menu

John Hiatt - Bring the Family (1987)

mijn stem
4,00 (279)
279 stemmen

Verenigde Staten
Rock / Blues
Label: A&M

  1. Memphis in the Meantime (3:59)
  2. Alone in the Dark (4:46)
  3. Thing Called Love (4:12)
  4. Lipstick Sunset (4:13)
  5. Have a Little Faith in Me (4:05)
  6. Thank You Girl (4:11)
  7. Tip of My Tongue (5:52)
  8. Your Dad Did (4:03)
  9. Stood Up (5:58)
  10. Learning How to Love You (4:07)
totale tijdsduur: 45:26
zoeken in:
avatar van fish
5,0
Alone in the dark? voor dat nummer alleen al zijn niet genoeg sterren te plaatsen.

avatar van fish
5,0
Vroeg in de kille ochtend wanneer de man wakker is geworden...

In de keuken staar je naar je zoon die verborgen gaat onder de pap die over hem heen is gestort door je dochter. Je vrouw zet je een boterham met kaas voor en als ze over je heen buigt en haar versleten badjas een stukje open valt, zie je de spataderen als blauwe lijnen op een landkaart over haar bleke dijbeen lopen.
De sinasappelsap die over de ochtendkrant is gemorst verhindert je tot lezen en zuchtend neem je een hap van je boterham. Je ogen knipperen in het zonlicht dat een streep trekt over de formica tafel en de lijnen in je gezicht lijkt uit te vergroten. Straks achter je computer en zwakke koffie...en je droomt weg.....

De motorkap wijst naar de horizon en je rijdt de zon tegemoet. Je rechterarm hangt over de passagiersstoel, de radio speelt rock n' roll, de hitte van de dag stijgt maar je hebt je nog nooit zo koel gevoeld. De avond daarvoor, in het roadside cafe , had je haar een paar drankjes aangeboden. Jullie hadden gedanst terwijl de zonsondergang lipstickrood kleurde. De liefde die jullie hadden bedreven was heftig geweest, maar vluchtig, ook al voelde je de passie nog in je aderen stromen. Nu glimlach je en ben je onderweg naar het Zuiden. Haar zal je nooit meer terug zien, maar als je goed in de binnenspiegel kijkt denk je toch een silhouet te kunnen ontwaren. Je bent niet alleen en je weet dat je niet meer echt alleen zal zijn. De stad die op je wacht, de stad waar je cowboy laarzen permanente afdrukken zullen achterlaten in het stof, is meer dan een belofte. Het is waar je leven eindelijk zal beginnen, het is waar je lot eindelijk bezegeld zal zijn.

Maar aan het eind van de dag, je vrouw licht snurkend naast je, de kou van de nacht die onder je dekens is gekropen, de kou die door je heen trekt, lig je te staren naar het duister boven je, het soort duister dat als een dekbed over je heenvalt, maar nooit verwarmen zal. Morgen weer een nieuwe dag, maar geen nieuwe kansen meer. Jouw auto zal nimmer de open weg weten te vinden...

avatar van dynamo d
3,5
Waarom staan de tracks hier dubbel?

avatar van Jordy
We hebben een tijdje een bugje gehad, als iemand de boel wil corrigeren: graag

4,0
Meesterwerkje.

avatar van vanh
4,0
Zelfs dubbel is te weinig....

avatar van Bighead
4,0
Meesterwerk is inderdaad het juiste woord.

Eigenlijk alleen sterke nummers...

EVANSHEWSON
Een klassieker van formaat van Hiatt; Lipstick Sunset, Alone in the Dark en natuurlijk zijn "pensioennummer" Have a Little Faith in Me.

prachtig album, stijlvol en innemende songs; Zoals we van Hiatt wel gewend zijn.
4.5 sterren ****1/2

avatar van bertus99
4,0
Kan er wel inkomen dat dit album veel besproken wordt. Mede dankzij de inbreng van Ry Cooder is het een erg bekende plaat en tja....Have a little faith staat er nou eenmaal ook op.
Ik heb hem destijds heel veel gedraaid, maar pas nadat ik het latere werk van Hiatt leerde kennen kon ik Bring the family in het juiste perspectief plaatsen. En ik moet zeggen: later heeft ie zelfs nog betere platen gemaakt.
Niks ten nadele van Bring the family, maar het is al zo oud en het wordt tijd dat ook het latere werk eens goed beluisterd en gewaardeerd wordt, te beginnen met Slow Turning, Little Head, Crossing Muddy Waters en Master of Disaster. Allemaal meesterwerken, niet minder dan Bring The family

avatar van LeRoi
4,5
All Time Classic! Ergo: verplichte kost voor een beetje muziekliefhebber....

