Drake - Views (2016)

De popnummers zijn inderdaad het best, dat vat dit album goed samen.

2DopeBoyz (Klik) schreef een erg sterke review en verwoord eigenlijk precies mijn gevoel over dit album. Tijd voor Drake om zichzelf te vernieuwen!

Matig album weer, vond dat project met Future ook al erg saai en eentonig. Vind de gastbijdrages van Drake meestal wel chill, zijn albums kunnen mij echter niet overtuigen.

Pop Style is best wel TLOP-productie. Jammer dat Jay en Ye er niet op meedoen.

Huh, zijn ze er afgehaald voor de albumversie?

Yes, maar alle stream zijn verwijderd... Ik heb hem nog niet gehoord, maar de beat was wel passend.

Dit is een goed album geworden, maar Drake weet mij niet echt te verrassen. Op zijn vorige albums liet hij telkens duidelijk zijn groei horen, maar hier lijkt het meer alsof zijn omgeving wat gegroeid is. De sfeer, producties en gastartiesten zijn erg cool op dit album, maar Drake is toch een beetje same-old-same-old. Al is dat niet zozeer slecht, want hij heeft er weer een paar heerlijke, aanstekelijke nummertjes op staan zoals Redemtion, Pop Style, Hotline Bling en One Dance.

Weston Road Flows is de shit; Drake en 40 op hun best, pareltje van deze plaat, enige track van take care niveau voor mij. Was het hele album maar zo geweest. Ben een groot liefhebber van Drake maar vind dit tot nu toe tegenvallen. Ik vind bovengenoemde, U with Me, redemption en views top. De rest is niet van hetzelfde niveau en sommige tracks uit deze groep zijn absoluut niet slecht maar Drake kan echt veel beter.

Het lijkt op het eerste gehoor inderdaad tegen te vallen. Veel te traag tempo, zeurderige beats en een veel te futloze Drake. Maar zoals bij alle Drake-albums is het waarschijnlijk een kwestie van wennen. Ik ben benieuwd.

Tot nu toe bijzonder teleurgesteld... NWTS vond ik werkelijk een briljant album. Alles klopte, van begin tot eind. En dat is denk ik ook meteen wat hier aan ontbreekt. Allemaal losse flodders, enige lijn ontbreekt.

Hopelijk is het een groeier. Maar ik vrees dat Drake zijn zouteloze en matige reeks voort zet.

Ik heb hetzelfde, lowieke. Ik ben eigenlijk benieuwd naar de mensen die niet teleurgesteld zijn in dit album, ik denk niet veel...

Bij mij is het wel degelijk een kwestie van wennen geweest. Het klonk nogal eentonig de eerste paar keer, maar eigenlijk is alles wel gegroeid bij mij en vind ik dit een heel erg sterk Drake album. Eigenlijk heb ik dit bij alle Drake albums gehad. In het begin vond ik het niet erg bijzonder, maar naar mate ik het meer luisterde viel steeds het kwartje. Alleen bij Thank Me Later is de groei niet heel erg groot geweest.

Drake doet hier gewoon waar die goed in is. 40 ook. Heerlijk.

Ik begin het beter en beter te vinden. Een aantal sterke beats en het typische Drake-sfeertje werkt weer aanstekelijk. Wel geinig dat Pimp C toch met het hoogtepunt van de plaat komt, maar ik ben bevooroordeeld. Hier hadden gerust vijf tracks minder op kunnen staan, maar het begint in ieder geval te groeien.

Ik kan het na meerdere luisterbeurten ook wel smaken. Drake doet gewoon waar hij goed in is: melige, maar aanstekelijke popdeuntjes maken. Hij blijft m'n guilty pleasure, ook al haalt hij, op enkele nummers na, het niveau van NWTS niet echt.

Favoriete nummers: 9, Feel no ways, Weston road flows (dat einde!), One dance en Pop style

Wie zingt eigenlijk dat Summers Over Interlude?

Majid Jordan (en Jeremih zingt overigens uncredited een stukje mee op With You)

Dank!

Het viel me op hoe Drake in Child's play praat over de 'Hood'. Als Canadees mannetje uit de middenklasse, die als tiener al geld verdiende als acteur, vind ik het nogal misplaatst dat hij dingen zegt als "Don't make me give you back to the hood".

Know your place dude, you ain't 'bout that life.

Jeetje wat is dit saai en inspiratieloze muziek. Zowel de raps als de beats zijn zo flauw dat het een ware marteling is om dit album uit te luisteren.
Onbegrijpelijk na zijn laatste platen, die niet perfect waren, maar toch wel een zekere kwaliteit in zich hadden. Dit is gewoon over de hele lijn matig tot slecht

Majid dus, want Jordan is een producer.

Bij mij valt ie ook opeens.. Kan nog niet zo goed zeggen waarom, maar de langdradige en monotone liedjes pakken me nu ineens. De kleine subtiele uitspattingen en veranderingetjes vallen me opeens op en juist dat maken die voortkabbelende nummers tof.

Net zoals velen was ik teleurgesteld bij de eerste luisterbeurt, maar inmiddels moet ik zeggen dat dit toch wederom een sterke plaat is. Qua producties zeker, al vind ik Drake af en toe wat ongeïnspireerd overkomen.

