0
geplaatst: 26 september 2019, 17:38 uur
Waanzinnige jazzfusionplaat met onder andere Roy Babbington op bas en een jonge Allan Holdsworth op gitaar.
Veel mensen kennen deze plaat door de medewerking van Holdsworth op deze plaat, maar er staan ongeveer twee gitaarsolo's op deze plaat. Verder is er veel ruimte voor het weergaloze trompetspel van Ian Carr en de sax van Brian Smith.
Het had zo een Nucleus-plaat kunnen zijn, maar het is een Ian Carr soloplaat. Het is altijd wat diffuus onder welke naam Carr iets uitbrengt. Hoedanook is deze plaat van hetzelfde hoogstaande niveau als de eerste Nucleusplaten.
Babbington en Holdsworth vinden we allebei terug in Soft Machine.
Veel mensen kennen deze plaat door de medewerking van Holdsworth op deze plaat, maar er staan ongeveer twee gitaarsolo's op deze plaat. Verder is er veel ruimte voor het weergaloze trompetspel van Ian Carr en de sax van Brian Smith.
Het had zo een Nucleus-plaat kunnen zijn, maar het is een Ian Carr soloplaat. Het is altijd wat diffuus onder welke naam Carr iets uitbrengt. Hoedanook is deze plaat van hetzelfde hoogstaande niveau als de eerste Nucleusplaten.
Babbington en Holdsworth vinden we allebei terug in Soft Machine.
1
geplaatst: 29 september 2020, 17:46 uur
Mssr Renard schreef:
Kan ik me voorstellen. Dat is gewoon pompeuze symforock, als je dat niet ligt, is het zware kost.
Ken je trouwens deze: Ian Carr - Belladonna (1972) en deze Gong - Expresso II (1978) ?
(quote)
Kan ik me voorstellen. Dat is gewoon pompeuze symforock, als je dat niet ligt, is het zware kost.
Ken je trouwens deze: Ian Carr - Belladonna (1972) en deze Gong - Expresso II (1978) ?
Ik ben geen liefhebber van muziek waarbij blaasinstrumenten een prominente rol hebben. Uit historisch oogpunt interessant om eens te beluisteren vanwege de bijdrage van Allan Holdsworth. De stijl die ik van hem zo waardeer op Metal Fatigue hoor ik hier nog niet terug. Zijn solo op het laatste nummer vind ik vrij rommelig.
* denotes required fields.
* denotes required fields.