menu

Sonata Arctica - The Ninth Hour (2016)

mijn stem
3,67 (23)
23 stemmen

Finland
Metal
Label: Nuclear Blast

  1. Closer to an Animal (5:22)
  2. Life (5:06)
  3. Fairytale (6:38)
  4. We Are What We Are (5:25)

    met Troy Donockley

  5. Till Death's Done Us Apart (6:06)
  6. Among the Shooting Stars (4:10)
  7. Rise a Night (4:28)
  8. Fly, Navigate, Communicate (4:27)
  9. Candle Lawns (4:32)
  10. White Pearl, Black Oceans Pt. II - "By the Grace of the Ocean" (10:13)
  11. On the Faultline (Closure to an Animal) (5:33)
  12. Run to You * (3:30)
toon 1 bonustrack
totale tijdsduur: 1:02:00 (1:05:30)
zoeken in:
avatar van The_CrY
4,0
De eerste single 'Closer to an Animal' is niet bepaald catchy op het eerste gehoor, maar inmiddels hoor ik m graag. Het lijkt weer een moderne SA plaat te worden. Als ze de lijn van Pariah's Child doortrekken wordt dit weer smullen.

avatar van jasper1991
4,0
Maar dat album was meer retro dan modern. Wat betreft het nummer Closer to an Animal vind ik dat de zang wel wat harder in de mix mag. Het refrein kent wel weer een fraaie melodie en het nummer eindigt in een mooie culminatie. Oftewel prima werk.

Ik heb wel weer zin in dit album. Bij Pariah's Child was de band voor mijn gevoel te veel bezig powermetal te spelen en te weinig topnummers te schrijven. Eens kijken of ze hun geluid weten te perfectioneren en er misschien weer een nieuwe kleur aan te geven.

avatar van The_CrY
4,0
Toch vond ik de nummers een stuk diepzinniger op Pariah's Child dan op iets als Silence of Ecliptica. Het was een goede mix tussen de proggy SA met hernieuwde interesse in power metal. In die zin was het enige dat retro was aan dat album de terugkeer van een overvloed aan dubbele basdrums. De melodieën en vooral de songstructuren vond ik bij voornamelijk erg modern. De nieuwe single lijkt dat ook te hebben.

Ik snap alleen niet helemaal waarom oude nummers een 'deel II' nodig lijken te hebben. Het gaat dan sowieso tegenvallen, net als bij Wildfire 2 en 3.

avatar van Dream Theater
3,5
Closer to a animal vind ik een prachtig nummer, hopen dat de rest ook zo mooi is?

4,5
OK.. heb het album nu een paar keer goed beluisterd en ik vind het een serieus goed album.
Er zitten weer een paar goeie up tempo nummers zoals Fairytale, Ttill death do us part en Rise a night. verder ook veel old-skool Sonata dubbel stemmige zang.
Wel 4 ballads/rustige nummers wat ik een beetje veel vind.

Het vorige album (pariah's child) vond ik minder samenhangend maar dit album luistert lekker door en wisselt goed af.

* Fly, communicate, communicate vind ik minder vanwege het refrein en candle lawns wordt een tallulah opvolger waar ik blij mee ben ,want dat nummer ken ik nu wel

* Rise a night is voor mij het beste nummer van plaat en heeft in de verte wel iets weg van The rest of the world belongs to me
* On the Vaultline is een, m.i., briljante variant op Closer to Animal.
* Among the shooting Stars is lekker laag en zwaar
* white pearl, black oceans pt 2 (over opvolgers gesproken) is beter dan pt1. Pt1 vond ik net een BZN nummer in een metaljasje, maar met PT2 maken ze het wel mooi af.

morgen ga ik ze weer live zien in haarlem! beniewd welke nummers ze gaan spelen van deze plaat

avatar van The_CrY
4,0
Sinds The Days of Grays is het voor mij steeds hetzelfde; aanvankelijk vind ik een nieuw album van Sonata Arctica maar zozo, echter na een paar maanden stijgt de waardering aanzienlijk. Gaat dat ook gebeuren bij The Ninth Hour? Ik hoop het.