Eens!
Views moest even wennen maar eens dat gebeurd is, is deze ook gewoon genieten!

Drake rapt over één van zijn vele affaires die dus duidelijk wel uit de hood komt, en zij moet hem dankbaar zijn, want zonder hem was ze daar nog steeds.

Dit is absoluut een stap achteruit voor Drake.

Ik kan mezelf geen fan noemen, maar Nothing Was the Same was geen verkeerde plaat en van If You're Reading This heb ik zelfs genoten, misschien omdat het op sommige momenten zo'n atypisch album was voor Drake.

Maar dit...

Drake is commercieel gezien de grootste hiphopster op aarde. Op z'n vorige album/mixtape toonde hij het zelfvertrouwen en gevoel van triomf dat daarbij hoorde. Maar Views moest zijn grootste werk worden, Drake's ode aan zijn thuisstad Toronto, op het moment dat hij aan de top staat van zijn kunnen.

Hoe begin je dan met All of my 'let's just be friends' are friends I don't have anymore / How do you not check on me when things go wrong? Verderop in het nummer: And it's all because you chose a side / You're supposed to put your pride aside and ride for me / Guess it wasn't time / And of course you went and chose a side that wasn't mine.

Het probleem hier is niet eens dat Drake wederom vervalt in verwerpelijke ongezonde uitspraken waarin hij voor de duizendste keer claimt dat hij vrouwen beter kent dan zij zichzelf, alsof hij ze moet redden van hun negatieve zelfbeeld (Always saw you for what you could've been). Het echte probleem is dat Drake niet goed is in verhalen vertellen. Ik verwacht niet dat hij een Slick Rick is, maar zijn teksten zijn vaag en onduidelijk.

Waarom verwacht je van dames uit vorige relaties dat ze je 'checken' 'when things go wrong'?
Wat bedoel je daar überhaupt mee? Welke dingen gaan er fout? Wat is er aan de hand?
Welke kant koos je ex? Waarom maakt het uit?
Waarom verwacht je van mensen die jou niets schuldig zijn dat ze hun trots inslikken en achter je gaan staan? Waar slaat dat op? Wat bedoel je ook eigenlijk met 'ride for me'?
'You chose a side that wasn't mine.' Kan het nog meer 'non-descriptive'?

Dan hebben we ook nog U With Me?, met een dikke shoutout naar een rapper die expliciet en publiekelijk heeft gezegd dat hij niets aan je leuk vindt: je muziek niet, niet hoe je praat, niet hoe je loopt, niets.

On some DMX shit
I group DM my exes
I tell 'em they belong to me, that goes on for forever
And I think we just get closer when we not together

Waarom stuur je een Twittergroepsbericht naar al je vorige vriendinnen dat ze voor altijd bij je horen? Sta hier eens even goed bij stil: wat voor verknipt individu doet zoiets? Waarom zou je zoiets doen? En hoe kan je dit als luisteraar in hemelsnaam serieus nemen?

Ik kan nog een tijdje doorgaan over de tenenkrommende slechte teksten op de rest van het album, maar daarover hebben anderen al in meer detail over gesproken, dus ik wil het bij dit punt houden. Drake's narcisme en emotionele instabiliteit zijn an sich niet het probleem. Het echte probleem is dat hij er geen interessante kunst van kan maken, waardoor ik als luisteraar achterblijft met eerst onbegrip, en daarna onverschilligheid.

*2 voor een aantal goede beats.

Link

"I did always say that he was a talented lyricist, but I was not a fan — you're right," X explained on an interview back at “The Breakfast Club” on Tuesday. "[It was] another humbling experience. Like, Yo, you didn't like this dude for all the wrong reasons ... For him to take the effort — first, to want to use a song of mine — and then to be man enough to reach out and make that call, homie, hat's off, man. That was a real move."

Goed dat hij daar over heeft nagedacht. Het blijft tekstueel echter een slecht nummer.

WeztSide, je gaat toch niet naar Drake luisteren voor z'n teksten?

Niet elke rapper hoeft een woordentovenaar te zijn, maar ja, bij elke rapper besteed ik wel aandacht aan de teksten. Niet alleen op de techniek van het rijmen en klanken produceren, maar ook op de inhoud. Er moet namelijk wel op z'n minst een bepaald karakter of verhaal overgebracht worden. En naar mijn idee is het probleem dat Drake geen goed verhaal vertelt en mij niet overtuigt waarom ik zou moeten luisteren naar wat uit z'n mond komt. Voor mij moet een rapper op z'n allerminst bij mij het gevoel opwekken dat de dingen die hij zegt ergens op slaan. Dat is toch niet zo'n hoge eis?

Daar komt ook nog eens bij dat we het hebben over niet zomaar een rapper, maar over Drake, al jaren de meest populaire hiphopartiest. Daar mag je best wat van eisen. Dit album voelt als een stap terug omdat Drake hier eigenlijk Take Care 2 probeert te maken. Helaas valt ook op dat op de puur technische kant van het rappen Drake ook achteruit is gegaan. Ik luister minder graag naar dit album omdat hij te vaak simpele woordjes op elkaar rijmt of tenenkrommende momenten produceert.