Laat ik mijn mening ietwat nuanceren. Eerste luisterbeurt was zwaar teleurstellend maar ik kon het niet uitstaan dat ik een album van mijn jeugdhelden zo slecht vond. Toch nog een aantal keer de kans gegeven en het is wat beter geworden. Even een korte review per nummer, voor wie het interesseert

:
1. This House Is Not for Sale: Typische eerste single van Bon Jovi, verrast nergens maar is ook niet echt slecht. Aardig meezingertje, al is het tekstueel erg matig moet ik zeggen. 2,5*
2. Living With the Ghost: Hier veerde ik de eerste keer al op, dit nummer zit goed in elkaar. Wel doet de sound me een beetje aan bands als Kings of Leon en Kensington denken, al zal Bon Jovi van die laatste band nooit gehoord hebben. Komt door de productie waar te weinig laag in zit en al die hoge gitaarlicks. Tekstueel ook een stuk beter dan het titelnummer. 4*
3. Knockout: Man wat een gedrocht! Zowel muzikaal als tekstueel. Een refrein moet knallen en dat doet het met deze beat absoluut niet. Zanglijn in het refrein irriteert ook enorm, en de gitaarriedel die daarop volgt doet er nog een schepje bovenop. Over de tekst ga ik het niet eens hebben, ik denk dat iedereen wel hoort hoe zwak deze is. 1*
4. Labor of Love: Prachtig gitaarspel in dit nummer. Totaal niet virtuoos maar wel zeer passend bij dit nummer en het geeft het nummer iets extra's. Akkoordenschema in de coupletten ben ik niet zozeer over te spreken en de tekst is wel erg klef, verder is dit vooral muzikaal een goed nummer. 3,5*
5. Born Again Tomorrow: Toen ik dit nummer voor het eerst hoorde schoot ik in de lach. De beat van een danceplaat en zo klinkt het nummer ook, ik dacht naar een dj te luisteren waar je op 538 mee doodgegooid wordt.. Op zich best catchy en nog een aardige gitaarsolo. 2,5*
6. Rollercoaster: Aardig tussendoortje, al doet het refrein me heel erg aan een bepaald nummer denken, ik kan er alleen niet opkomen. Refrein vind ik ook gelijk het zwakste gedeelte van dit nummer, aangezien de coupletten redelijk wat spanning opbouwen en het refrein mij te blij in de oren klinkt. 2,5*
7. New Year's Day: Ontzettend catchy nummer, blijft goed in je hoofd hangen. Alleen de hallelujahs en amens heb ik nou wel van Bon Jovi gehoord, stop er maar mee. En shalala zingen in een rockband? Mijn god...Verder een lekker nummertje hoor! 3,5*
8. Devils in the Temple: Ik hou wel van stevige gitaren, maar dat wil niet gelijk zeggen dat je dan meteen een goed nummer hebt. Heel rommelig nummer vooral en past eigenlijk totaal niet op dit album. 2,5*
9. Scars on This Guitar: Hiervoor moet ik in de stemming zijn. Enorm country gehalte en daar heb ik niet zo veel mee. Slecht is het zeker niet, al had in dit refrein samenzang met Richie Sambora absoluut niet misstaan. Verder zit het nummer goed in elkaar en ook tekstueel is het aardig. 3*
10. God Bless This Mess: Leuk hersenloos tussendoortje met een leuke tekst. 3*
11. Reunion: Hier kan ik dan weer niks mee. Begint als een kloon van whole lot of leaving (van het album lost highway) en het refrein irriteert me, veel te blije huisvrouwen muziek (met alle respect). 1,5*
12. Come on Up to Our House: Matige afsluiter van het album. Een beetje Iers aandoend nummer met een hoog 'schommel hand in hand heen en weer' gehalte. Kan mij niet bekoren in elk geval. 2*
Speciale vermelding voor bonustrack I Will Drive You Home, totaal niet Bon Jovi stijl maar klinkt echt verdomd goed, zijn stem komt hierin ook perfect tot zijn recht. Had makkelijk voor een aantal andere nummers in de plaats gekund.
Wie weet gaat dit album nog groeien want gek genoeg blijf ik ernaar teruggrijpen. Ik geef niet op!
What About Now blijf ik toch stukken beter vinden, al heb ik daar maar heel weinig medestanders in.