Waar Pariah's child nog een dikke progsaus door de snelheden van vanouds had zitten, is dat hier helemaal weg. Ik durf te zeggen dat dit album gewoon pure old school Sonata zit met zeer weinig compromissen voor de fans van de proggy Sonata. De snelheden van weleer; de songstructuren van weleer; de melodieën van weleer; en de keyboard sounds van weleer. Er zijn meerdere nummers die ik al graag kan horen, maar ook een hoop die voor mij wat lui overkomen. Bij de favorieten horen de wat misleidend proggy single 'Closer to an Animal', welke al wat tijd had om onder mijn huid te kruipen, maar ook het old school rappe 'Rise a Night', welke gewoon super catchy is. De derde favoriet en het klapstuk van de plaat is het epische 'White Pearl, Black Oceans Part II: By the Grace of the Ocean'. Dit vervolg op één van de meest fantastische nummers van de band stelt zeker niet teleur en weet ook op zichzelf te staan en niet te afhankelijk te zijn van het origineel. Eerlijk is eerlijk; zulk een episch nummer had de band sinds Reckoning Night niet meer opgenomen.

De minder favoriete nummers lijken ook gewoon re-makes te zijn van eerder uitgebrachte nummers. Zo heeft 'Fairytale' nogal wat weg van 'Silver Tongue' van Winterheart's Guild, doet 'Candle Lawns' denken aan de hit 'Burning Heart' van Vandenberg, en zit in 'Til Death's Done Us Apart' gewoon de melodie van 'Last Drop Falls' van Silence verstopt (alhoewel dit misschien een vervolg zou kunnen zijn). Uiteraard hoeft dat niet per sé te storen, maar persoonlijk had ik gehoopt dat ze een nieuw avontuur zouden starten en dan is het toch jammer dat ze zo actief een retro-SA geluid hebben geadopteerd. Ik kan het album echter niet betrappen op een slecht nummer, want Tony Kakko is gewoon een goede songwriter, maar het komt vooralsnog wat flauwtjes binnen. Wellicht als de teleurstelling heeft geweken dat ik de plaat wat beter kan waarderen. Mogelijk kan het concert vanavond in de 013 e.e.a. losmaken.

The Ninth Hour is zeker geen slecht album, maar even niet het album waar ik op gehoopt had. Geef me wat tijd. Ik draai wel bij.

avatar van The_CrY
4,0
Hier, daar gaat ie al een halfje omhoog. Live kwamen de songs goed over in de 013, hoewel mijn favorieten helaas overgeslagen werden (op de single 'Closer to an Animal' na).

avatar van jasper1991
4,0
Ik hoop niet dat ik hiermee het nummer verpest voor iemand, maar ik vind de opvolger van White Pearl, Black Oceans nogal als Wij Houden van Oranje klinken. Verder een fraai nummer. Ik geef later nog mijn stem aan dit album.

avatar van The_CrY
4,0
Ben ik even blij dat ik dat nummer niet ken

avatar van JacoBaco
jasper1991 schreef:
Ik hoop niet dat ik hiermee het nummer verpest voor iemand, maar ik vind de opvolger van White Pearl, Black Oceans nogal als Wij Houden van Oranje klinken. Verder een fraai nummer. Ik geef later nog mijn stem aan dit album.

Officieel klinkt het dan als het lied Auld Lang Syne. Deze was er namelijk al veel eerder dan Wij Houden Van Oranje.

avatar van jasper1991
4,0
Het negende sterke album van onze Finse melodieuze metalaars, wat mij betreft. De magie van Silence t/m Reckoning Night is een beetje terug te horen hier en daar. Vooral het keyboardgeluid klinkt fijn over heel het album.

In met name de eerste twee nummers wordt melodie, melancholie en furie op unieke wijze verheven. Fairytale heeft met dat aanhoudende, snelle ritme ook sterk het gevoel te pakken van de goede oude Sonata Arctica en kent daarbovenop een prima melodie en interessante tekst. Het beste nummer is echter de opvolger van White Pearl, Black Oceans, dat meeslepend opgebouwd en gevoelig in zijn bombast is en niet onderdoet voor zijn voorganger.

