menu

Chet Atkins & Mark Knopfler - Neck and Neck (1990)

mijn stem
3,38 (62)
62 stemmen

Verenigde Staten / Verenigd Koninkrijk
Country / Jazz
Label: Columbia

  1. Poor Boy Blues (4:03)
  2. Sweet Dreams (3:25)
  3. There'll Be Some Changes Made (6:28)
  4. Just One Time (4:12)
  5. So Soft, Your Goodbye (3:18)
  6. Yakety Axe (3:24)
  7. Tears (3:54)
  8. Tahitian Skies (3:18)
  9. I'll See You in My Dreams (2:58)
  10. The Next Time I'm in Town (3:22)
totale tijdsduur: 38:22
zoeken in:
avatar van platedraaier
3,0
Ik ben totaal geen Mark Knopfler fan, maar deze country georrienteerde cd vind ik af en toe nog wel leuk om te draaien. Vooral als achtergrond muziek niet verkeerd.

avatar van gemaster
2,0
Hee mijn pa heeft deze cd grijsgedraaid. Beetje niks aan de hand muziek, niet echt mijn ding.

2,5*

EVANSHEWSON
Biezonder lekker sfeervol plaatje van twee grootheden samen. Heeft Rudiger deze nog niet ontdekt ? Dàt verwondert me nu zie!

Dit is om 's avonds laat op te leggen, onderuit te zakken in de canapé en te genieten van een superontspannend plaatje met lekkere rootsy en countrygetinte klanken.
Het leukste bewaren ze voor op het eind : The Next Time I'm In Town!
4.5 sterren zowaar!
****1/2

avatar van rudiger
4,5
twee gitaar grootheden bij elkaar , dat staat garant voor een goed album .
dit soort cd`s koop ik zonder te luisteren .
ik luister het thuis wel
ik ga niet elke song beschrijven , gewoon kopen die handel.

EVANSHEWSON
rudiger schreef:
twee gitaar grootheden bij elkaar , dat staat garant voor een goed album .
dit soort cd`s koop ik zonder te luisteren .
ik luister het thuis wel
ik ga niet elke song beschrijven , gewoon kopen die handel.


Rudiger, dàt ge gelijk hebt zoals ze hier in Belgenland zeggen !
jawel !
wàt een mooie plaat blijft dit toch !

Helaas, al die freaks van harde en nog loeihardere gitaarrock zullen dit nooit leren kennen, veronderstel ik dan... ik hoop me te vergissen natuurlijk!

avatar van gemaster
2,0
Ik heb niks tegen rustige muziek, maar dit kabbelt maar voort zonder dat het ergens spannend wordt. Sorry.

EVANSHEWSON
gemaster schreef:
Ik heb niks tegen rustige muziek, maar dit kabbelt maar voort zonder dat het ergens spannend wordt. Sorry.


je had dit al eerder eens vermeld, met andere woorden, maar toch bedankt...

avatar van Thuurke
In Poor Boy Blues hoor ik toch duidelijk Walk of Life, Markske pleegt dus plagiaat.

avatar van rudiger
4,5
Thuurke schreef:
In Poor Boy Blues hoor ik toch duidelijk Walk of Life, Markske pleegt dus plagiaat.


inderdaad het heeft er wel wat van weg .
is het ook plagiaat als je van jezelf steelt.

avatar van Thuurke
Ja, en ook van JJ Cale, daar pikt Markse ook een hoop van. Rudiger wat vindt jij van JJ Cale?

avatar van rudiger
4,5
Thuurke schreef:
Ja, en ook van JJ Cale, daar pikt Markse ook een hoop van. Rudiger wat vindt jij van JJ Cale?


ik bezit 1 cd van JJ Cale , the best of , en daar staan best goede songs op .
maar wat pikte markske dan van de heer Cale .

avatar van Thuurke
Dan moet je toch maar eens beginnen met alles van JJ Cale aan te schaffen, wedden dat je dit ook goed vindt als je Mark Knopfler en de eerste platen van Dire Straits goed vindt en van laidback muziek houdt.

avatar van Thuurke
Over plagiaat gesproken, Creedence Clearwater Revival heeft 2 vrijwel identieke nummers opgenomen (Down on the Corner en Up Around the Bend) en is toen door de eigen platenmaatschappij Fantasy aangeklaagd wegens plagiaat. Het kan dus wel.

EVANSHEWSON
Knopfler pleegt helemaal geen plagiaat. Knopfler heeft wel zijn gitaarsound geheel gebaseerd op de sound van JJ Cale, dat is waar.
Ik denk dat hij gewoon een fan was van Jean-Jacques.

Ook Eric Clapton heeft nooit weggestoken dat hij een fan was van Jean-Jacques Cale.

En ik vind dat goed dat die gitaargoden fan zijn van elkaars muziek.

Je kunt elkaar niet echt "naspelen", want je hebt zowiezo toch je eigen stijl, ook al ontwikkel je die in wezen door zogenaamd iemand te willen imiteren.

En deze plaat hier van Mark en Chet vind ik van een ongehoorde schoonheid, hoe soft sommigen dit ook vinden. Hun volste recht.
Net zoals mijn recht om dit een héééérlijk plaatje te blijven vinden.

Voor 's avonds laat maar ook voor deze zonnige voormiddag, en zie ik ga ze meteen terug eens draaien.
Vakantie is héérlijk!

