itchy schreef:
Dit is nog eens muziek die de tijdsgeest helemaal vat... heavy stuff!
Ben het daar wel mee eens. Het valt me ook al op bij de hypermoderne electropop van
Noga Erez - Off the Radar (2017), waar maatschappijkritiek, chaos en dansbaarheid allen samenkomen. Verder kent die act geen raakvlakken met Moor hoor, het is meer een gevoel. Moor Mother doet het wat dat betreft nog extremer. Het is beklemmend, experimenteel, chaotisch, modern, beangstigend, maatschappijkritisch en er is geen ontsnappen aan.
Maar is dat momenteel de oplossing, de bedoeling? Bewustwording door confrontatie, sensory overload etc? Je hoeft je social media maar op te gaan of je tv maar aan te zetten en we hebben daar wederom mee te maken. Zo is er helemaal geen ontsnappen aan. Mensen vinden er ook altijd wat van zonder er verder enige fundering bij te hebben en er over na te denken. Er wordt maar wat geschreeuwd.
Dus, is er niet juist een gebrek aan escapisme? In plaats van weer een act die dat gevoel versterkt? Ik wordt er een beetje bang van, het niet kunnen loslaten. iets waar ik zelf te veel last van heb merk ik. In kunst, in het leven, in de instelling bij jezelf? Meer plezier, meer ontspanning, meer ontsnapping. Laat alles om je heen maar even naar de klote gaan en zet je favoriete noise of gitaarjam op.
Ach moderators: verwijder dit bericht maar, mocht het te ver afdwalen van dit album. haha!