De nummers die een beetje achterblijven zijn het rommelige Til Death's Done Us Apart, dat op de verkeerde manier experimenteel is, en Fly, Navigate, Communicate, dat wat van de agressie van Wildfire probeert te incorporeren, maar een beetje nergens naartoe gaat.

Het snelletje Rise a Night kan ermee door, hoewel die het niet haalt bij My Selene, Abandoned, Pleased, Brainwashed, Exploited en San Sebastian. De ballads zijn beide ook prima, vooral We Are What We Are, dat goed opbouwt en de fraaie Ierse whistle heeft. Among the Shooting Stars is wat trager en vind ik vooral een fraaie versie van het matige Zeroes.

Zo hebben we dus wat terugflitsen naar de eerste albums, maar ook een klein beetje The Days of Grays in het numer Zeroes en Unia in het nummer Til Death's Done Us Apart. De enige naam die je de negen albums van Sonata Arctica allemaal kunt toekennen, is melodieuze metal. Dit genre hebben ze al acht keer met verve laten horen en de negende keer vormt verre van een negatieve uitzondering. Uiteindelijk vind ik dit album misschien wel het beste sinds Reckoning Night.

avatar van DargorDT
Het is echt tijden geleden dat ik naar Sonata Arctica luisterde, destijds hadden ze nog maar drie albums uit Nooit meer naar omgekeken sindsdien.

Door het hoge cijfer hier deze toch maar aangeklikt, en het blijft waarschijnlijk bij één keer. Ik vind het erg voorspelbaar en saai, dit soort muziek staat al 15 jaar stil. Het is alsof ik een album uit 2001 aan het luisteren ben dat je zo kunt inwisselen voor een willekeurige andere powermetal-cd. Simpele, rechttoe-rechtaan powermetal. Niet aan mij besteed derhalve. Ik ben ook geen fan van Stratovarius, Gamma Ray, Hammerfall en andere aanverwante bandjes. Kamelot en Rhapsody of Fire boeien mij dan weer wél, maar dat is net een tikje anders.

Bij Candle Lawns moest ik trouwens aan Burning Heart denken, Vandenberg. Vergelijk maar!
(edit: Ik zie nu pas dat de vergelijking al gemaakt was...)

avatar van The_CrY
4,0
DargorDT schreef:
Door het hoge cijfer hier deze toch maar aangeklikt, en het blijft waarschijnlijk bij één keer. Ik vind het erg voorspelbaar en saai, dit soort muziek staat al 15 jaar stil.


Jammer dat je dan net dit album moet beluisteren. Ze hebben een aantal hele andere, en naar mijn mening veel betere, albums gemaakt en hiermee gaan ze voor het eerst weer eens terug naar het oude geluid van die albums die jij al kent. Luister voor de gein eens een nummertje van Unia of The Days of Grays. Daar ligt het echte avontuur wat mij betreft.

avatar van DargorDT
Oh, dat zal ik dan zeker doen! Bedankt. Ik was misschien wat te streng, bedenk ik nu... Het is zeker niet slecht hoor, ik vond het alleen wat voorspelbaar. Had er wat meer van verwacht. Maar zal die andere albums even opzoeken!

avatar van Dream Theater
3,5
Dit is zo'n band waar bij ik bij de eerste luisterbeurt afhaak. Dan nog eens luisteren met de volume knop meer naar rechts en het begint wat te komen. Na een stuk of 10 keer sta ik de nummers mee te brullen onder de douche! Moet toch wat hebben!

avatar van lennert
4,5
Sonata Arctica 3.0+

Het einde van de trip, waarbij ik toch erachter ben gekomen dat ik de band in de niet-klassieke sound toch eigenlijk stiekem over het algemeen beter vind dan in de tijden van de eerste twee albums. Ecliptica en Silence zijn absolute klassiekers en ergens geniet ik live ook veel meer van nummers van die albums, dan van de latere werken, maar iets in mij geeft toch eerlijk toe dat ik de progressievere stijl eigenlijk gewoon sterker vindt. De band toont gewoon meer een eigen gezicht, schrijft intelligentere nummers en blijft altijd aanstekelijk klinken.

