menu

Drive-By Truckers - American Band (2016)

mijn stem
3,94 (117)
117 stemmen

Verenigde Staten
Rock / Roots
Label: ATO

  1. Ramon Casiano (3:57)
  2. Darkened Flags on the Cusp of Dawn (2:42)
  3. Surrender Under Protest (3:51)
  4. Guns of Umpqua (3:51)
  5. Filthy and Fried (3:38)
  6. Sun Don't Shine (3:24)
  7. Kinky Hypocrite (3:13)
  8. Ever South (5:44)
  9. What It Means (6:25)
  10. Once They Banned Imagine (4:11)
  11. Baggage (5:45)
totale tijdsduur: 46:41
zoeken in:
3,0
Mja..en tekstueel daar gaat het mis bij mij (persoonlijk hoor ik liever de intiem persoonlijke verhalen met Southern Gothic twist, een wat literair tintje: Raymond Carver meets Daniel Woodrell) . Waardoor er gelijk al een afstand is tussen deze nieuwe van de Truckers en mijn gevoel. Ze gaan hier onbeschaamd en direct voor een politiek album: het duidelijkst te horen op What It Means, natuurlijk en titel en artwork rammen dat nog eens door je strot. Ik snap best dat de band boos, teleurgesteld, wantrouwend en terneergeslagen is, maar wat doet het je als band voor goeds om dat naar buiten te brengen, juist in deze tijd? Er zijn al genoeg reacties te lezen van journalisten en fans die nu duidelijk een kant kiezen: OF DBT zijn helemaal KUT en hoe durven ze, OF dit is het meest doordachte statement van het jaar en de band zijn een stel dappere helden.

Nadeel van dit alles is dat het gesprek rondom de band nu al om "randzaken" gaat en niet om de muziek. Muziek die goed is, maar niet geweldig. Het klinkt allemaal wat mat, ook al is er niets mis mee: leuke gitaartjes, een mooie hoofdrol voor keyboards, afwisselende zang en wederom een glansrol voor de rauwe productie.

Mja, ik weet het dus nog niet, maar ik gun dit album zeker nog een paar luisterbeurten. Hopelijk is dit een tijdelijke omweg, een conceptalbum wat de band nauw aan het hart ging en zodoende naar buiten werd gebracht.

avatar van erwinz
4,0
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Drive-By Truckers - American Band - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

De uit Athens, Georgia, afkomstige band Drive-By Truckers bracht tussen 1998 en 2015 een elftal studioplaten, twee verzamelaars en minstens twee live-platen uit.

Wanneer ik het inmiddels imposante rijtje Drive-By Truckers in de platenkast bekijk, valt op dat de band, misschien met uitzondering van haar eerste twee platen, alleen maar geweldige platen heeft gemaakt, met als uitschieter het fantastische Southern Rock Opera uit 2001.

Het zijn platen waarop de band op imposante wijze uiteenlopende soorten rockmuziek aan elkaar heeft gesmeed, met een voorliefde voor Southern Rock, Country Rock en Hard Rock.

Je zou verwachten dat er na al die jaren wat sleet zit op het geluid van de band, maar daar is op American Band gelukkig nog geen sprake van.

American Band wijkt qua verpakking nogal af van de vorige platen van de band. Waar de band uit Georgia voor de meeste van haar vorige platen vertrouwde op de kleurrijke illustraties van Wes Freed, is American Band gestoken in een sombere hoes met een zwart-wit foto van een halfstok hangende Amerikaanse vlag.

De donkere thematiek van de hoes komt terug in de teksten, die dit keer wat minder persoonlijke verhalen vertellen, maar focussen op de problemen waarmee het weldenkende deel van de Verenigde Staten momenteel te kampen heeft.

In muzikaal opzicht klinkt American Band gelukkig redelijk vertrouwd. Drive-By Truckers klinkt nog altijd als een geoliede machine en het is een machine die uit de voeten kan met diverse smaken rockmuziek.

In veel van de tracks hoor ik niet alleen flarden van de vorige platen van de band, maar ook heel veel van Neil Young en later op de plaat ook van de Rolling Stones. Hiernaast laten ook de beste jaren van Lynyrd Skynyrd nog altijd hun sporen na in de muziek van Drive-By Truckers, zeker wanner invloeden uit de Southern Rock mogen domineren. American Band biedt tenslotte ook ruimte aan net wat meer ingetogen songs, die soms raken aan het minder gepolijste werk van The Eagles.

