menu

EF - Give Me Beauty... Or Give Me Death! (2006)

mijn stem
3,93 (41)
41 stemmen

Zweden
Rock
Label: ATS

  1. Ett (4:02)
  2. Hello Scotland (12:19)
  3. Final Touch / Hidden Agenda (11:15)
  4. He Came, He Stayed, He Fell (3:59)
  5. Tomorrow My Friend... (14:05)
  6. ...We'll Meet in the End (6:25)
totale tijdsduur: 52:05
zoeken in:
avatar van BlueVelvet
4,0
Ik zal dit mooie album meteen maar van een berichtje voorzien, anders staat het zo zielig.
Vooraf: EF is een 5-koppige post-rock band uit Göteborg (Zweden). Hun sound is te vergelijken met die van Explosions in the Sky, Godspeed You Black Emperor en Mogwai. Dat zegt an sich natuurlijk niet zoveel, aangezien bijna alle post-rock bands hiermee vergeleken worden.
In dit geval zegt dat evenwel wél veel, aangezien ze zich in die vergelijking goed staande weten te houden, zonder verlies van eigen identiteit en/of originaliteit.
Moeilijk voor te stellen dat deze landgenoten van Sickoakes (liefhebbers daarvan moeten dit ook eens proberen) zich in eerste instantie bezighielden met hardcore. Gelukkig zagen ze na een tijdje het licht en beseften dat expressie van emoties d.m.v. muziek interessanter en uitdagender is. Het resultaat is dit mooie album, met de even mooie titel Give Me Beauty...Or Give Me Death!

Ett is een gedroomde opener. Mooie warme klanken na het eerste onheilspellende tromgeroffel. Dit korte nummer zet meteen de toon met een sfeer die langzaam wordt opgebouwd. Het wordt afgesloten met een rustgevend outro die een brug vormt met de zojuist opgeboude climax enerzijds en het begin van het volgende nummer anderzijds.

Dat volgende nummer, genaamd Hello Scotland, is het eerste dat lang uitgesponnen stukken heeft. Heerlijk explosieve opbouw, ondersteund door de cello, alvorens de eerste stukken zang op komen zetten. Die komen op mij over alsof eerst een bepaalde melancholie wordt uitgedrukt, waarna zich een katharsis voordoet: de muziek wordt voller - de reiniging is gaande - we verlaten de droefgeestigheid. Na een kleine tegenstribbeling wordt extra hard aangezet en de drums verzorgen het einde.

Het tweede lange nummer maakt zich apollinisch kenbaar.
Na een - qua intensiteit - parabolisch verloop, doemt na 5:16 minuten een placide stem op. Eerlijk gezegd duurt die tekst mij ietsje te lang, iets te veel herhaling. Maar op tijdstip 8:09 zetten de drums en gitaren weer in en wordt een prachtige én krachtige afsluiting van Final Toch / Hidden Agenda gecreëerd.

Het kortere He Came, He Stayed, He Fell lijkt de eerste helft van het album te willen conciliëren met de tweede. Hier kan ik verder weinig over kwijt, behalve dat ik het einde tamelijk simplistisch vind.

Als er dan toch een simplistisch stukje in moet, dan staat het wel op de perfecte plaats. Meteen erna komt namelijk het geniale Tomorrow My Friend..., zodat het meteen vergeten en misschien zelfs vergeven wordt.
Dit langste en mooiste nummer neemt rustig de tijd op te bouwen. Bedenk erbij wat je wilt, maar het beste kun je gewoon luisteren en het je laten overdonderen, van begin tot eind. Hier zit alles in: sfeer, verdriet, hoop, verbetenheid, passie
De vrouwenstem (bij live-optredend afgespeeld van tape) is fantastisch sfeer-ondersteunend. De drums op 9:03 zijn een voorbode van een prachtige climax. Dat is er één in de vorm van een ongeëvenaarde afsluiting die even hartstochtelijk, gepassioneerd en vlammend als uitgebalanceerd is.

Even bijkomen tijdens de volmaakte overgang naar ...We'll Meet in the End. Die is namelijk geruisloos, onmerkbaar dat je in het volgende nummer zit (de twee titels, met de "..." op de plaats van die overgang, drukken dit goed uit). Het nummer zelf is niet bijster mooi, maar fungeert als goede afsluiting van het meer dan geslaagde debuut van EF.

Persoonlijk vind ik Give Me Beauty...Or Give Me Death in het rijtje passen van Seawards, Earth Is Not A Dead Cold Place en Come on Die Young. Kan me wel voorstellen dat niet iedereen daar zo over denkt, aangezien het weliswaar deels in dezelfde lijn ligt, maar minder origineel is.