5,0
Volledig eens met LeRoi!

avatar van Snakeskin
5,0
"verplichte kost" vind ik zo'n oer hollandse uitdrukking uit de tijd van de verzuiling waarbij de maatschappij in het gareel gehouden werd door nog zo'n oerdegelijke uitdrukking "doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg" Gek word ik er van. Wat heeft dat met John Hiatt te maken? De man heeft met deze plaat zijn beste uit zijn oeuvre geleverd. verplichte kost?...........zeker weten!

avatar van bertus99
4,0
De beste uit zijn oeuvre?.......Ga dan ook eens naar de albums van Hiatt na 1990 luisteren! Bring the family was in deze stijl een topalbum, maar er is later nog veel beter materiaal van Hiatt uitgekomen. Slow Turning en Crossing muddy waters onder meer

avatar van FunkStar
Waarom is Have A Little Faith In Me in 1989 pas een hit geworden, terwijl dit album al uit 1987 komt...?

Prachtige song!

stuart
Wat mij betreft zijn mooiste (alleen al het prachtig, gevoelvolle gitaarwerk van Ry Cooder). Favorieten: Memphis in the Meantime, Alone in the Dark, Stood up en Learning how to love You

avatar van Madjack71
Kennismaking met John Hiatt verliep, zoals misschien bij vele, via Have a little faith in me. Instant klassieker, zoals die zo nu en dan gemaakt worden.
Daarna via Slow Turning en dit album even helemaal into John geweest. Nog steeds kan hij rekenen op sympatie mijnerzijds.

Lekkere meezingers, sfeervolle gedragen nummers, easy rock 'n roll, John draait er zijn hand niet voor om. Talentvolle songschrijver die voor vele bekende artiesten hun evergreens heeft geschreven.

Lipstick Sunset prachtig voor het slapen gaan en om de dag mee op te staan.

avatar van Floater
Deze heb ik destijds nog op vinyl gekocht, direct nadat hij uitkwam. Ik herinner me dat de hoesfoto anders was. Als ik me goed herinner stond er een poppenfamilie op de achterkant van de lp-hoes (?). Helaas kan ik dit niet meer nakijken aangezien ik mijn volledige platenverzameling verkocht heb.

Op Slow Turning na vind ik dit nog steeds zijn beste plaat. Destijds vond ik Memphis In The Meantime, Lipstick Sunset en Learning How To Love You de prijsnummers van dit album en nu na 22 jaar is dat nog steeds zo. Het enige nummer waar ik niets mee heb is Have A Little Faith In Me dat enige tijd na het verschijnen van dit album ineens veelvuldig op de Nederlandse radio te horen was.

Voor mij bestaat de carriere van John Hiatt uit twee delen: de periode vóór Bring The Family en de periode erna. De beste nummers van de eerste periode zijn op de compilatie Y'All Caught uit 1989 te vinden en in die zin is dat een aardige cd. Ik draai hem echter zelden of nooit. De tweede periode vind ik veel interessanter. Van de albums die ik van John Hiatt bezit uit die periode heb ik recent een compilatie samengesteld, bestaande uit 2 cdr's:

Memphis In The Meantime
Thunderbird
Buffalo River Home
Thirty Years Of Tears
Dust Down A Country Road
Across The Borderline (Partners - F. Jiminez)
Take It Down
Georgia Rae
Cold River
Cry Love
I'll Never Get Over You (Tiki-Bar)
Window On The World
Feels Like Rain
Alone In The Dark
Through Your Hands
Tennessee Plates
Crossing Muddy Waters
My Old Friend
Lipstick Sunset

