Nightwish - Century Child (2002)

Geen slechte plaat, maar Nightwish kon nog beter. Dat bleek later. De band klinkt hier volop in de bekende stijl met Tarja in de schijnwerpers. "Once" blijft mijn favoriet van Nightwish.

Century Child liep al een tijdje risico om in mijn Top 10 te belanden, en dat is nu dan eindelijk gebeurd. De prachtige voorkant maakt alle beloftes waar; duisternis, licht, schoonheid. Het begint al bij de eerste tonen van Bless the Child, een zowel melodieus als krachtig nummer dat niet kan vervelen. Na de inleiding op het album gaat het over in End of All Hope, wat minder, maar ook wel weer met veel kracht. Ook leuk dat hier het woord "Mandylion" twee keer in wordt genoemd! Dead to the World is vervolgens ook erg mooi met een sterke melodie, en als je Ever Dream wat beter leert kennen, merk je dat het behalve hitachtig ook nog eens best gevoelig is. Maar dan komt het echte werk. In Slaying the Dreamer laten zowel Tarja als Marco zich heel goed horen. Na het eerste stuk komen bijzondere momenten en vooral het laatste gedeelte is heel erg goed. Het contrast met Forever Yours is duidelijk (niet in kwaliteit overigens). De eerste echte ballad leidt een wat rustiger gedeelte in en is prachtig, maar Ocean Soul is nog veel beter. Ik vind het een van de beste nummers van Nightwish, zo mooi, zo melancholisch, zo treurig, zonder te zeuren maar met tranen. Fantastisch. Feel for You is vervolgens een beetje een tussendoortje. Lang niet slecht maar een beetje leeg. Toch heeft het nummer wel zijn mooie en gevoelige kanten, vooral als je het beter leert kennen. The Phantom of the Opera is vervolgens weer erg goed, angstaanjagend en episch. Een klassieker nog klassieker gemaakt. Het is even stil en dan begint Beauty of the Beast, waarvan alle drie de delen erg mooi en apart zijn, met een aantal mooie wendingen en opnieuw de gevoelige kanten. Opnieuw zeer treurig en mooi. Over het algemeen dus een album van heel hoge kwaliteit. Wat rustiger dan de voorgaande albums maar vol emotie (Verdriet, hoop, woede, liefde, geluk...). En erg knap hoe dit album vol klaagzangen staat zonder dat het ook maar één moment vervelend wordt. Heel goed werk.

Wat moet ik nog zeggen.... beauty of the beast en de mooiste hoes ooit !!!!!!!!!!!!

Nr 1 in mijn top 10.
Dit was mijn eerste kennismaking met Nightwish. Bij de opening Bless the Child was ik meteen overrompeld door de stem van Tarja!
De musiek was heerlijk bombastisch, en al snel was dit een van mijn favoriete albums. Ben daarna snel de anders albums gaan kopen, maar dit is absoluut hun hoogtepunt in mijn ogen. Ik vind het veel meer een geheel dan hun andere albums (bijna een conceptalbum, zowel muzikaal als teksten die naar elkaar verwijzen)
De opvolger Once is beter geproduceerd (met echt orkest) maar mist de samenhang die hier wel is.

Overigens afgelopen weekend de documentaire "end of innocence" bekeken en Tuomas gaf daarin aan dat Century Child de zwaarste bevalling ooit was. Bij de Wishmaster tour liepen de spanningen in de band zo hoog op dat hij Nightwish bijna had opgeheven, gelukkig besloot toch door te gaan met Marco als nieuwe bassist. Zijn donkere mood hoor je terug in de teksten hier...

Hoe komt het toch dat als de spanningen in de band op een hoogtepunt zijn ze hun beste muziek maken? (zie oop Pink Floyd - The Wall). Een goede artiest moet blijkbaar lijden

"End of Innocence" is overigens een zeer interessante documentaire uit 2002, afgezien van de dronkencapriolen van met name de roadies krijg je een goed beeld van de persoon Tuomas.
Hij kan totaal niet overweg met conflicten. Gaf zelf toe dat hij het niet aankon om de oude bassist zelf te vertellen dat hij hem ontsloeg, liet dat over aan een ander. Geeft aan hier veel spijt van te hebben.... maar ja enkele jaren later herhaalt het geheel zich met Tarja...

Beauty of the beast is 1 van de beste nummers die nightwish ooit gemaakt heeft.

