Hendrik68
Op Boogie Chillun is Hooker op zijn meest kale manier te horen. Hij alleen met zijn gitaar. Het lijkt een beetje vreemd in een tijd dat hij met Endless Boogie en Never get out of the blues alive vooral met zijn sound een nieuwe standaar in de blues neerzet. Maar minder vreemd wordt het als je weet dat al deze nummers begin november 1962 reeds zijn opgenomen. De eerste 10 nummers zijn eerder uitgebracht als Live at sugar hill en de rest in 1972 als Boogie Chillun. Dus waarschijnlijk is de originele Boogie Chillun zoals deze in 1972 in de winkels lag een stukje korter. Maar het is een geweldige intieme opname geworden met een Hooker die nog geen gastmuzikanten om zich heen heeft verzameld, dat zou later wel anders worden. Je moet hiervan houden, want meer dan een uur is vooral in het begin wel een opgave, maar dan heb je ook wat. Dit is een album voor de klassieke bluesliefhebbers. De meer bluesrock georienteerde bluesmannen zullen hier niet veel aan vinden vrees ik. Ik hou hier zeker wel van. Weer een topalbum van deze grootheid.