Real Fine Love
What Do We Do Now
Child Of The Wild Blue Yonder
Icy Blue Heart
Missing Pieces
Blue Telescope
Master Of Disaster
Do You Want My Job (Little Village)
Gone
Perfectly Good Guitar
The River Knows Your Name
Slow Turning
The Most Unoriginal Sin
Drive South
Listening To Old Voices
Come Home To You
Sometime Other Than Now
Learning How To Love You

Als ik deze 2 cd's beluister dan valt me op hoe constant de kwaliteit van de songs is en hoe goed Hiatt bij stem is gebleven. Er zijn slechts weinig artiesten die aan hem kunnen tippen...

mokemusic
Ik hoorde John Hiatt op radio 2 bij de top 2000. Ik dacht lijkt wel aardig. Heb Bring the Family gedownload en vond het wel hele leuke muziek. Luister nu veel John Hiatt via me iPod. Heerlijk album.

avatar van Droombolus
3,5
Floater schreef:
Deze heb ik destijds nog op vinyl gekocht, direct nadat hij uitkwam. Ik herinner me dat de hoesfoto anders was. Als ik me goed herinner stond er een poppenfamilie op de achterkant van de lp-hoes (?)


Je zult of een byzondere uitgave gehad hebben, of je geheugen laat je in de steek want de hoes van mijn LP, ook direkt gekocht nadat ie uitkwam, is gewoon dezelfde als die hier staat. De achterkant daarvan is ook een gewone zwart/wit foto van Hiatt....... met een bakkie troost........

En ik ben meer een fan van zijn periode voor deze plaat. Memphis In The Meantime ga ik nog olderwets van uit mijn dak maar bij de rest van het gebodene val ik langzaam in slaap ....... Bij Have A Little Faith krijg ik door de overexposure tegenwoordig nog steeds braakneigingen, ook bij de latere uitvoering met koor trouwens .... Voor Slug Line en Ridin' With The King daarentegen kan je me nog steeds wakker maken ......

avatar van dazzler
5,0
De binnenhoes geeft een detailfoto van een ijskraam.
De ijsbollen hebben wel wat van poppenhoofden ...

avatar van Droombolus
3,5
Lijkt meer op een tray met lollies ......

avatar van Floater
Droombolus schreef:
(quote)


Je zult of een byzondere uitgave gehad hebben, of je geheugen laat je in de steek want de hoes van mijn LP, ook direkt gekocht nadat ie uitkwam, is gewoon dezelfde als die hier staat. De achterkant daarvan is ook een gewone zwart/wit foto van Hiatt....... met een bakkie troost...


Dit is hem!

John Hiatt - Bring The Family - (Ry Cooder discography) - rylanders.free-online.co.uk

avatar van LucM
5,0
Meesterwerk van deze ondergewaardeerde zanger. John Hiatt vermengt hier verschillende stijlen (rock, country, folk) wat resulteert in 10 stijlvolle, innemende en pakkende songs met aangename, diepe en soulvolle zang. Sober en natuurlijk geproduceerd met functionele begeleiding, een schril contrast met die aalgladde typisch jaren '80-producties vol synths.
Alle 10 songs vind ik prachtig, Have a Little Faith in Me is zijn meest bekende nummer en enige hit, Stood Up en Learning How to Love You vind ik ook topsongs.

avatar van bertus99
4,0
LucM schreef:
Sober en natuurlijk geproduceerd met functionele begeleiding, een schril contrast met die aalgladde typisch jaren '80-producties vol synths.
Alle 10 songs vind ik prachtig, Have a Little Faith in Me is zijn meest bekende nummer en enige hit, Stood Up en Learning How to Love You vind ik ook topsongs.


Ja, ik heb pas een post gedaan over Lenny Kravitz Let Love Rule waarin ik me herinnerde hoe heerlijk die warme sound klonk tussen de vele jaren '80 synthi-producties.
Maar John Hiatt kwam al twee jaar eerder met deze opvallende sound, deze vooral door de samenwerking met Ry Cooder zo warm geproduceerde plaat. Je hoort op deze plaat echt de snaren trillen, om het zo maar eens te zeggen... Ry Cooder is natuurlijk een fantastische producer voor mensen die van een natuurlijk geluid houden. Zijn gitaar en slide-bijdrage op Bring the Family is onmiskenbaar die van de meester.