4,5*

avatar van Gajarigon
2,5
Ik zal eens "zoeken".

avatar van intrigant
Je kunt redelijk wat van de plaat beluisteren op http://www.myspace.com/ef

Wat ik er zo van gehoord heb, vind ik het veel meer weg hebben van Explosions in the Sky dan van Mogwai of GYBE. Hoewel niet bijster origineel, klinkt het wel goed en uitgebalanceerd. Ik wil eerst eens de hele CD horen, maar voorlopig zou ik een halfje lager gaan zitten dan BlueVelvet.

avatar van BlueVelvet
4,0
Helaas, Gajarigon doet er een halfje af. Waarom ?

avatar van Dr-Gonzo
3,5
Vreemd is dat toch, bij mijn nieuwe ontdekking Yndi Halda reageerde Paalhaas met een gaap. "De zoveelste postrock-kloon" noemde hij het geloof ik. Ik had enige moeite met zijn reactie, omdat ik dat album erg fraai vind en, hoewel niet revolutionair, bovendien duidelijk te onderscheiden van ander geluid binnen het genre.
Bij de muziek die EF maakt echter, heb ik dat in het geheel niet, terwijl het vrij goed te vergelijken is met Yndi Halda. Het klinkt als een mengelmoes van Explosions in the sky, Sickoakes, een vleugje Mono en een toefje Red Sparowes, met af en toe wat stemgeluid, maar het doet me niets. Nu ben ik geneigd te gapen... Waar zit em dat in? Waarom is Yndi Halda (m.i.) erg mooi en EF tamelijk saai? Wie het weet mag het zeggen...
Ik kan hier in ieder geval niet meer dan 3* aan kwijt.

avatar van Sammy
Twee weken geleden gezien in het voorprogramma van Aereogramme in de W2. Het onmogelijke geschiedde: een voorprogramma mooier dan de hoofdact! Ik had nog nooooooit gehoord van deze band, maar voor mij waren ze vele malen beter dan Aereogramme (terwijl ik deze band ook geweldig vind, ook de liveshow). Geweldige beheersing van de instrumenten, perfect getimede vocale passages (summier, maar als ze er waren...) en een sublieme set-opbouw!! Het mooie was dat de jongens (ja, ze zagen er echt uit als een stel schriele knapen van niet ouder dan 18) zonder tussenpozen- of gelul doorknalden. Leuk ook dat ze na de show lekker bleven hangen en een pilsje bleven drinken, aardige gasten (oh ja, en qua leeftijd viel het wel mee: de jongste was 19 en de oudste 28). De cd zal ik nog eens wat vaker luisteren, maar live een dikke 5!!

avatar van BlueVelvet
4,0

Live zijn ze inderdaad ook goed. Weet je nog welke nummers ze speelden?
Onlangs waren ze op Studio Brussel met twee live-nummers en een (erg summier) interview.

avatar van unmudded lake
heb ze eens gezien in brugge jongstleden en ik vond ze niet zo goed eerlijk gezegd. het waren gewoon melodietjes om vervolgens spastisch naar een hoogtepunt te komen.

avatar van BlueVelvet
4,0
unmudded lake schreef:
spastisch

Kun je dat uitleggen/toelichten?

avatar van unmudded lake
Ik bedoel, de cd is op zich niet slecht hoor. Maar is het nu echt nodig om je gitaar fake op de grond te keilen, of is het nodig om als een spast een muur van geluid te creëren. Men kan het ook beheerst zoals ik een keer zag bij mono. Het had een veel grotere werking bij me. En nadien nog.

avatar van BlueVelvet
4,0
Hmm, anderen in Brussel vonden het super!
Maar het is uiteraard persoonlijk wat wel of geen werking op je heeft. Alhoewel spastisch zo pejoratief overkomt, maar zo is het dus ook bedoeld.

avatar van BlueVelvet
4,0
Studio Brussel , Brugge...

Ik bedoelde dus in Brugge.

avatar van unmudded lake
Ik dacht het al. hehe

avatar van Bill
4,0
Lijkt (zoals eerder vermeld) erg veel Explosions in the Sky, maar dan wel een verdomd goede look-a-like! Op sommige punten zijn ze met dit album zelf beter dan eerder genoemde band. Picture this: Je ligt op het strand, je hebt je iPod aan met dit album, op de achtergrond hoor je de zee, zachtjes hoor je ook wat meeuwen, maar dit alles wordt overstemd door deze hemelse klanken. Dan is de wereld voor 52 minuten en 5 seconden lang, écht even een beetje mooier he...

