Goed gezegd door vin13 in het eerste bericht hierboven. Zelf zou ik hier nog aan willen toevoegen dat het ook een mooie plaat is om mee te beginnen omdat je hieraan meteen kan horen of het latere werk überhaupt wel wat voor je is. Naar Thrak (het nummer hier) bijvoorbeeld kan ik echt niet lang luisteren – andere mensen ongetwijfeld wel, maar zelf ben ik blij als het afgelopen is, en wat ik van de latere KC ken ligt soms in het verlengde daarvan en is aan mij dan ook niet besteed, te kil en klinisch. Het titelnummer hier (met de fantastische "glijdende" climax) en het spannende When I say stop, continue zijn daarentegen juist weer geweldig, en One time blijft prachtig en subtiel, dus ik hink bij deze plaat echt op twee gedachten / gevoelens / waarderingen.
Verbazingwekkend trouwens dat er bij een CD van deze binnen het alternatieve circuit toch behoorlijk grote band zo weinig berichten staan. Bij The construKction of light is sinds 2009 niets meer geschreven, en hier zelfs nog een jaartje langer, terwijl ik dit echt een band vind voor misschien niet al te veel maar wel heel trouwe liefhebbers. Blijft kennelijk toch een buitenbeentje.