Bonobo - Migration (2017)

Kerala is wederom niet heel indrukwekkend. Toch is een nieuwe Bonobo altijd iets om naar uit te kijken.

Het zal best inventief zijn, maar wat een irritante clip heeft dat nummer zeg...

Een niet per se heel indrukwekkend nummer, maar toch wel chill, naar mijn mening. Ik ben wel benieuwd wat Bonobo er deze keer van gebakken heeft!

Ik meende ergens te lezen dat hij al dit jaar gepresenteerd wordt.

Die clip is inderdaad irritant, maar op een bepaalde manier werd ik door die herhalingen erg nieuwsgierig naar het verhaal. Een clip vol cliffhangers...

Clip is kut, muziek klinkt veelbelovend

Haha, nee de clip kan ook ik niet warm van worden. Maar snel weer afgezet. Ben door het nummer zelf nog niet omver geblazen. Met Rhye en Nick Murphy (Chet Faker) in ieder geval interessante gastartiesten. Ik overweeg sterk om naar het optreden in Tivoli op 22 februari te gaan.

Er zitten een heleboel leuke dingen verstopt in de clip, die je wellicht niet zijn opgevallen de eerste keer. Het nummer zelf vind ik niet zo bijzonder.

0:00 - meteor
1:00 - rock levitating
1:50 - building floating, rotating
2:02 - door caves in
2:15 - man in restaurant's eyes glow
2:27 - tv footage shows the video about 30 seconds into the future flipped horizontally
2:42 - man crossing street duplicates
2:50 - restaurant sign foreshadows building fire
3:03 - car gradually changes color
3:06 - man floating in sky
3:16 - fire in building
3:28 - solar eclipse
3:46 - people standing in a grid pattern, looking up
3:57 - birds take flight

Lees ik in de combinatie van titel en hoes (brandende struik --> migratie) nu een bijbelse thematiek? Ik verwacht zoiets niet bij Bonobo.

Gisteren heb ik die track een paar keer geluisterd om hem goed te laten bezinken, maar hij pakte gelijk mijn aandacht wel vast. Hoewel de harparpeggio's aan het begin precies die van Kerala lijken (een track die zo op The Northern Shore had kunnen staan), heeft de nieuwe track een enorm andere sound dan we van Bonobo gewend zijn. Prachtige clip, en at first listen ook een heel tof nummer!

Men, wat wordt 13 januari een dag om naar uit te kijken. Na weken zonder relevante releases komen op één dag de nieuwe Bonobo, SOHN, Run the Jewels en the XX uit. Bijna een luxeprobleem.

Op basis van de eerste twee singles moet ik wel zeggen dat mijn verwachtingen voor dit nieuwe album van Bonobo flink getemperd zijn. Niet slecht, maar weinig boeiend. Ik mag hopen dat er op het album sterker en pakkender materiaal komt te staan.

Das niet zo raar toch? Het einde van het jaar is altijd een periode van terugblikken en toplijstjes, niet echt een goede periode om een release te doen.

Deze ga ik iig checken. Bonobo is voor mij niet meer zo relevant als een aantal jaar geleden, maar een nieuw album is nog altijd wel de moeite waard en Kerala is een prima nummer.

Zei ik dan dat het raar is? Die redenering had mijn neefje van 8 ook al gemaakt.

Meer over artwork van het album.

No Reason is voor mij nu al het beste Bonobo nummer ooit (voor zover ik me kan heugen). Heb het nu al 5x achter elkaar gedraaid, en de eerste keer werd ik direct weggeblazen. Dat gebeurt normaal pas na een keer of 3 luisteren met Bonobo

No Reason is gewoon een deep house nummer, had zo op een Innervisions verzamelaar kunnen staan. Wel een geslaagde track, maar niet erg Bonobo.

Valt mee. Hij ging op zijn Flashlight EP ook al redelijk de deep house richting uit. Ik verwacht op dit album dus ook een paar fijne deep house inspired tracks te vinden.

Zo, daar is 'ie eindelijk: het langverwachte, nieuwe album van down tempo koning Simon Green, aka Bonobo. Tijd dus voor een recensie:

Migration en Break Apart zijn nummers die we zo onderhand gewend zijn van Bonobo. Rustige down tempo tracks met op de tweede een lijzige zangeres. Outlier begint als wederom een standaard Bonobo track, maar halfverwege gaat het roer om en belanden we in deep house territorium, om pas tegen het einde aan rustig uit te doven. Grains lijkt op Know You van het vorige album: Een track die zijn basis melodie haalt uit het vervormen van vocalen. Second Sun is een mooi, beatloos nummer met gitaar, piano en strijkers. Op Surface horen we een zangeres die over een moeizame relatie zingt. Klinkt best aardig, maar is vooral toch een vrij standaard werkje, vergeleken met eerdere vocale tracks. Met Bambro Koyo Ganda neemt Simon ons mee naar de discotheek in Afrika. Deep house en traditionele Afrikaanse Gnawa zang en ritmes gingen nog nooit zo goed samen. Kerala is Bonobo op de automatische piloot. Ontario lijkt geinspireerd te zijn door Oosterse invloeden en klinkt als iets van zijn debuutalbum Animal Magic. No Reason is een samenwerking met Nick Murphy (fka Chet Faker). Zoals al gezegd heeft het weinig weg van de traditionele Bonobo sound, maar het is niettemin een erg geslaagde track en één van de uitschieters op het album. 7th Sevens en Figures sluiten Migration af. De eerste is wederom een deep house track, al wil deze niet echt beklijven. Op afsluiter Figures is Bonobo lekker met een flange effect in de weer, wat een ietwat vreemd en atonaal geluid geeft, maar ik had toch wat beters en memorabelers verwacht.

