The Pineapple Thief - Little Man (2006)

The Pineapple Thief is een geweldige band, onder aanvoering van Bruce Soord. TPT is niet erg bekend maar maakt verschrikkelijk goede muziek. Ben daarom zeer benieuwd naar dit album!!!

Zal hem wel gaan beluisteren, maar wanneer dezelfde lijn wordt voorgezet als '10 stories down' dan haak ik af.

Bruce Soord en co hebben weer een prachtig progrock-meesterwerk afgeleverd. Snowdrops en We Love You zijn mooie composities waar ik graag naar luister. Verder doet Run a Mile mij sterk denken aan de stijl van Porcupine Tree. Subtiel zacht en dan weer hard knallen. God Bless the Child bevat een aanstekelijk ritme. 't Blijft over het algemeen wel herkenbaar Pineapple Thief werk, maar dat vind ik juist prettig. Little Man is een aanrader voor progrock-liefhebbers.
5*

een prachtig album, vooral de laatste 2 nummers vind ik zeer mooi.

Dit album is opgedragen aan het te vroeg geboren en overleden zoontje van zanger Bruce Soord. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de teksten op Little Man zeer persoonlijk zijn.

Het schijfje was bij mij wat in de vergetelheid (lees: bij de zoldercollectie cd’s) geraakt, omdat ik in 2006 na verschillende luisterbeurten tot de conclusie was gekomen dat dit een van de mindere albums van TPT was.
Mede dankzij het recent verschenen Tightly Unwound, heb ik deze toch maar weer eens opgezet. En toen smaakte het ineens naar meer...en meer...
Ik snap nu niet meer waarop mijn lichte afkeer gebaseerd is geweest, want na ruim een jaar zonder Little Man is alles nu op zijn plaats gevallen. TPT heeft na het enigszins teleurstellende 10 Stories Down weer een heel mooi album opgenomen.

Enkele van de vele mooie momenten:
De overgang van het emotionele God bless the Child naar het minstens zo gevoelige Wilting Violet zorgt bij mij steeds weer voor kippenvel. Het stevige Run a Mile is een van de hoogtepunten in het inmiddels omvangrijke oeuvre van TPT. Dit spannende nummer is een perfecte combinatie van gitaarrock en 'symfo' a la Porcupine Tree. Daarna neemt de band even gas terug met het breekbare titelnummer. We love you is een fantastische afsluiter van dit zeer uitgebalanceerde album.

Haak zeker niet af, dit is een zeer sterk en persoonlijk album van Bruce !!

Heel erg aangename verrassing. Van The Pineapple Thief had ik al eerder Abducting the Unicorn gehoord. Zeker een fijne plaat, maar destijds vond ik hem niet goed genoeg om me wat meer te verdiepen in andere platen van de band. Daar heb ik nu spijt van, want dit is fantastisch met een grote f. Het album doet bijzonder sterk denken aan Radiohead (en dan vooral de periode vanaf Kid A), maar of dat nou erg is...

Voorlopig 4*, met name Dead in the Water, Snowdrops en We Love You zijn echt prachtig.

Hele mooie plaat van de heren Ik had ze in het voorprgramma van Riverside zien staan en gehoord en vond het toen al zeer fris en verrassend klinken en dit album vind ik heel sterk. Alleen had nummer 8, Boxing day niet gehoeven, beetje zeikerig.

ik koester inmiddels grote sympathie voor dit bandje
variations on a dream en 10 stories down zijn al sterk, met dit album gaan ze lekker op die weg door en er is meer werk wat ik nog niet ken...lekker hoor!
Een eigen stemgeluid, emo-rock afgewisseld met stevige rock en meerstemmige chorus...ik hoe er wel van
Vooral track 2 is erg sterk

Geremasterde versie is inderdaad stukken mooier geworden. Echt een behoorlijk verbetering, en het album was al goed.

Rustiger album van ze. Het lijkt soms een klein beetje op een rockversie van Elbow. Ze hebben diezelfde kalme, zachte, weemoedige en mysterieuze sfeer (niet in de laatste plaats door de manier van zingen, al is Guy Garvey een betere zanger).

Vind 'm niet zo goed als Variations on a Dream (meer vergelijkingsmateriaal heb ik nog niet), maar ik denk dat ik 'm toch maar naar boven moet afronden.

De vergelijking met Porcupine Tree ontgaat mij tot dusver volledig, maar ik ken dan ook alleen Deadwing en Fear of a Blank Planet.

Little Man is het volgende en vierde album dat weggestreept kan worden van de bucketlist.

Man, vrouw... wat een indringende plaat is dit. Wat mij zo opvalt dat ze hier nog lekker experimenteel en speels met hun muziek omgaan. Luister maar eens naar de detaillering in het geluid met een goede koptelefoon op. Rustig gezongen passages die ontaarden in heftig gebeuk op de potten en pannen. Heerlijk! Van lieflijk akoestische snaren tot driftig scheurende elektrische gitaren tot soms wel heel venijnige elektronica: het zijn allemaal rake geluiden die op geniepige wijze je hersenpan weten binnen te dringen. Maar er is meer: sommige melodieën zijn ook weer heel fraai en dat vind ik zelf zo belangrijk.
Mijn grootste favorieten bungelen zelfs helemaal onderaan deze schitterende plaat: Snowdrops en We Love You!

Maar... ik heb nog een paar Pineapple Thiefjes te gaan, want ze hebben er... elf! Plus nog wat EP's enzo.

Maar dit album gaat zeker - ook - tot een van mooiste platen van The Pineapple Thief behoren.
Dat durf ik nu al wel te zeggen!

Erg ingetogen en vooral erg Radiohead-achtig, maar uitendelijk toch wel weer mooi. De band weet fraaie songs te schrijven die niet direct blijven hangen, maar gaandeweg toch onder de huid gaan zitten. En qua sfeer en uitvoering is het gewoonweg erg goed. Ik hoor de band echter wel liever wat steviger uit de hoek komen.

De 2e cd van The Pineapple Thief is een feit en het is dus Little Man geworden. Liep lang Plato Leiden en zag hem liggen en kon hem niet laten liggen. Een heel andere cd dan Magnolia. Deze is veel meer prog en hakt er qua onderwerp behoorlijk in. Niet verwonderlijk gezien de reden van het maken van deze cd. Had wel meer tijd nodig dan Magnolia om deze cd te waarderen maar Leptop had het al voorspeld, mijn cijfer wordt wederom een 5

Hoewel zeker niet slecht staan er toch een aantal nummers waar ik weinig mee kan. Mis een beetje de typische Pineapple Thief sound (hoe moet ik dit nu weer omschrijven "dromerig" mischien?). Cijfer verlaag ik naar een 4 dus nog steeds ruim voldoende.