The Ninth Hour en The Days Of Grays strijden eigenlijk een beetje gezamenlijk om dezelfde plek, maar uiteindelijk ga ik toch net voor The Ninth Hour als betere album. Heeft vooral te maken met het feit dat ik hiervan over het algemeen de songs net wat sterker vind (Candle Lawns als enige minpunt, wederom te zoet) en dat de band ook weer eens wat sterkere semi-ballads schrijft. We Are What We Are en Among The Shooting Stars doen het namelijk erg goed bij me.

De echte beste track is echter Fairytale, waarin Tony en kompanen ons al waarschuwen voor de Trump-storm die vandaag helaas werkelijkheid is geworden. Een vertrouwd klinkende track, die flink wat punch heeft in alle catchyheid en verdomd intelligente teksten heeft. Life is eveneens prachtig. Op het eerste gezicht wat simpeltjes, maar vanuit de gedachte dat de band een ode aan het leven heeft geschreven en voor een van de weinige keren echt een happy metallied heeft geschreven, kan ik niets anders dan waardering opbrengen. De proggy tracks als Till Death's Done Us Apart (let ook op hoe de zanglijn aan het einde overgaat in The Cage) en Fly, Navigate, Communicate geven ons het beste van beide werelden met sterke melodielijnen en hakkende riffs, maar bovenal lekker veel afwisseling.

Ik moet de eerste slechte Sonata Arctica-epic nog tegenkomen, want het vervolg op White Pearl, Black Ocean mag er zeker zijn. Iets minder bombastisch als deel 1, maar met een erg sterke, subtiele opbouw. Op het moment dat de bekende melodie op piano naar voren komt, om daarna over te gaan in een Hans Zimmerman-achtige symfonie krijg ik bijna kippenvel. Dit wordt nog eens extra benadrukt als het nummer ineens vol in de versnelling gaat om een aan The Power Of One-herinnerende gitaar/toetsensolo in te zetten. Ware kunst.

Sonata Arctica is een band waar ik mee groot ben geworden (debuutalbum uit het jaar dat ik voor het eerst metal begon te luisteren) en waar ik voorlopig ook geen reden voor heb gevonden om mezelf geen fan te noemen. Ik gooi het album nog een puntje omhoog. Het was in ieder geval een lekkere reis om zo chronologisch door te maken!

1. Winterheart's Guild
2. Pariah's Child
3. Reckoning Night
4. The Ninth Hour
5. The Days Of Grays
6. Silence
7. Unia
8. Ecliptica
9. Stones Grow Her Name

avatar van RuudC
2,0
Geen verrassingen op het laatste album van Sonata Arctica. Het musiceren gaat de band soms nog best redelijk af, maar Tony Kakko is een waardeloze tekstenschrijver. (Life is better alive, lalalalala :-/). Op een erg zoetsappig album als deze valt dat nog eens extra op. Het was me lang geleden al opgevallen dat deze Finnen in trek waren bij meisjes, maar dit is een bakvissenplaat pur sang. Het meeste songmateriaal doet me niks, al staat er gelukkig ook weinig wanstaltige meuk op. Dat het mijn jaarlijst niet zal halen, zal geen verrassing zijn.

eindstand:
1. Winterheart's Guild
2. Silence
3. Ecliptica
4. Pariah's Child
5. Reckoning Night
6. Ninth Hour
7. The Days Of Grays
8. Unia
9. Stones Grow Her Name

Gemiddeld: 2,44


1. Primordial (4,19)
2. Stratovarius (3,87)
3. Helloween (3,67)
4. Iced Earth (3,25)
5. Sonata Arctica (2,44)

avatar van The_CrY
4,0
Kun je nu weer leuke muziek luisteren

avatar van buckingham
4,5
Ik ben er nu ook wel klaar mee RuudC. Je treedt wel erg in herhaling en bent erg voorspelbaar. Begrijp ook niet zo goed dat je doorgaat met een repertoire van een band waarvan je weet dat het je ding toch niet echt is.... maar dat zal wel aan mij liggen.
What's next?

avatar van lennert
4,5
Voor het geval je het nog niet doorhad, Ruud en ik luisteren samen marathons van bands, hij liep alleen nog een band achter. We hadden net Stratovarius achter de rug, volgende wordt Psychotic Waltz.