Het klinkt allemaal zo aangenaam en energiek als we van de band gewend zijn, maar mede dankzij de politieke lading klinkt het dit keer ook wat extra gedreven en urgent. Drive-By Truckers moet het tot dusver niet van de vernieuwing hebben, maar laat op haar twaalfde studioplaat een aantal andere dingen horen. De meeste kracht ontleent ook deze plaat echter weer aan de dingen die gelijk zijn gebleven, want Drive-By Truckers is nog altijd vooral een geweldige rockband en bovendien een rockband die alleen maar goede platen maakt. Mogen ze van mij nog heel lang blijven doen. Erwin Zijleman

4,5
De songs op American Band gaan vooral over maatschappelijke kwesties: immigratie in het heden en verleden, racisme, mass shootings, depressie (Robin Williams' zelfmoord), hypocrisie en veranderde genderrollen, maar ook persoonlijke verhalen zoals in 'Sun Don't Shine' over Patterson Hood's levens veranderende gezinsverhuizing van Athens, Georgia naar Portland, Oregon.

Geen luchtige onderwerpen, maar teksten die doen nadenken over de wereld waarin wij leven.
Er is veel gebeurd na de release van dit album (Trump!), erg benieuwd naar hun volgende album.

Op 7 maart Drive-By Truckers Concert in Paradiso. Er zijn nog kaarten!

avatar van Wallie1985
5,0
De beste plaat van 2016 is geworden: Drive-By Truckers – American Band. Een band waar ik een haat, liefde verhouding mee had. Een aantal van hun nummers vond ik erg goed zoals ‘Carl Perkins Cadillac’ van hun album ‘The Dirty South’ maar met het merendeel van de liedjes had ik geen klik. Totdat halverwege 2016 de aankondiging kwam dat er een nieuw album van de Truckers zou verschijnen. Met deze aankondiging verscheen ook de eerste single van de plaat ‘Surrender Under Protest’. Een aanklacht tegen de groepen die in het zuiden van de Verenigde Staten wonen en die zich vasthouden aan de verkeerde dingen. Frontman Patteson Hood hierover: “I love the part of the country I come from, it has its own beauty, and all my family are from there. But at the same time, it is a region that seems to hold onto the wrong things: they’re so steeped in their own history they sometimes let it control where they are now, instead of living in the present.”

Dus mijn interesse was gewekt, toen een paar weken daarna de volgende single uitkwam ‘What It Means’ wist ik het zeker. Deze plaat moest ik hebben. ‘What It Means’ is wat mij betreft het beste nummer van 2016. Het nummer gaat over het vuurwapen geweld in Amerika. Hood schreef dit nummer een aantal jaar geleden naar aanleiding van het doodschieten van Trayvon Martin (2012) en Michael Brown (2014) door de lokale politie.

Then I guess there was protesting
And some looting in some stores
And someone was reminded that
They ain’t called colored folks no more
I mean we try to be politically
Correct when we call names
But what’s the point of post-racial
When old prejudice remains?
And that guy who killed that kid
Down in Florida standing ground
Is free to beat up on his girlfriend
And wave his brand new gun around
While some kid is dead and buried
And laying in the ground
With a pocket full of skittles

Ook kijken de Truckers terug naar de geschiedenis van al het vuurwapen geweld tegenover immigranten, zoals in het door Mike Cooley geschreven nummer ‘Ramon Casiano’. Het nummer gaat over een van de grote bazen van de National Rifle Association (NRA), Harlon Carter. Die in de jaren ’30 een 15 jarige jongen, Ramon Casiano doodschoot. Carter werd hiervoor vrijgesproken wegens gebrek aan bewijs en door rechterlijke dwalingen. In 1981 kwam deze moordzaak weer aan het licht door goed speurwerk van The New York Times. Carter ontkende eerst betrokken te zijn bij de moord op Casiano. Maar later gaf hij toch toe verantwoordelijk te zijn voor de moord op Casiano. Tien jaar later overleed Carter aan de gevolgen van longkanker.

‘Guns of Umpqua’ gaat ook weer over een schietpartij op de Umpqua Community College op 1 oktober 2015. Hood, toen zelf net verhuisd naar Oregon, over de inspiratie voor dit nummer:
“The day I wrote ‘Guns of Umpqua’ I had just moved to Portland, Oregon. It was a stunningly beautiful day, and I picked up my phone and they were announcing this shooting maybe a couple of hours’ drive away. We’d spent a night in that town on our journey to Portland, so I could picture the landscape of where it happened. What makes somebody wake up on a beautiful day like that and f–k up a lot of people’s lives. That’s one of the reasons why the flag’s always at half-mast these days.”