Daarvoor had Hiatt overigens wel een paar platen gemaakt die ik nu te klinisch vindt klinken. Vanaf Bring the Family vond Hiatt zijn weg. Geen poppy kunstjes meer maar vele platen met een constant degelijk niveau tussen siinger/songwriter, Americana en rock in.

avatar van Droombolus
3,5
bertus99 schreef:
Daarvoor had Hiatt overigens wel een paar platen gemaakt die ik nu te klinisch vindt klinken. Vanaf Bring the Family vond Hiatt zijn weg. Geen poppy kunstjes meer maar vele platen met een constant degelijk niveau tussen siinger/songwriter, Americana en rock in.


Dat is de concensus inderdaad, maar ik heb toch echt meer met zijn vroege werk ....... Ik zag ooit een kommentator op de Belgische TV verklaren dat hij in slaap gevallen was bij het optreden van de post-BTF Hiatt en zijn band en dat hij liever de oude, door drugs en drank gepekelde, Hiatt over het podium zag stuiteren zoals op Rock Werchter tijdens z'n Riding With The King tour ........ Een niet erg politiek-korrekt statement, maar kwa muziek kan ik me er zeker in vinden ........

avatar van bertus99
4,0
Ja Droombolus, dat vinden jij en die belgische meneer dan wel, ik betwijfel het.
Maar dan moet ik dat oudere werk toch nog eens gaan horen. Ken het wel, maar het is al zo lang geleden dat ik Riding with the king heb gehoord.
Die belgische commentator krijgt hie rop MUME ion ieder geval geen gelijk. Het hoogst scoort BTF, gevolgd door Slow Turning,Walko On en zijn nieuwste, die ik zelfs nog niet heb gehoord.

avatar van Floater
Droombolus schreef:
Ik zag ooit een kommentator op de Belgische TV verklaren dat hij in slaap gevallen was bij het optreden van de post-BTF Hiatt en zijn band en dat hij liever de oude, door drugs en drank gepekelde, Hiatt over het podium zag stuiteren zoals op Rock Werchter tijdens z'n Riding With The King tour ........


Ieder zijn voorkeuren. Ik heb Hiatt nooit zien optreden ten tijde van Riding With The King, maar wel kort nadat hij Slow Turning had uitgebracht en ik kan je zeggen dat het dak eraf ging in Tilburg (Noorderligt)! Wat een weergaloos concert was dat, wat een energie, en wat een muzikaal vakmanschap!

De albums die Hiatt uitbracht vóórdat hij met BTF kwam vind ik tamelijk onevenwichtig en bovendien nogal amateuristisch geproduceerd. Ik heb het gevoel dat hij jaren op zoek is geweest naar een stijl die bij hem past en dat hij die uiteindelijk op BTF (dat overigens briljant geproduceerd is) heeft gevonden.

Van de platen die Hiatt vóór BTF heeft uitgebracht vind ik eigenlijk alleen Riding With The King goed en dan vooral kant 2...

avatar van battersea
4,0
Alleen maar bekende goede nummers op dit album. Toch moet ik me er soms even van vergewissen dat ik niet per ongeluk naar Marc Cohn zit te luisteren...

avatar van AOVV
Hiatt's bekendste nummer 'Have A Little Faith In Me' staat op dit album, maar er staat nog meer moois op, hoor. 'Tip Of My Tongue' is een prachtige trage, 'Alone In The Dark' is ook geweldig. Toch reken ik dit niet tot mijn favoriete platen, want daarvoor wordt het niveau niet constant gehouden, al is de productie wel erg goed, natuurlijk.

avatar van reptile71
Floater schreef:
Deze heb ik destijds nog op vinyl gekocht, direct nadat hij uitkwam. Ik herinner me dat de hoesfoto anders was. Als ik me goed herinner stond er een poppenfamilie op de achterkant van de lp-hoes (?).

Dat is de UK release op Demon Records van de LP. Die hoes is veel cooler met op de voorkant die 3 poppenkinderen op de foto naast 2 echte mensen.

Gast
geplaatst: vandaag om 14:01 uur

geplaatst: vandaag om 14:01 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.