Dit soort ouderwetsen 2/4/8 sporen platen klinken zoveel ruimtelijker, warmer en helderder. Alsof men dit ambacht is verleerd.
Dat is in veel gevallen waar. Zeker eind jaren zestig en het decennium daarna klinken veel producties een stuk warmer en 'ademen' als het ware meer. Met name vanaf de jaren 80 klinken veel platen klinischer, in de jaren 90 moest het allemaal weer droger. Veel artiesten en bands gingen voor een productie waarbij alle ruimtelijkheid, echo's en iets wat neigt naar warmte uit de productie werd weggelaten, resulterend in producties waar de sound niet sprankelde. Vanaf de jaren 00 kwam de loudness war opzetten en was het vaak 'in' voor bands om een sound weer helemaal vol te stoppen, wat dan vervolgens een vreemde en overvolle dynamiek te weeg bracht, kortom een vermoeiende luisterervaring. In de meeste gevallen ben ik enorm tevreden over de producties uitkomende in de jaren 70 (uiteraard was daar ook toen al wel het nodige geld voor nodig). In veel gevallen daalt het geluid als een warme deken op mij neer, gespeend van enige digitale details die voor mijn gevoel nooit echt veel toevoegen. Super Session is een lekker plaatje trouwens, niet een schijf die ik vaak uit de kast trek, maar met name wat de heren brouwen van Man's Temptation - een cover van Curtis Mayfield - mag je mij wakker maken.