All in all is het een prettig in het gehoor liggend album met een paar mooie uitschieters, maar Bonobo blijft wederom vooral weer veilig binnen de lijntjes kleuren. Dit begint imo een beetje gezapig te worden en ik zou graag in de toekomst iets experimentelers horen. Getuige zijn uitstapjes naar het deep house genre heeft hij dit ook in zich, maar lijkt hij bang te zijn om zijn vele fans teleur te stellen door een andere richting in te slaan dan dat zij van hem gewend zijn. Ik zeg: Kom op Simon, niet bang zijn! Je kan het!!

zojuist de eerste luisterbeurt gehad van deze nieuwe Bonobo. Onmiskenbaar een Bonobo-geluid maar toch mis ik wat diepte, zeker de eerste paar tracks. Hier en daar een vleugje FourTet en iets meer
house-ish invloeden.
Kantelpunt van de plaat ligt voor mij bij Bambro Koyo Ganda; goed en rijk geluid die het live zeker goed gaat doen. No reason is ook een beretrack!
Al met al weer een puike langspeler ondanks dat ie niet heel vernieuwend is. 3 sterren

Bonobo speelt hier inderdaad (weer) op save, maar ik vind dat niet echt een minpunt. Soms hoop ik bij artiesten op vernieuwing en bij Bonobo weet ik eigenlijk niet of ik daar wel op zit te wachten. Ondanks dat ik er erg benieuwd naar ben, geniet ik ook met volle teugen van platen als deze. Hij blijft dan wel binnen de lijntjes, er staan genoeg interessante momenten op.

Voor wie het nog niet had opgemerkt, Kerala speelt leuk met een fragment van deze, ahem, klassieker: Brandy - Brandy (1994).

Nu was Bonobo sowieso al steeds wat ´softer´maar hier is het wel heel erg met al die zanglijntjes.

Klopt wel, maar Migration is perfect inwisselbaar met ander werk en geen toegevoegde waarde voor Bonobo's discografie. Dat speelt ook wel mee bij mij.

Migration is een suf saai nummer naar mijn mening, dus dat is geen lekker begin.
Break Apart is een rustige Jamie Woon, best ok.
Outlier is me iets te pieperig, houd ik niet echt van.
Grains is James Blake/SOHN-achtig. Op zich houd ik wel van die muziek, maar het is niet een hele toffe track.
Second Sun is erg ambient en door gebrek aan een beat wat saai naar mijn mening.
Surface vind ik wel nice, klinkt spacey en fijne beat eronder.
Bambro, vind ik niet heel geweldig afrikaans deuntje wat weinig inspirerend.
Kerala gaat in de richting van eerder werk, wel ok nummer maar als je Bonobo gewend bent niet echt heel speciaal.
Ontario vind ik maar niks, zit ook geen lijn in.
No Reason vind ik bijna Pet Shop Boys achtig, wel aardige track desondanks.
7th Sevens klinkt wel weer nice, rustgevend op een of andere manier.
Figures is just ok, niet slecht maar ook niet dat je denkt wow.

Conclusie, toch wat teleurstellend en als je eerder werk hebt zeker geen aanvulling.
3*

Het schijn dat dit de chill-out plaat is van de kinderen van Kinderen voor kinderen

Oké, ik ben nu 4 luisterbeurten verder en eigenlijk blijft er nog steeds weinig hangen van deze nieuwe bonobo. Ik vind alleen de nummers Break Apart, Bambro Koyo Gada en 7th Sevens echt boven de rest uitspringen. De rest van de plaat kabbelt maar een beetje voort en wil me niet echt raken. Al met al is de plaat geen onaangename luisterervaring en staat er ook niet echt een track op die me heel erg tegen staat.

Dus een veilige *3,5

Ik vind Migration een stuk beter dan voorganger The North Borders.
De gastvocalen passen beter en de algehele sfeer is gelaagder. Toch lijkt het alsof er niet echt groei meer inzit, Bonobo is op de toppen van zijn kunnen. Vernieuwend is het daarom nergens, maar dat vind ik bij Bonobo ook niet erg. Een zekere kwaliteit in zijn muziek is er altijd. De plaat is daarnaast weer schitterend geproduceerd en biedt voldoende afwisseling in de nummers. Bovendien komen er bij voldoende beluistering steeds nieuwe details in de muziek bovendrijven. Migration is daardoor nergens echt vernieuwend, maar luisterd wel prima weg. Prima plaat om bij weg te dromen.

Dat niet blijven hangen van nummers heeft Bonobo altijd al een beetje last van gehad.

Niet op Black Sands. Daar kan ik ieder nummer van dromen. En zijn andere albums hadden altijd wel minstens een paar nummers die zeker wel catchy te noemen waren.

Het enige deuntje dat ik van deze (na vier luisterbeurten) kan neuriën is die sample in Kerala.

Eens, Black Sands is echt goed