Het moge duidelijk zijn dat ik Sonata Arctica alleen een behoorlijk stuk hoger heb zitten

avatar van buckingham
4,5
Oh is dat het! Om herhaling te voorkomen, zou ik jullie willen vragen om dat lekker met zn tweeën te doen.
Persoonlijk vind ik zoiets niet passend voor musicmeter en ik denk niet dat ik de enige ben. Op deze manier ga je albums beoordelen, die je anders niet zou beoordelen. Ik vind dat niet representatief en levert op die manier subjectieve beoordelingen op.
Voor de rest niks mis mee met zoveel mogelijk muziek uitproberen, maar als het totaal je ding niet is, stem dan niet!

avatar van RuudC
2,0
Wat een gezeik zeg.

avatar van lennert
4,5
buckingham schreef:
Oh is dat het! Om herhaling te voorkomen, zou ik jullie willen vragen om dat lekker met zn tweeën te doen.
Persoonlijk vind ik zoiets niet passend voor musicmeter en ik denk niet dat ik de enige ben. Op deze manier ga je albums beoordelen, die je anders niet zou beoordelen. Ik vind dat niet representatief en levert op die manier subjectieve beoordelingen op.
Voor de rest niks mis mee met zoveel mogelijk muziek uitproberen, maar als het totaal je ding niet is, stem dan niet!


Erg interessante visie.. 'subjectieve beoordelingen' zelfs.

Doen we niets mee.

avatar van buckingham
4,5
Erg interessante visie.. 'subjectieve beoordelingen' zelfs.

Doen we niets mee.


Een beoordeling van iets waarvan je weet dat je het toch niet leuk vindt, vind ik subjectief. Je individuele mening daarover is natuurlijk objectief, maar als je dat vertaalt met een stem, vind ik het niet meer objectief. Misschien wat ingewikkeld verwoord.

Maar goed, je doet er toch niets mee En dat is natuurlijk dikke prima!

Ik vind het alleen jammer dat dit op deze manier dus niet-representatieve stemmen oplevert.

avatar van lennert
4,5
Er zijn geen objectieve uitspraken in deze context, alles is subjectief in kunstwaardering. Waarom een niet-representatieve stem? Moeten mensen die een album niet goed vinden automatisch maar stoppen met stemmen geven, waardoor iedereen een vals beeld zou krijgen dat alle albums van Sonata Arctica unaniem geliefd worden? De eerste drie albums heeft Ruud gewoon een 3.5 uit 5 gegeven en aan de hand van onze Stratovarius-reis kun je concluderen dat hij power metal als genre prima kan hebben. Dat hij vind dat deze band na de eerste drie albums gekelderd is in kwaliteit, is toch gewoon een normale conclusie die even geldig is als onze lofuitingen?

Ik ben dol op Sonata Arctica, maar ga hem hierdoor echt niet het recht te ontzeggen om albums gewoon te raten naar wat hij ervan vind.

avatar van Alicia
3,5
Gooi het allemaal maar in mijn pet!

Het is in elk geval een aardig album. Meestal, al zijn er zoals altijd uitzonderingen, hou ik niet van dit type zangers en het snelle werk. Echter, hier kan ik het wel hebben omdat de melodieën over het algemeen sterk zijn en bovendien rustige momenten en knappe solo's kent. Meestal draai ik progressieve 'doom & duister' met vooral dromerige, melancholieke diepdonkere zang en dit is een wat 'vrolijker' concept, zal ik maar zeggen. Inclusief een leuk pianootje!

Ik ben dus absoluut geen kenner, maar deze muziek geeft mij wel een soort van Uriah Heep gevoel, een rockband uit het grijze verleden en die ik nog altijd graag draai.

