menu

Biohazard - Mata Leão (1996)

mijn stem
3,01 (60)
60 stemmen

Verenigde Staten
Metal
Label: Warner Bros.

  1. Authority (2:14)
  2. These Eyes (Have Seen) (2:39)
  3. Stigmatized (1:50)
  4. Control (2:50)
  5. Cleansing (3:24)
  6. Competition (1:49)
  7. Modern Democracy (2:25)
  8. Better Days (1:49)
  9. Gravity (2:39)
  10. A Lot to Learn (1:29)
  11. Waiting to Die (3:06)
  12. A Way (2:05)
  13. True Strengths (2:34)
  14. Thorn (3:20)
  15. In Vain (4:04)
totale tijdsduur: 38:17
zoeken in:
avatar van HammerHead
3,5
Misschien niet zo goed als Urban Discipline of State Of The World Adress, maar toch zeer korte maar felle en pakkende nummers op deze CD. 4 sterren!

avatar van Jeanicious
2,5
MAar dit plaatje mist toch de diepgang van zijn voorgangers. Ik mis het echte metalgitaar geluid, en de gierende solo's.

avatar van Jeanicious
2,5
En de matte productie zorgt er ook nog eens voor dat de plaat heel saai overkomt.

avatar van Mr. B
Eerste nummer blijft erg lekker, daarna zet ik hem altijd af.

Kingsnake
Geen solo's maar wel een flinke scheut punk/hardcore.
Lekker hard en boos.
De enige plaat als trio uitgebacht.

avatar van Shelter
3,5
Ik ben wel verbaasd over het gemiddelde, toen ik 16 was (1996) was dit een van de populairste platen binnen het hardcore genre...
En toen vond ik het zeer terecht. Nu vind ik het iets minder leuk allemaal hahaah, het is wellicht meer bedoeld voor een wat jongere generatie maar desalnietemin toch zeker wel 3,5*
Authority blijft tijdloos, though

Ozric Spacefolk
Als trio opgenomen en ik snap niet waarom deze plaat zo'n lage eindscore heeft.

Het is een stap terug vergeleken met 'The State of' maar daarom niet een mindere plaat.

De nadruk ligt hier weer meer op NYHC dan op rapmetal.

Enkele songs op deze plaat zijn ondertussen klassiekers (zoals Better Days, These Eyes)

avatar van james_cameron
3,0
Flinke tegenvaller, zeker na het sterke State Of The World Address, mijn favoriete album van de band. Hier is het vooral hardcore wat de klok slaat, met hoofdzakelijk korte, rechttoe rechtaan beukers, die veelal net niet boeiend genoeg zijn. Ook de opzettelijk vaak vals overslaande zang van Billy is een misser. Een paar goede songs, zoals opener Authority en Thorn, maar dit door Dave Jerden nogal dof geproduceerde album is het net niet.

bennerd
james_cameron schreef:
Hier is het vooral hardcore wat de klok slaat, met hoofdzakelijk korte, rechttoe rechtaan beukers, die veelal net niet boeiend genoeg zijn.

Dat is inderdaad niet de formule waarin Biohazard op z'n best is. Zo'n dikke groove als op Urban Discipline, dat hebben ze nodig. Vond deze plaat eerst ook wel heel erg goed, maar het is na een tijd te eenzijdig en in vergelijking met ouder werk merk je duidelijk dat ze er niet hun ding mee kunnen doen. Nu gaat deze band al wel eens vaker van mijn radar af, maar met dit weten ze in ieder geval geen blijvende indruk te maken.

avatar van frolunda
3,5
james_cameron schreef:
Flinke tegenvaller, zeker na het sterke State Of The World Address, mijn favoriete album van de band. Hier is het vooral hardcore wat de klok slaat, met hoofdzakelijk korte, rechttoe rechtaan beukers, die veelal net niet boeiend genoeg zijn. Ook de opzettelijk vaak vals overslaande zang van Billy is een misser. Een paar goede songs, zoals opener Authority en Thorn, maar dit door Dave Jerden nogal dof geproduceerde album is het net niet.
Zal allemaal mede te maken hebben met het feit dat lead gitarist Bobby Hambel de band hier (tijdelijk) verlaten had.Mata Leão is inderdaad minder dan State of the world adress maar de korte,snelle nummers zoals a Lot to learn zijn toch best lekker.

avatar van xrockerx
2,5
Dit was hun eerste stinker

avatar van milesdavisjr
3,5
Twee jaar na het commercieel succesvolle State of the World Address komen de heren met een plaat waarbij het lijkt alsof de benen weer stevig op de grond staan. Weg is de grootse sound, het gestroomlijnde geluid en de gelikte video's. De nummers zijn afgemeten, de productie is dof en het lijkt wel of de heren terug gaan naar hun underground status. Hambel had de band verlaten, drank en drugs lagen hieraan ten grondslag, maar in interviews heb ik ook weleens gelezen dat Billy en Evan vonden dat hij de 'street credibility' ontbeerde die je blijkbaar moest hebben in dit genre. Dan de plaat; Mata Leao staat vol met relatief kortere nummers en dat doet het album goed, het grote gebaar blijft ook achterwege. Seinfeld en Graziadei blijven zeer beperkte zangers maar dat is inherent aan het muzikaal gebodene. De plaat swingt als de spreekwoordelijke....en dat is positief. Graziadei vliegt regelmatig uit de bocht met zijn zang maar dat heeft wel ook wel weer zijn charme. Hoewel geen topper vermaak ik mij een stuk beter met deze plaat in vergelijking met zijn voorganger.

De rek raakt er tegen het einde zeker uit maar voor songs als Authority, het swingende Control, de moddervette groove in Cleansing en het stuwende Modern Democray hoeven de mannen zich zeker niet te schamen. Hoewel ik dergelijke muziek - hardcore was en is voor mij redelijk tijdsgebonden - nooit meer draai blijkt Mata Leao echt wel zijn momenten te hebben.

Gast
geplaatst: vandaag om 13:57 uur

geplaatst: vandaag om 13:57 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.