Sparks - Lil' Beethoven (2002)

Bij sommige bands is de zang ook een instrument... afijn, zoveel is bekend.

Sparks tillen dat fenomeen op deze plaat een niveau hoger. Hier zijn niet zozeer de stemmen instrumenten alswel de woorden. Tekstueel is het hilarisch, ofschoon de teksten vaak niet veel meer zijn dan een continu herhaalde oneliner, wat op zichzelf ook weer hilarisch is. Dit wordt op ingenieuze wijze in de muziek gehangen.

Hier een score aan hangen is lastig. Ik had hem op 3* staan, dat is te laag, een halfje erbij dus. Wellicht zit er verdere verhoging in, maar hoe leuk deze plaat is om naar te blíjven luisteren, moet de praktijk nog even uitwijzen. Als luistertrip is dit evenwel een must, met andere woorden:

De Musicmeterende wereld is in tweeën verdeeld: diegenen die Lil' Beethoven al gehoord hebben en diegenen die hem nog moeten horen.

Volgens Wikipedia hadden de gebroeders Mael van Sparks al het materiaal voor de opvolger van Balls geschreven, toen dat album zodanig flopte dat ze besloten een nieuwe muzikale koers te varen; ook om zichzelf te blijven uitdagen. Kijk, dát is de Bowieaanse mentaliteit, de kameleon pur-sang!
Ook lees ik dat de aanzet werd gegeven toen vanuit Duitsland de vraag kwam om een muziekstuk te schrijven over sportcommentator Günther Koch. In 2004 kwam dit nummer beschikbaar voor de gewone fan op de Deluxe edition, te weten de track Wunderbar.

Het resultaat werd Lil’ Beethoven met op de voorzijde een tekening in de stijl van stripverhaal Calvin and Hobbes (bij ons gepubliceerd als Casper en Hobbes). De muziek is een kruising tussen klassieke kamermuziek en eigentijdse kleinkunst. Dit zonder drums, waardoor het vooral een luisterplaat is geworden, een hele verandering na de jaren van dancepop. Een muziekalbum als een hoorspel, wat als de betere (beeld)roman enige tijd nodig heeft om door te dringen.
Tegen het einde is het bijna schrikken in Ugly Boys and Beautiful Girls, waar drumster Tammy Glover fel op de vellen mept. Wat? Échte drums bij Sparks, na al die jaren zonder? Hoera! Met deze dame snap ik bovendien de titel van het nummer.
Bij de bonussen zit ook interessant materiaal, zoals het gesproken The Legend Of Lil' Beethoven, het liedje over de sportjournalist Wunderbar met daarin talrijke opnamen van de man die vooral in de regio Nürnberg een legende schijnt te zijn, en het schone Kakadu Kantata.

Lil’ Beethoven is een enerverend en fantasierijk verhaal over een piepjonge componist, passend in de humoristische traditie van Sparks. Niet de rockgekte van vroeger en evenmin de dance-ironie van de jaren daarna, maar de eigenzinnigheid is volop terug. Een zeveneneenhalf.