DonDijk
Een relaxte mooi-weer cd, goed geschikt voor autoritten maar niet heel vernieuwend. Het gitaarspel is uiteraard dik in orde. Soms té langzaam, zoals op het eind wanneer er 2 instrumentale nummers achter elkaar komen en ik moeite had om niet op de ''skip-knop'' te drukken. 3,5

avatar van Blu-ray
4,5
rudiger schreef:
twee gitaar grootheden bij elkaar , dat staat garant voor een goed album .
ik ga niet elke song beschrijven , gewoon kopen die handel.

avatar van IntoMusic
4,5
Wat is dit toch een zeer relax album waar het plezier van de twee erg aanstekelijk is. Van mooie instrumentale nummers, lekkere achterover leunende tot humoristische country. There'll be some... is van dit laatste een goed voorbeeld met erg grappige teksten ("you played before..." ).
Dit (en die van bijvoorbeeld de Notting Hillbillies) is de stijl die ik het liefst van Knopfler hoor, i.p.v. het Ierse gejodel van zijn solo albums. Tijdloos, ongecompliceerde nummers vertolkt met heerlijke gitaarpartijen!
Elke keer als ik dit album opzet, ga ik weer helemaal op in hun enthousiasme en vandaar ook 4,5 *.

avatar van iemand74
4,0
Waar komen al die 2,5-stemmen vandaan. Zeker Dire Straits-fans die erachter kwamen dat country toch niet hun ding is. Als je niet van country houdt, blijf dan ook weg van een album met Chet Atkins! Persoonlijk vind ik dit een heerlijke combinatie, twee sublieme gitaristen met een prachtig soepele stijl. Zoals Atkins zelf ook al zegt in There'll Be Some Changes Made, mensen hebben veel te weinig waardering voor gitaristen die gewoon "hun ding doen", zonder toeters en bellen.

avatar van goldendream
Ik vind dit ook een rustig plaatje, alsof je op een zomerse dag met het dalende avondzonnetje ergens op een bootje dobbert op de oceaan. Geen zorgen, geen stress. Alleen ... als ik de hoes bekijk ... Mark Knopfler en George Bush, dat is toch geen combinatie.

Cured
Ja, die hele invloedrijke Nashville gitarist lijkt er wel veel op ja.... .

avatar van ClairedelaLune
goldendream schreef:
Ik vind dit ook een rustig plaatje, alsof je op een zomerse dag met het dalende avondzonnetje ergens op een bootje dobbert op de oceaan. Geen zorgen, geen stress. Alleen ... als ik de hoes bekijk ... Mark Knopfler en George Bush, dat is toch geen combinatie.


Is dat niet Chet Atkins in plaats van George Bush op de hoes? Ze lijken wel goed op elkaar.

avatar van IntoMusic
4,5
En wat vindt je verder van het album

avatar van ClairedelaLune
IntoMusic schreef:
En wat vindt je verder van het album


Ik vind het een mooi en rustig album. Zo relaxt. Ben het eens met goldendream.

avatar van goldendream
ClairedelaLune is een toffe jongedame met smaak!

avatar van ClairedelaLune
goldendream schreef:
ClairedelaLune is een toffe jongedame met smaak!


Bedankt

avatar van goldendream
Het rustig voortkabbelende cd'tje met heel wat instrumentals verdient 3,5 sterren.

avatar van goldendream
Toch een halfje eraf, de nummers 3 en 6 irriteren te veel. Dus op dezelfde hoogte als dat andere Knopfler zijproject uit 1990.

avatar van robbrouwer58
2,0
Slaapverwekkend.

avatar van Wandelaar
4,5
Met dit album heb je niks - of álles. Als ik de beoordelingen lees, dan is er nauwelijks een middenweg. Je vindt het een slaapverwekkende toestand, of je bent blij verrast door zoveel vakmanschap.

Chet Atkins (1924-2001) kunnen we niet wegpoetsen als zomaar iemand. Opgegroeid in country-hoofdstad Nashville Tennessee was hij al jong een gitarist en producer van naam, die platen opnam met o.a Perry Como, Elvis Presley en Jim Reeves.

Terecht zien we de man zittend op de foto, terwijl jongeman Knopfler ernaast mag staan. Neck aan Neck, de twee gitaarhalzen zijn aan elkaar gewaagd. Er spreekt veel wederzijds respect uit deze niet alledaagse samenwerking. En ze hebben er plezier in, dat hoor je er ook echt wel aan af. Er moet even niks, gewoon genieten van het samen musiceren. Geen druk om een hit te scoren of iets te doen waar ze geen zin in hebben. En met die gedachte ontstond dit heerlijk tijdloze (ouderwetse, dat mag ook) plaatje van 38 minuten. En heel goed opgenomen trouwens: klank, dynamiek, rust en ruimte van de hoogste klasse.

Heerlijk luisteren naar zoveel muzikaliteit. Voor de twee gitaarhelden geen duel, maar een prettige samenwerking. Voor de gelegenheid. Dat kon in 1990. Een jaar waarin zo’n beetje de wereldvrede uitbrak en er genoeglijk achterover geleund kon worden. Schommelstoelklanken? Vooruit, dat mag. Heel spannend is het allemaal niet, maar wel een prima worp. En dat in hetzelfde jaar uitgebracht als dat ándere bijzondere album: The Notting Hillbillies - Missing... Presumed Having a Good Time (1990)

Gast
geplaatst: vandaag om 12:13 uur

geplaatst: vandaag om 12:13 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.