0
geplaatst: 23 oktober 2019, 13:33 uur
Recensie geschreven voor "Afrikaans album van de week" topic
Het album opent magistraal met “Beautiful Seven”, een waterval van kleurrijke en swingende sounds. Een mooi mengelmoes van samples van onweer/regen, de voor West-Afrika zo karakteristieken drumritmes en het betere fluitwerk. De hantering van de overduidelijk Westerse jazz-rock invloeden gaan hand in hand met de meer traditionele Ghanese instrumentatie en percussie. Tijdens de speelduur kent de openingstrack slimme focus-shifts naar verschillende instrumenten. Zo zijn er kortstondig fluit, jazz-piano en drumsolo’s hoorbaar, totdat het geheel samengebracht wordt in een vlammende climax.
“Y Sharp” laat de Ghanese invloeden wat meer achterwege en omarmd de westerse Blues Rock. De blazers geven het geheel een zeer optimistische vibe, zeker als richting het einde flink gejamd met jankende gitaren. Het is zeker een artiestengroep die de instrumenten tot in de puntjes beheerst.
“Spirits Up Above” begint als een slow-jam, begeleidt door meeslepende blazers en een soulvol koor. Het lukt Osibisa niet om te lang weg te dromen, want het tempo wordt al snel opgeschroefd en bijgestaan door melodieus maar snijdend gitaarspel waar Latin Rockers trots op zouden zijn.
Als één track de Ghanese roots van de band verklapt is het wel “Survival”, waar geopend wordt met karakteristieke percussie en vocale melodieën, waarmee de luisteraar zich even in de Ghanese rimboe kan wanen. Niet te lang, want de basslijn op het tweede deel van de track sleurt je weer terug richting het Westen.
“Move on” vertrouwd ook zwaar op jazz-rock aspecten, al vind ik dit nummer net even iets minder origineel dan zijn voorgangers. De solo’s zijn er zeker om van te genieten, maar de opbouw van het liedje is iets minder sterk.
Enigszins bang da thet album nu zijn momentum verlies, zorgen de uitnodigende fluittonen en energieke vocale melodieën er gelukkig wel voor dat je het volgende nummer “Rabiatu” ingetrokken wordt. Wederom een bewonderenswaardige opbouw, met een bombastische climax van trompetten en bassloopjes.
“Woyaya” eindigt helemaal op een positieve noot met een misschien wat te zoetsappig maar aanstekend refrein en net zulke zoete keyboard solo’s. Minder imposant en aangrijpend dan het merendeel van het album, maar laat wel zien dat deze band over een gevarieerd bereik beschikt.
Concluderend is dit album een prachtige samensmelting van Westerse Jazz/Blues rock en traditionele Ghanese percussie en chants. Een vooruitstrevend en levenslustig verzameling van liedjes. Bijna alle tracks kennen een magistrale opbouw met individuele aandacht voor de verschillende aspecten en invloeden die de band omarmd heeft. Een band met zeer bekwame artiesten waar het plezier van afdruipt!
4*
Favoriete nummers: Beautiful Seven, Rabiatu, Spirits Up Above
Het album opent magistraal met “Beautiful Seven”, een waterval van kleurrijke en swingende sounds. Een mooi mengelmoes van samples van onweer/regen, de voor West-Afrika zo karakteristieken drumritmes en het betere fluitwerk. De hantering van de overduidelijk Westerse jazz-rock invloeden gaan hand in hand met de meer traditionele Ghanese instrumentatie en percussie. Tijdens de speelduur kent de openingstrack slimme focus-shifts naar verschillende instrumenten. Zo zijn er kortstondig fluit, jazz-piano en drumsolo’s hoorbaar, totdat het geheel samengebracht wordt in een vlammende climax.
“Y Sharp” laat de Ghanese invloeden wat meer achterwege en omarmd de westerse Blues Rock. De blazers geven het geheel een zeer optimistische vibe, zeker als richting het einde flink gejamd met jankende gitaren. Het is zeker een artiestengroep die de instrumenten tot in de puntjes beheerst.
“Spirits Up Above” begint als een slow-jam, begeleidt door meeslepende blazers en een soulvol koor. Het lukt Osibisa niet om te lang weg te dromen, want het tempo wordt al snel opgeschroefd en bijgestaan door melodieus maar snijdend gitaarspel waar Latin Rockers trots op zouden zijn.
Als één track de Ghanese roots van de band verklapt is het wel “Survival”, waar geopend wordt met karakteristieke percussie en vocale melodieën, waarmee de luisteraar zich even in de Ghanese rimboe kan wanen. Niet te lang, want de basslijn op het tweede deel van de track sleurt je weer terug richting het Westen.
“Move on” vertrouwd ook zwaar op jazz-rock aspecten, al vind ik dit nummer net even iets minder origineel dan zijn voorgangers. De solo’s zijn er zeker om van te genieten, maar de opbouw van het liedje is iets minder sterk.
Enigszins bang da thet album nu zijn momentum verlies, zorgen de uitnodigende fluittonen en energieke vocale melodieën er gelukkig wel voor dat je het volgende nummer “Rabiatu” ingetrokken wordt. Wederom een bewonderenswaardige opbouw, met een bombastische climax van trompetten en bassloopjes.
“Woyaya” eindigt helemaal op een positieve noot met een misschien wat te zoetsappig maar aanstekend refrein en net zulke zoete keyboard solo’s. Minder imposant en aangrijpend dan het merendeel van het album, maar laat wel zien dat deze band over een gevarieerd bereik beschikt.
Concluderend is dit album een prachtige samensmelting van Westerse Jazz/Blues rock en traditionele Ghanese percussie en chants. Een vooruitstrevend en levenslustig verzameling van liedjes. Bijna alle tracks kennen een magistrale opbouw met individuele aandacht voor de verschillende aspecten en invloeden die de band omarmd heeft. Een band met zeer bekwame artiesten waar het plezier van afdruipt!
4*
Favoriete nummers: Beautiful Seven, Rabiatu, Spirits Up Above
* denotes required fields.
* denotes required fields.