menu

Big Star - Radio City (1974)

mijn stem
3,83 (173)
173 stemmen

Verenigde Staten
Pop / Rock
Label: Ardent

  1. O My Soul (5:40)
  2. Life Is White (3:19)
  3. Way Out West (2:50)
  4. What's Going Ahn (2:40)
  5. You Get What You Deserve (3:08)
  6. Mod Lang (2:45)
  7. Back of a Car (2:46)
  8. Daisy Glaze (3:49)
  9. She's a Mover (3:12)
  10. September Gurls (2:49)
  11. Morpha Too (1:28)
  12. I'm in Love with a Girl (1:48)
  13. O My Soul [Single Mix] * (2:47)
toon 1 bonustrack
totale tijdsduur: 36:14 (39:01)
zoeken in:
avatar van avdj
4,5
Vaak ben ik wat sceptisch als er een zogenaamde 'onbekende supergroep' is de vergetelheid is geraakt. Uiteraard zijn er uitzonderingen. Television vind ik een waanzinnige band die veel te kort heeft bestaan. Ook The Replacements hebben muziek gemaakt die op een positieve manier helemaal niet rijmt met hun tijdgenoten.

En nu is er dan weer één: Big Star. Werkelijk alles klopt aan deze band. De nummers zijn pakkend en goed geproduceerd, de zanger doet zijn werk uitstekend en het 'geluid' klopt gewoon. Heerlijke gitaren, strakke drums en alles zonder teveel poespas. Hier ga ik nog veel plezier aan beleven! Meteen 4,5*

avatar van RonaldjK
In februari 2022 schreef Stijn_Slayer bij het debuut #1 Record van Big Star uit 1972: “Het klinkt alsof de Beatles na Abbey Road nog een album maakten in het glamtijdperk.” Mooi omschreven!
Ik kom hier echter in een rondreis langs de wortels/invloeden van new wave en dat met andere oren, nadat Autobahn van Kraftwerk aan de beurt was geweest. Van Düsseldorf naar Memphis. Big Stars tweede plaat Radio City is geenszins een kopie van hun eersteling, waar ik nog geen hints op gitaarpop hoor zoals die in 1976 - '77 losbarstte.

Chris Bell is vertrokken en Big Star als trio blijkt twee jaar later naakter en pittiger. Muziek die mij beter ligt, zeker met het soms energieke drumwerk van Jody Stephens. In combinatie met de heldere, soms felle gitaarlicks van Alex Chilton is het alsof ik een prototype van The Police hoor, waar het op rustiger momenten op het nog te verschijnen werk van Tom Petty doet denken, zoals twee berichten hierboven terecht door dezelfde Stijn_Slayer opgemerkt.

Dat inventieve, soms felle drumwerk zit in opener O My Soul, sinds 2009 ook te vinden in singleversie en dat op de heruitgave op cd; in Back of a Car en mijn favorietje Septembur Gurls, een blauwdruk voor indiebandjes met gitaren die hierna ontstonden, tot op de dag van vandaag. Het puntige gitaarspel van Chilton klinkt alsof de liedjes morgen geschreven gaan worden.
Buitenbeentjes zijn Mod Lang, een knipoog naar het werk van gitarist Keith Richards en diens Rolling Stones; pianoballade Morpha Too bezit iets van de sfeer van het debuut, en weer anders is het folkachtige kleinood I'm in Love with a Girl.
Drie nummers werden overigens met een andere ritmesectie op band gezet: het al genoemde Mod Lang plus She's a Mover en What's Going Ahn. Deze drie werden ingespeeld door bassist Danny Jones en drummer Richard Rosebrough, wat qua drumwerk wel opvalt.

Mijn reis vervolgt met de volgende wavepionier: meer gitaarpop bij Milk 'n' Cookies.

Gast
geplaatst: vandaag om 17:03 uur

geplaatst: vandaag om 17:03 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.