Dillard & Clark - Through the Morning, Through the Night (1969)

De spijker op de kop. Het album begint nog uitstekend met twee geweldige nummers, maar zakt dan ernstig door de hoeven: Rocky Top is verschrikkelijk, So sad haalt het voor mij echt niet bij het Everlys-origineel (excuses Martin), Corner street bar is wel grappig maar valt uit de toon, en voor I bowed my head and cried Holy buig ook ik mijn hoofd maar niet in deemoed. Vinylkant 2 is gelukkig wat sterker, met twee uitstekende openingsnummers (Kansas City Southern kende ik trouwens eerst in de hardere versie van Clarks Two sides to every story van acht jaar later) en daarna nog drie nummers die redelijk zijn maar ook niet meer dan dat – Don't let me down is een aparte cover, maar mijns inziens niet erg geslaagd of goed. Al met al een aardige plaat die ik niet zou willen missen (zoals praktisch alles waar Gene Clark op te horen is) maar die toch te wisselvallig is om het niveau van het debuut te halen.
 

begrijp de commentaren hier niet. nietszeggend album, oubollig, achtergrondmuziek, klink niet fris, typisch Amerikaans aso-accent? zo veel anders is de muziek echt niet dan die op de Fantastic Expedition. het songmateriaal is wellicht iets minder, maar er valt zo veel te genieten. de formule is niet wezenlijk anders en aan de muzikale uitvoering ligt het ook niet. niet alleen het titelnummer en Kansas City Southern zijn prima nummers. de ballad Polly is ronduit schitterend. moeilijk om stil te zitten bij Rocky Top en de bluegrass klassieker Roll In My Sweet Baby's Arms. authentieke, pure, akoestische muziek. tijdloze muziek uit de heuvels. doet denken aan Dueling Banjos van Eric Weissberg uit de film Deliverance. So Sad krijgt hier een prachtige uitvoering en de gospel I Bowed My Head and Cried Holy met prachtige, meerstemmige zang knalt lekker uit de speakers. ook nog fijne covers van het Jim Reeves nummer "Four Walls" en het bekende "Don't Let Me Down". jammer van het zwakke "Corner Street Bar", maar dat vind ik het enige minpuntje.

uit de liner notes
the line-up for the 2nd album was Clark, Dillard, Byron Berline, Donna Washburn, David Jackson and Jon Corneal, with guest appearances by Bernie Leadon, Chris Hillman and pedal steel guitarist Sneaky Pete Kleinow.