Een ander pareltje is ‘Once They Banned Imagine’ geschreven door Cooley. Het nummer gaat over het gelijknamige nummer van John Lennon, ‘Imagine’. In de dagen na de aanslagen op 11 september 2001 kwam Clear Channel Communications, het grootste radionetwerk van de Verenigde Staten met een lijst met 160 (!) nummers die volgens deze organisatie niet geschikt waren om te draaien op de radio (klik hier voor de hele lijst). Waaronder dus ook ‘Imagine’ van John Lennon.

Het laatste nummer op de plaat ‘Baggage’ is Patterson Hood’s reactie op het overlijden van acteur en komiek Robin Williams. “I wrote it the night he passed away. It was a pretty day, and I was driving home when it came on the radio that Robin Williams had committed suicide. I thought, goddam, he’s one of the guys that makes us forget our troubles, y ‘ know?

Ook de nummers die ik niet heb genoemd zijn stuk voor stuk een kritische kijk op de huidige maatschappij in Amerika en ik denk ook dat we deze kijk wel kunnen door trekken naar de rest van de wereld. Het heeft de Truckers wel een deel van hun fans gekost. Maar dat interesseert ze niet zo. Naast de schitterende teksten wordt er ook goed gemusiceerd op dit album. Begin dit jaar zag ik de Truckers in Paradiso. Waarbij ze veel nummers speelden van dit album waardoor het album voor mij nog meer zeggingskracht heeft gekregen. De haat/liefde verhouding die ik had met deze band is door dit album ‘American Band’ veranderd in een soort van verliefdheid en een mooie ontdekkingsreis door het oevre van de Truckers. Want niet alleen op deze plaat zijn ze maatschappij kritisch. Pracht plaat, prachtige teksten en een plaat die er toe doet in de tijd waar we nu leven!

avatar van Pietro
5,0
Ook ik moest in eerste instantie wennen aan het nieuwe artwork voor deze plaat, want ik was stilaan gewend geraakt aan de karakteristieke hoezen in de vijftien jaar dat ik de band nu ken. Een band die ik inmiddels talloze malen live heb gezien en die keer op keer een enorme indruk op mij maakt. De Truckers klinken met ieder album eigentijds en verfrissend, maar blijven altijd trouw aan hun stijl: energieke rootsrock waarbij het leven in het zuiden van de VS de rode draad vormt. Een thema dat kennelijk veel inspiratie biedt, want ook op hun elfde studioalbum weten de Truckers op geheel eigentijdse wijze hun verhalen te vertolken.

Op de een of andere manier weet met name Patterson Hood altijd een gevoelige snaar te raken bij mij. Zijn uit duizenden herkenbare, rasperige zang komt naar mijn mening het beste tot uiting in rustige, melancholische nummers en daarvan zijn er nogal wat te vinden op dit album. Hood zorgt er mede voor dat een nummer als What It Means – over de zinloze moord op twee zwarte tieners – van de juiste toon wordt voorzien. De thema’s zijn duidelijk zwaarder dan op voorgaande platen, zoals ook in het door Mike Cooley ingezongen openingsnummer waarin de moord op de Mexicaanse jongen Ramon Casiano aan bod komt. Schokkend is dat de moordenaar, NRA-leider Harlon Carter, werd nooit veroordeeld wat een voorbeeld is van het kromme, ongelijke rechtsstelsel in de VS wat tot op de dag van vandaag nog stand houdt.

Guns of Umpqua is – ondanks de tragische teksten over een schietpartij in Oregon – ook weer een voorbeeld van een prachtsong in de beste Drive By Truckers-traditie en hetzelfde geldt voor het rebelse Surrender Under Protest. Indirect zou je deze songs kunnen zien als een aanklacht aan het adres van Trump. Er is weinig ruimte voor wat lichtvoetiger materiaal, maar is dat erg? Ik vind van niet, want op deze manier komen de thema’s die de band hier aansnijdt nog beter naar voren.

Na enkele luisterbeurten bekeek ik de albumhoes nog eens goed en kwam ik tot de conclusie dat er geen betere keuze mogelijk zou zijn geweest. Dit was het album dat de Truckers moesten maken, dat qua ingehouden woede en intensiteit zijn weerga niet kent en waarmee de band een nieuwe weg lijkt te zijn ingeslagen. Los van of je het eens bent met hun politieke stellingname, vind ik dat iedere rechtgeaarde rockliefhebber deze plaat eens een kans moet geven: 5*

Gast
geplaatst: vandaag om 02:55 uur

geplaatst: vandaag om 02:55 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.