Ontzettend mooi album.
Qua muziek en qua voorkant.
De krachtige stem past briljant goed bij het instrumenten werk.
Jammer genoeg dat ze dat later niet meer inzagen maar afijn.
Nightwish is en blijft krachtig.
Alleen met Tarja erbij blijft het in mijn ogen krachtiger.
Beauty of the Beast en Dead to the World vind ik wel het mooiste evenmin als The Phantom of the Opera.

Echt een topalbum. Het eerste wat ik ooit van ze hoorde en ook wat me naar binnen haalde. Ever Dream is een geweldig nummer, hoewel ik hem live op End of an Era nog stukken beter vind: langzamer en krachtiger. Beauty of the Beast blijft misschien wel mijn favoriete Nightwish nummer. Ook de introductie van Marco Hietala doet het zeer goed, dat blijkt wel uit Dead to the World.

Zeer goede CD. De muziek blijft boeien van begin tot eind en ook de mindere nummers houden de sfeer er mooi in. Dit is absoluut mijn favoriete Nightwish-plaat met Tarja.

mensen, ik heb respect voor de Gothics, maar dit is wel het toppunt.
ik heb Beauty of The beast geluisterd, en ik vind er niks aan, echt niet.
sorry, ik zoek verder naar leuke bands...

Mensen, ik heb respect voor dit soort oninformatieve berichten,maar dit is wel het toppunt. Ik heb Beaty of the beast geluisterd, en ik vind het prachtig,echt wel. Sorry maar ik zoek verder naar meer van dit soort leuke bands...

maar even serieus, metal+vrouwelijke opera-zang vond en vind ik altijd een prachtige combinatie.

Maar ja... om nu vijf jaar na je debuut, met daarop het nummer "Beauty and the Beast" nog een keer een nummer "Beauty of the Beast" op een album te zetten...

maar dat is niet meer met topzangeres tarja
en het is echt niet ongebruikelijk hoor casartelli.
wat te denken van starless & bible back en starless.

Tot zover het item "Hoe linken we Nightwish aan King Crimson?"

't Is evenwel beide evenzeer Tarja, zou ik zeggen...

en ik met mijn dronken hoofd maar denken: was er ook een Tarja bij King Crimson

Eigenlijk van welke muziek je ook houdt..... dit is simpelweg een magistraal stukje kunst!

Baanbrekende muziek in mijn ogen En ik heb ook zeker flink genoten van deze CD! Meer dan iedere andere CD van Nightwish!

Once was misschien kwalitatief ietsje beter.... maar kwa originaliteit verslaat het deze plaat zeker niet!

Van Ocean Soul word ik triest; maar wat een kippevel nummer.
Bless the Child is meesterlijk.

Beauty of The Beast, Ever Dream en Dead To The World zijn natuurlijk erg fijn. + 2.

Ocean Soul, Slaying The Dreamer, End Of All Hope, Feel For You opvullers -0,5

De intense schoonheid van Forever Yours weer + 1

De zangsolo van Tarja aan het eind van POTO is +1

En zoals iedereen weet: The numbers never lie:

(Maar eigenlijk verdient Beauty Of The Beast stiekem alleen al 3.5*)

Dat einde van 'Slaying the Dreamer' is toch om bang van te worden!

Heb dat stuk destijds zó vaak gehoord dat ik nu nog steeds na tril Inderdaad geweldig stuk, wat naar mijn idee opnieuw geprobeerd is bij Romanticide op Once, maar dat vind ik minder geslaagd.

Wellicht mijn favoriete Nightwish album. De eerste vier nummers en de twee afsluiters zijn van de bovenste plank, alhoewel ik Phantom of the Opera tegenwoordig als onorigineel bestempel, te veel jatwerk van de compositie van de (sowieso vreselijke) theaterversie dat op zijn beurt weer van Pink Floyd (Echoes) gejat is. De rest is ook goed, maar weliswaar minder. Al met al een prima plaat van deze power metallers.

Phantom of the Opera jatwerk? Dat is een cover hoor

Je moet het niet zo zwart wit nemen. Te veel geïnspireerd dan. Je weet best wat ik bedoel.

Eerlijk gezegd weet ik dat niet, maar goed, ik ken de theaterversie en Echoes van Pink Floyd dan ook niet.

