerd hebben.

Weet nog dat ik lang geleden als 16/17 jarig puistenkoppie deze plaat van de plaatselijke bieb leende (vanwege de hoes:-)), ik begreep er helemaal niks van, wat vreemd en raar (vooral omdat ik toen "schaam schaam" op de Limp, Linkin en Papa roach tour was, ik vergeef het mezelf). Nadien heb ik AD nog regelmatig geleend en toen het kwartje viel is er voor een nieuwe wereld van muziek opengegaan en voor vele vrienden van mij ook. Via fnm op het spoor gekomen van andere geniale bands en Fred durst is direct in de grijze container verdwenen.
Deze cd is van begin tot eind subliem, zelfs de Easy cover is een relaxt melodietje,ook al zijn er haters.
Waarschijnlijk is Land of Sunshine de ultieme opener...tekstueel bizar vet, maar ook vreemde dudes die nergens in een hokje geplaatst kunnen worden. Patton is natuurlijk een maestro in zijn vak.
Helaas heeft fnm dit nooit meer overtroffen al komt King for a day..dichtbij.
Terechte nr. 1 in mijn top 10...permanent.

Weinig toe te voegen aan de reviews voor dit Meesterwerk, in `92 gemaakt en vandaag de dag nog steeds een superplaat.ik heb sinds kort de nieuwe dubbelaar van Angel Dust met op schijf 2 sublieme Live Nummers en ander werk van de heren oa As the worm Turns & the world is yours
Schijf 1 blijft natuurlijk fenomenaal gewoon een Must have plaat als je van het stevige werk houd,volume knop open en knallen FNM op zijn best.!