4*

4,0
Eén van de schaarse bandjes in de EitS school die effectief boven de middelmaat kan uitstijgen. Mooie plaat met het 14-minuten lange Tomorrow my Friend... als onbetwist hoogtepunt.

avatar van BlueVelvet
4,0
En langzaam druppelen de stemmen binnen...
@Morinfen, heb je Sickoakes al eens beluisterd?

4,0
Ik ken hem al een tijdje hoor, zo één van die dingen waar ik lange tijd vergat op te stemmen. Ik vermeld hierboven trouwens Tomorrow my Friend... als onbetwistbaar hoogtepunt maar daar ben ik na een aantal nieuwe luisterbeurten in feite niet meer zo zeker van, 'Hello Scotland' is immers ook een erg fraai nummer.
Nog nooit gehoord van die Sickoakes trouwens, maar als het in de lijn van deze CD ligt (het zou nogal onnozel zijn om in deze topic een snoeiharde death metal plaat te te linken, dus dat zal dan wel) wil ik het gerust wel eens proberen.

avatar van BlueVelvet
4,0
Het is inderdaad geen snoeiharde death metal, maar je dat lees je in bovenstaande link wel
Tomorrow my Friend was in den beginne ook mijn favoriet (zoals inmijn eerste bericht te lezen), maar nu is dat Final Touch / Hidden Agenda.

glimlicht
Erg mooie cd, vooral de lieve sfeer erin is goed uitgewerkt.
Bijv met de vrouwenstem bij "Tomorrow my friend...".
Alles is mooi opgebouwd en de climaxen zijn lekker heftig.

I like^^

3,5*

avatar van Joy4ever
3,5
BlueVelvet schreef:
Tomorrow my Friend was in den beginne ook mijn favoriet (zoals inmijn eerste bericht te lezen), maar nu is dat Final Touch / Hidden Agenda.
Van mij ook, maar ook al in den beginne

4,5
Erg mooie cd, vooral de lieve sfeer erin is goed uitgewerkt.
Bijv met de vrouwenstem bij "Tomorrow my friend...".
Alles is mooi opgebouwd en de climaxen zijn lekker heftig.


Helemaal mee eens! Ett is een klein meesterwerkje maar zoals bijna iedereen hierboven vind ik Tomorrow My Friend het echte hoogtepunt. Wat mij betreft mag dit nummer echt tussen de allergrootste post-rock meesterwerkjes. Schitterend opgebouwd nummer met een prachtige sfeer...

En dan de tekst van de vrouwenstem in Tomorrow my Friend... is triest maar zo ontzettend mooi:

from now on there is no tomorrow my friend
how could I know? how should I feel?
I'm misled by words never spoken
how could I know? how should I feel?
I'm misled by a smile never shown

avatar van Gajarigon
2,5
Een beetje kruisbestuiving kan geen kwaad. De titel van dit album komt van de tekst van een nummer van dit album.

avatar van Stephanhogenboom
4,0
De ontknoping van Final Touch / Hidden Agenda blijft een kippenvel momentje

avatar van Metalhead99
4,0
Wat een prachtige post-rock plaat is dit zeg! Erg mooie muziek.

avatar van jorro
4,0
EF is een Zweedse postrockformatie uit Göteborg. De band is in 2003 opgericht en heeft voordat het bij ‘And The Sound Records’ dit debuut uitbracht onder eigen beheer een album gemaakt.
Een echt debuut is dit dus niet, maar wel een doorbraak naar het grote publiek.

Het is traditionele postrock met toevoeging van zang. De band bestaat uit 5 leden die diverse instrumenten beheersen. Zo is het inzetten van de cello zeker een positieve bijdrage.

Ett, is een mooi intro. Nog wat timide misschien maar als opwarmer best prettig. Het nummer gaat naadloos over naar het intro van Hello Scotland. En daarin ruimte voor de cello die de mooie rif prachtig ondersteunt. De ingetogen zang, ondersteund door Karin Gren (ook met Cello erbij) is erg mooi. Een dijk van een nummer.

Final Touch/Hidden Agenda met weer ingetogen zang en een geweldige apotheose. In He Came, He Stayed, He Fell doet de Xylofoon zijn intrede. Een kort nummer zonder climax. Wel heel erg klein gehouden maar even rust is ook wel nodig. Vervolgens het lange Tomorrow My Friend. Vooral het moment dat de elektrische gitaar het overneemt is een kippenvelmoment. Een nummer met weer veel melodie. De afsluiter is wat minder spectaculair. Mijn conclusie: Degelijke postrock.

Gast
geplaatst: vandaag om 09:43 uur

geplaatst: vandaag om 09:43 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.