Mijn punten nog eens verhoogd voor dit album.
Achteraf eigenlijk schandalig om maar 4 sterren te geven terwijl ook dit juist een van m'n favorieten is, maar heb mijn puntgeving hiervoor nooit meer zo in de gaten gehouden.
Bij deze een terecht herstel.

voor mij gewoon het beste album ooit gemaakt ! kan er gewoon geen genoeg van krijgen. alles klopt gewoon aan dit album en de nummers zijn stuk voor stuk even prachtig.

fantastisch album! gewoon bijna geen woorden voor. elk nummer is fantastisch, de teksten, de muziek! trouwens ook een prachtige voorkant. een van de mooiste ooit vind ik.

Century Child kampt een beetje met hetzelfde euvel als opvolger Once. Een steeds betere productie, wat minder powermetal en wat meer 'vriendelijke' symfonisch getinte hardrock. Allemaal prima, maar het klinkt bij vlagen zo verschrikkelijk belegen en uitgeblust. Vooral Tarja's vocalen missen her en der de broodnodige passie. End Of All Hope, Phantom Of The Opera en Beauty Of The Beast zijn uitzonderingen en dus de hoogtepunten voor mij.

Century Child was de eerste met Marco Hietala van Tarot op de bas die af en toe ook wat meezingt. Hier nog verdienstelijk en niet zo bulderend als op latere albums. Al met al een heel aardig album, maar de product maskeert wel wat tekortkomingen.

Lastig kiezen uit al dat moois. Century Child is als een snoepwinkel. De ene parel na de andere komt voorbij. Century Child is ook een heel belangrijk album. Niet omdat ik ze leerde kennen toen deze de meest recente was, maar vooral omdat het geluid hier echt aan het veranderen was terwijl de band in korte tijd veel populairder werd. De komst van Marco Hietala heeft hier zeker aan bijgedragen. Plots was daar de zanger die mooi kon afwisselen met Tarja. Het geluid heeft ook meer punch gekregen. Het is zwaarder geworden, maar tegelijkertijd is het organische en zwierige van de voorgaande albums nog duidelijk aanwezig.

Century Child is een fantastische opener door de zorgvuldige opbouw. Het kijkt nog een laatste keer terug naar de oude Nightwish en vervolgens maakt het statige End Of All Hope de definitieve stap. Krachtig, maar ook nog steeds heel catchy. Dat is het Nightwish anno 2002. Forever Yours is nog even een voorzichtige stap terug. Op het eerste gehoor een vrij simpele ballad, maar de subtiele toonverschillen in de zanglijnen maken van dit een fantastisch nummer. Slaying The Dreamer komt onverwacht fel uit de hoek. Fijne nare sfeer zit daar. Beauty And The Beast is een stuk beter geworden sinds Angels Fall First.
Ik zet 'm op de eerste plaats, omdat Nightwish hier naar mijn idee zijn hoogtepunt gehaald heeft.


Tussenstand:
1. Century Child
2. Oceanborn
3. Over The Hills And Far Away
4. Wishmaster
5. Angels Fall First

Century Child verliest de toppositie door de aanwezigheid van een musical-cover die niet nodig was. Voor de rest is dit album nog steeds even sterk als toen ik hem in 2002 voor het eerst hoorde. De powermetalsound van voorheen is nog steeds aanwezig, maar het geheel voelt veel steviger en voller aan. Ik ben nog steeds geen fan van de naam 'gothic metal' voor female fronted bands (laat die term maar lekker bij dingen als My Dying Bride of Paradise Lost), maar zie ergens ook wel een beetje waar het vandaan komt.

Het songmateriaal is buiten de cover (onnodig) subliem. Catchy als Wishmaster, maar steviger en beter doordacht. En op songs als Slaying The Dreamer (dat macabere eindstuk) of Feel For You nog verbazingwekkend naargeestig. Het afsluitende Beauty Of The Beast is ook de eerste echt weldoordachte epic die de band gemaakt heeft. De toevoeging van Marko op zang en bas zorgt daarnaast ook voor een fantastische afwisseling tussen 'beauty' en 'beast' en maakt het totaalplaatje compleet. Fenomenaal album nog steeds.

Tussenstand:
1. Oceanborn
2. Century Child
3. Over The Hills And Far Away
4. Wishmaster
5. Angels Fall First

Zeer sterk album van Nightwish. Melodieus en toegankelijk, maar toch ook stevig genoeg met krachtige riffs zoals in Slaying the Dreamer. Minpuntje is dat bassist Hietala het soms ook nodig vindt om er doorheen te blèren. Zijn vocalen werken in het beste geval op de lachspieren (Dead to the World) maar zijn vooral irritant. Laat het zingen nou maar aan Tarja over, die is hier in topvorm.