Pretty Things - Parachute (1970)

Geweldige plaat die zelfs bij de liefhebbers blijkbaar veelal ongemerkt voorbij gaat. Volgens het CD-boekje was Parachute zelfs Rolling Stone's album of the year ......... en ik ben de eerste die er een berichtje aan waagt en de zesde die een stem uitbrengt. Ongelofeloos ! Er zijn dus echt maar zo weinig mensen die zich afvragen wat the Pretties na het majestueuze S.F. Sorrow uitgebracht hebben ?!

Goeie zet om deze plaat om MUMe te zetten.
Eerlijk gezegd lang niet meer gehoord deze cd met de bonustracks
Zie ook mijn opmerkingen hier

http://www.musicmeter.nl/album/64636

Veel te weinig stemmen voor zo'n mooi album. De tweede helft is een van de beste LP 'sides' die ik ooit heb gehoord (vooral 'Sickle Clowns', 'Grass' en de titeltrack). Een van de vele prachtige platen uit 1970.

Verhoogd naar 5*, langzaam omhoog gekropen van 4 naar 4,5 en nu 5. Hoe meer ik deze plaat hoor, hoe minder ik 'm kan loslaten. Geweldig!

Er zijn van die bands die jarenlang volledig aan je voorbij gaan.
The Pretty Things, ik kan me herinneren dat ze nog lelijker en ruiger dan de Rolling Stones werden genoemd, is zo'n band.
"The Band" en "David Crosby" ben ik ook jaren later pas gaan waarderen.
Gezien de hoge waardering moet ik toch maar eens wat van deze "viespeuken", want zo werden ze in de jaren zestig genoemd gaan beluisteren.

Wat een album, nummer twee is van ongekende schoonheid, het hele album eigenlijk.

Fantastisch album met verschillende hoogtepunten!
Vooral de Queenachtige ballads spreken me aan. Naar een nummer als She was tall, she was high moet Freddy Mercury toch hebben geluisterd toen hij de beroemde harmonyvocals voor het eerst in een nummer verwerkte.

Cries from the midnight circus en Sickle Clowns waren waarschijnlijk 5 jaar geleden mijn favorieten geweest maar nu komen ze als iets te lang over (ivm met gitaarsolospierballen).

Prachtige plaat, het geluid van de desillusie vd jaren 60 (vlgs Phil May) prachtige productie van Norman(hurricane) Smith, kennen we ook van Piper at the gates of dawn

Telkens wanneer ik deze plaat draai, vraag ik mij af waarom The Pretty Things nooit groter zijn geworden. Wat een ongekend prachtig en compleet album is dit toch. Het misstaat totaal niet naast bijvoorbeeld Abbey Road, wat ietsjes ouder is, maar vrijwel uit dezelfde periode komt en een vergelijkbare klankkleur en sfeer heeft. De tijd van de wildste psychedelica was voorbij, nu ging men echte songs schrijven. Vanaf het eerste nummer mooi opgebouwd, nergens te lang (eerder te kort), schitterende koortjes, lekker gitaarwerk, hier en daar de mellotron eronder, kortom: GEWELDIG!

Een sterke plaat, die, misschien door deze op te nemen in de Abbey Road studio's met de engineer van The Beatles, soms wel erg als The Beatles klinkt.

Voor het eerst sinds ik denk wel 30 jaar weer eens opgezet deze Parachute. Wat een heerlijke plaat is dit toch. Dat ik zoiets gewoon zolang onaangeroerd in de kast heb laten staan. Schande! Zal niet meer gebeuren....
Favorietjes: She 's a lover en Sickle Clowns

vandaag gaat (bonus)track 15 op repeat. prachtig!

Koel !

Wow, wat een album! Qua zang/sfeer vind ik dit vergelijkbaar met de Beatles, maar het rockt een stuk meer.

Radiohead moet hier toch ook wel een deel van hun inspiratie vandaan hebben gehaald: Paranoid Android lijkt verdacht veel op In the Square.

Verschillende keren gedraaid en het wil maar niet tot me doordringen. Ik kan er zo weinig mee dat ik me afvraag of ik wel hetzelfde gehoord heb als waarover de personen boven me zo jubelen. Op het moment van schrijven, staat Sickle Clowns op. Steeds hetzelfde tempo, steeds dezelfde gitaarpartijen, vals gezongen en verre van memorabel. Het is wel een van de meest gewaardeerde songs hier.

She's A Lover doet het al beter hoor. Hier zijn is de harmonieuze zang duidelijk een smaakmaker. Verder valt op dat Parachute wat ingetogen is. Het wil nergens echt vlammen. Dan is het traag, dan weer midtempo. Over het algemeen klinkt het wel ok, maar het is in mijn optiek wat afstandelijk. Het is ook wel de tijd waarin het stokje overgedragen wordt aan de helden van de jaren zeventig: Black Sabbath, Deep Purple en Led Zeppelin. Ik vrees, met nog acht albums voor de boeg, nog een lange doodstrijd.


Tussenstand:
1. Get The Picture
2. Emotions
3. S.F. Sorrow
4. The Pretty Things
5. Parachute

Valt me toch behoorlijk tegen na S.F. Sorrow. Ik hoor betere songs dan op de albums voor die kraker, maar het tempo licht me te laag, het is allemaal erg laid back en het vonkt weinig. Wel een fijne 'warme' sfeer en tegen het einde hoor ik best een paar aardige liederen voorbij komen, maar ik ervaar hetzelfde als wat Ruud ook noemt: het wil maar niet tot me doordringen.

Tussenstand:
1. S.F. Sorrow
2. Parachute
3. Emotions
4. Get The Picture
5. The Pretty Things

Fijn om een keer beluisterd te hebben, maar voor mij niet iets blijvends. Waar S.F. Sorrow echter 4* scoorde krijgt dit van mij 3*. De songs gaan wat langs me heen en beklijven absoluut niet. Zo'n rifje als van Cries from the Midnight Circus gaat op den duur vervelen. Het daarop volgende Grass bevalt een stuk beter. Eigenlijk komt met dit nummer het album pas op gang. What's the Use is helaas wat kort want het is best een fijn nummer net als afsluiter Parachute.

Op 84 in de 100 Greatest Allbums of 1970 en 63e in de Best Ever Albums over 1970.
2,5* voor de eerste helft en 3,5* voor de tweede maakt 3*.