De hoes is prachtig! De meest hoezen in dit 'genre' vind ik namelijk spuuglelijk...

avatar van trebremmit
Ik vind het wel leuk eigenlijk wat lennert en Ruudc doen, ik zou zeggen ga zo door.
Zo'n discussie over of het wel of niet mag vind ik onzin, ze luisteren de albums en geven er een goede onderbouwde mening bij, precies waar musicmeter voor is.

Heb laatst nog weer een Stratovarius album door hun uit de kast gepakt.

avatar van The_CrY
4,0
Het idee van die marathons is natuurlijk hartstikke leuk, maar zelf zou ik er snel mee gestopt zijn als ik merkte dat ik alleen nog maar azijn kon pissen na het beluisteren van een paar albums. Ik ben het echter totaal niet met buckingham eens; RuudC heeft, net als ik, het volle recht te stemmen op albums waar hij naar luistert, maar ik zal niet ontkennen dat het me behoorlijk irriteert om te zien hoe iemand die deze band niet lijkt te snappen kort door de bocht gaat bij een aantal van mijn favoriete albums. Nogmaals, niets mis mee, maar zelf zou ik het niet gedaan hebben. Veel plezier met Psychotic Waltz!

avatar van lennert
4,5
trebremmit schreef:
Ik vind het wel leuk eigenlijk wat lennert en Ruudc doen, ik zou zeggen ga zo door.
Zo'n discussie over of het wel of niet mag vind ik onzin, ze luisteren de albums en geven er een goede onderbouwde mening bij, precies waar musicmeter voor is.

Heb laatst nog weer een Stratovarius album door hun uit de kast gepakt.


Tof! Welke precies?

The_CrY schreef:
Het idee van die marathons is natuurlijk hartstikke leuk, maar zelf zou ik er snel mee gestopt zijn als ik merkte dat ik alleen nog maar azijn kon pissen na het beluisteren van een paar albums. Ik ben het echter totaal niet met buckingham eens; RuudC heeft, net als ik, het volle recht te stemmen op albums waar hij naar luistert, maar ik zal niet ontkennen dat het me behoorlijk irriteert om te zien hoe iemand die deze band niet lijkt te snappen kort door de bocht gaat bij een aantal van mijn favoriete albums. Nogmaals, niets mis mee, maar zelf zou ik het niet gedaan hebben. Veel plezier met Psychotic Waltz!


Thanks!

avatar van buckingham
4,5
Ik vind het prima hoor! We moeten doen wat we niet kunnen laten. En iedereen heeft uiteraard het volste recht om te stemmen. Ik zal mijn mening ook niet meer verder verdedigen
Ik heb gezegd wat ik wilde zeggen.

En RuudC en Lennert...... geen Avantasia marathon aub!!

avatar van lennert
4,5
buckingham schreef:
Ik vind het prima hoor! We moeten doen wat we niet kunnen laten. En iedereen heeft uiteraard het volste recht om te stemmen. Ik zal mijn mening ook niet meer verder verdedigen
Ik heb gezegd wat ik wilde zeggen.

En RuudC en Lennert...... geen Avantasia marathon aub!!


Mmm, maar ik houd nog best van Avantasia, vooral de eerste twee en de laatste twee. Ik verwacht alleen niet dat dit deze band bij mij meteen een prioriteit heeft, of bij jou wel RuudC?

avatar van Dukebox
4,5
Volledig met de eerste recensie van Lennert eens. De jonkies van Sonata Arctica zijn ouder geworden, en dus zijn ze iets opgeschoven. De enorme snelheid is er niet altijd meer, maar daarvoor in de plaats wel hele lekkere aparte vondsten en zoals gezegd afwisseling. Ik vind Fly, Navigate, Communicate daar een mooi voorbeeld van. Alleen al die strot van Kakko halverwege dat nummer.... .
Na een dik jaar blijf ik deze draaien, en overigens ook het merendeel van de nummers van zijn voorganger...

3,5
Blijft heerlijke muziek voor in de auto. Jammer dat de nummers tegen het einde minder worden.

Gast
geplaatst: vandaag om 13:57 uur

geplaatst: vandaag om 13:57 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.