Prince and the Revolution - Purple Rain (1984)

Purple Rain heeft me alleen tegengestaan in de tijd tijd dat ie het als een verplicht nummertje, coupletje, refreintje, solootje, oehoehoe deed.
De Syracuse versie behoort voor mij daadwerkelijk tot het mooiste dat de man gemaakt heeft.

Same here.
Heerlijk nummertje en favoriete aanvulling dat Velvet kitty cat. Naast The Dance electric en Erotic city natuurlijk, maar dat spreekt haast voor zich.

Prince weet hoe hij goede muziek kan maken. Dit album is een groot feest van begin tot eind.

Tsja, op m’n 17e kwam Prince op mijn muzikale pad. En dat was ‘stom toeval’: n vriendinnetje wilde graag naar de bioscoop. Heb de volgende dag gelijk de lp gekocht. Vriendinnetje is er natuurlijk al lang niet meer, herinnering wel. Aangevuld met 2 mooie concerten in de jaren ‘80, luister ik nog steeds met plezier naar His Royal Badness.

Dit is de favoriete muzikant van mijn vader, maar ik heb hier nog nauwelijks in mijn leven naar beluisterd. En eerlijk gezegd is dit niet echt mijn ding. Het sterkste nummer is het openingsnummer, maar daarna zakt het wat mij betreft wat in, en doet het me wat denken aan een album met wat hits opgevuld met wat fillers. En ook op andere vlakken heb ik er een erg "Michael Jackson-achtig" gevoel bij dat me niet echt aanstaat. Zowel instrumenteel (op nummer 1 dan na) als vocaal niet echt mijn ding. Het slotnummer "Purple Rain" zal ik nu toch wel een paar keer gehoord hebben in mijn leven. Vallen doet het niet echt, dus op basis daarvan ga ik er nu toch (voorzichtig) van uit dat Prince niet echt voor mij is. Er is wel meer waar ik en mijn vader het niet over eens zijn of dat we niet gemeen hebben. Prince is daar dus niet echt een uitzondering op.

Weet wel dat Prince zo enorm veelzijdig was, dat een conclusie nav dit album misschien niet de juiste zal zijn.
Wat is het genre wat je wel kan waarderen? Misschien is er toch een album wat je wel zou kunnen waarderen?

Ah dat wist ik niet.

Het eerste liedje: Let's Go Crazy was voor mij het beste nummer zover van Prince dat ik gehoord heb. Qua genres: elektronische muziek vooral (maar minus EDM), shoegaze, post-rock, dream pop, post-punk, etherisch, dromerig, hypnotisch en psychedelisch, alsook bepaalde maar niet alle synthpop. Misschien nog andere maar dat zal ik dan op dit moment nog niet weten/kennen.

Ehm.. ja.. Prince is een hele hoop, maar niet echt wat jij noemt.
In hoofdlijnen:
-Je hebt de gitaar-God in rockende en bluesy nummers.
-de funky, groovy, swingende Prince die feestjes weet te bouwen als geen ander (live) artiest.
-ballads van soul tot jazzy of R&B.
-en popliedjes die vaak een combinatie zijn van stijlen. Akoestisch gitaar of piano komen ook aan bod.

Ik weet niet of je enige affiniteit hebt met deze stijlen.
Je vader heeft een goede smaak. Nu nog de effort om het over te brengen.
Purple Rain is trouwens niet mijn favoriete Prince album.

Wat grappig dat ik dit album zo goed vind. Het is totaal anders dan de muziek waar ik normaal gesproken naar luister (denk aan Sturgill Simpson, Dylan, Stones & Willie Nelson).

4 sterren!

Ik vind dit toch wel geweldig gedaan: Sprayer - "Crazy Black Magic" - YouTube

N.a.v dit topic beluisterde ik dit album.

Al heel veel beluisterd. De film waar het bij hoort trouwens maar één keer gezien.
Legendarische plaat van Prince en met recht. Moet zeggen dat ik in den beginnen nooit zo’n liefhebber van de muziek van Prince was, dat ik er echt naar heb leren luisteren. Nu moet ik zeggen dat ik het vaak er goed vind met dit album als één van de grotere voorbeelden daarin. Het swingt, het ontroerd en het zit muzikaal zo sterk in elkaar. Prince is toch wel één van de grootste muzikale genieën die deze wereldbol gekend heeft. When Doves Cry is hier het prijsnummer voor mij.

Eén van die platen die mij nooit teleurstelt, hoe vaak ik hem ook al heb gehoord en hoezeer ik elke seconde ook kan drómen. In tegenstelling tot de soms wat langdradige voorganger telt hierop elke seconde, met een perfecte mélange van zowel de nummers onderling (een heftige opener, daarna wat gas terugnemen, daarna weer voluit in de climax van The beautiful ones enz.) als in de nummers zelf met hun mix van funk, pop en rock en met een voller en veel organischer geluid dan op 1999. Mocht mijn album-top-10 20 titels herbergen, Purple rain stond erin, en in mijn nummer-top-10 is When doves cry een zekerheidje. In Amerika 24 weken op rij op nummer 1, in Nederland 7 weken, allebei geheel begrijpelijk, want dit was een plaat die iedereen had, en terecht.
        In de film Animal crackers zegt Captain Spaulding (Groucho Marx), een ontdekkingsreiziger die net terug is uit Afrika: "One morning I shot an elephant in my pajamas. How he got in my pajamas, I don't know." Die grap vloeit voort uit het gegeven dat de luisteraar door die eerste zin op het verkeerde been wordt gezet. Ik heb nu altijd gedacht dat in het eerste couplet van Darling Nikki
        I knew a girl called Nikki
        I guess u could say she was a sex fiend
        I met her in a hotel lobby
        Masturbating with a magazine
Nikki degene was die met een Playboy zat te spelen, en die suggestie wordt natuurlijk gewekt doordat ze in de tweede regel een "sex fiend" wordt genoemd. Maar waarom zou het niet Prince / de verteller zijn die...?

BLASPHEMY