Drake - Views (2016)

Sluit me hier volledig bij aan, zeker na een tape als If you're reading this its to late klinkt het nieuwe album wat soft aan. Ook qua instrumentals wordt er naar mijn mening niks spannends gedaan en dat leidt al snel tot skippen in deze lange tracklist.

Dit is absoluut een stap achteruit voor Drake.

Ik kan mezelf geen fan noemen, maar Nothing Was the Same was geen verkeerde plaat en van If You're Reading This heb ik zelfs genoten, misschien omdat het op sommige momenten zo'n atypisch album was voor Drake.

Maar dit...

Drake is commercieel gezien de grootste hiphopster op aarde. Op z'n vorige album/mixtape toonde hij het zelfvertrouwen en gevoel van triomf dat daarbij hoorde. Maar Views moest zijn grootste werk worden, Drake's ode aan zijn thuisstad Toronto, op het moment dat hij aan de top staat van zijn kunnen.

Hoe begin je dan met All of my 'let's just be friends' are friends I don't have anymore / How do you not check on me when things go wrong? Verderop in het nummer: And it's all because you chose a side / You're supposed to put your pride aside and ride for me / Guess it wasn't time / And of course you went and chose a side that wasn't mine.

Het probleem hier is niet eens dat Drake wederom vervalt in verwerpelijke ongezonde uitspraken waarin hij voor de duizendste keer claimt dat hij vrouwen beter kent dan zij zichzelf, alsof hij ze moet redden van hun negatieve zelfbeeld (Always saw you for what you could've been). Het echte probleem is dat Drake niet goed is in verhalen vertellen. Ik verwacht niet dat hij een Slick Rick is, maar zijn teksten zijn vaag en onduidelijk.

Waarom verwacht je van dames uit vorige relaties dat ze je 'checken' 'when things go wrong'?
Wat bedoel je daar überhaupt mee? Welke dingen gaan er fout? Wat is er aan de hand?
Welke kant koos je ex? Waarom maakt het uit?
Waarom verwacht je van mensen die jou niets schuldig zijn dat ze hun trots inslikken en achter je gaan staan? Waar slaat dat op? Wat bedoel je ook eigenlijk met 'ride for me'?
'You chose a side that wasn't mine.' Kan het nog meer 'non-descriptive'?

Dan hebben we ook nog U With Me?, met een dikke shoutout naar een rapper die expliciet en publiekelijk heeft gezegd dat hij niets aan je leuk vindt: je muziek niet, niet hoe je praat, niet hoe je loopt, niets.

On some DMX shit
I group DM my exes
I tell 'em they belong to me, that goes on for forever
And I think we just get closer when we not together

Waarom stuur je een Twittergroepsbericht naar al je vorige vriendinnen dat ze voor altijd bij je horen? Sta hier eens even goed bij stil: wat voor verknipt individu doet zoiets? Waarom zou je zoiets doen? En hoe kan je dit als luisteraar in hemelsnaam serieus nemen?

Ik kan nog een tijdje doorgaan over de tenenkrommende slechte teksten op de rest van het album, maar daarover hebben anderen al in meer detail over gesproken, dus ik wil het bij dit punt houden. Drake's narcisme en emotionele instabiliteit zijn an sich niet het probleem. Het echte probleem is dat hij er geen interessante kunst van kan maken, waardoor ik als luisteraar achterblijft met eerst onbegrip, en daarna onverschilligheid.

*2 voor een aantal goede beats.

Views kon nooit opboksen tegen de torenhoge verwachtingen van de wereld die gepaard gingen met de aanloop naar dit album.

Deze plaat krijgt veel gemengde reacties. De één vindt het gruwelijk goed, de ander verschrikkelijk slecht. Het is niet het project dat ik verwacht had, maar ik schaar mezelf toch bij de eerste groep. Het knappe aan Drake's muzikale projecten is dat het allemaal een andere sound heeft dan de vorige, zo is dat bij Views ook het geval.

Qua content trekt hij zijn bekende lijn voort. Het gaat vooral over relaties met vele vrouwen, de haters en over het feit dat hij de beste is die het deze dagen doet in Hip Hop.
Als we het over stijlen hebben is hier ook voor ieder wat wils. U with Me? en Redemption zijn voorbeelden van rustige nummers die zijn zang en raps vermengen. Hype, Still Here, Grammys en Pop Style zijn harde knallers. Weston Road Flows en de titeltrack zijn nummers waar de gastheer aan één stuk spit. Controlla, One Dance en Too Good zijn dan weer dancehall-achtige liedjes.

Mijn favoriete nummers op deze LP zijn Keep the Family Close, 9, U with Me?, Hype, Weston Road Flows, Redemption, Faithful, Still Here, One Dance, Grammys, Pop Style, Views en het welbekende Hotline Bling. De opener lag me eerst het minste, vooral door de beat die voor mij filmisch aanvoelt. Dit nummer waar Drizzy exclusief zingt is nu gegroeid tot één mijn favoriete nummers uit zijn uitgebreide catalogus.
Op Grammys is vooral het gedeelte door Future, wat vooral geproduceerd zal zijn door SouthSide volgens mij, de absolute climax.

De andere nummers zijn gewoon goed. Naar mijn mening staat er geen slecht nummer op Views.

Drake en producer Noah "40" Shebib hebben wederom getoond dat zij een fors muzikaal duo zijn. Beide heren halen steeds het beste in elkaar naar boven. Dit is in principe evenveel een album van 40 dan van de Canadese zingende rapper. Deze vrienden zijn in de studio gedoken met de missie om een album te maken dat Toronto (The 6) uitmuntend moet vertegenwoordigen. Blijkbaar zijn er veel Caraïbische en Jamaicaanse invloeden te vinden in die stad, dat verklaart de Dancehall nummers.

In principe ben ik de laatste tijd een groter voorstander van korte projecten. Daarbij is de speelduur van 1:20u het enige echte minpuntje dat gegeven word door me.

Drake is blijkbaar al aan een nieuwe mixtape aan het werken, ook heb ik deze week gelezen dat hij aan een collaboratiealbum met Kanye West zou werken? Het zal mij alvast benieuwen! Drake zit momenteel naar eigen zeggen in zijn prime dus laat het nieuwe materiaal maar komen.

4*