Blockhead - Music by Cavelight (2004)

DJ Krush bijvoorbeeld (en wel meer dingen uit de Mo' Wax-stal).

Ik vind DJ Krush toch echt stukken minder en bovendien hier niet echt mee te vergelijken. Blockhead heeft een unieke sound en zeker met dit album een heel typisch sfeertje neergezet.

Erg fijn stukje muziek. Blockhead produceerd werkelijk waar fantastisch. Gebruikt veel verschillende geluiden en live-instrumenten. Kan hier alleen niet te vaak naar luisteren want ik vind er net wat te weinig pit in zitten,

ik wil nog even toevoegen dat hiphop ontstaan is zonder al het gerap en dergelijke. vroeger had je gewoon hele dikke beats die vaak ingenieus werden gemixed. om dit een beetje aan te vullen en de overgangen meer te versoepelen is er in die tijd een mc bij komen te staan om de muziek aan te vullen. in de loop der tijd is het die mc's een beetje naar hun bol gestegen ( ) en zijn ze zich belangrijker gaan vinden dan waar het binnen hiphop eigenlijk om gaat.
dit album is echt hiphop. de beats vind ik redelijk ok, maar het totaalplaatje is voor mij niet geniaal. ik voel het niet, ga er niet van bewegen in mijn stoel.

ohwjah een huge aanrader voor alle hiphopliefhebbers: http://video.google.com/videoplay?docid=-7085594575841814301

Bedankt! Inderdaad leuk om te weten dat de scratch zo is ontstaan en alles eromheen.

Ik vind de hoes van dit album overigens erg mooi en sfeervol.

Echt hiphop zou ik het nu ook niet noemen. Eerder Hiphop-electronic. Blockhead zet een sfeervol album neer, dat je er van gaat bewegen is ook nooit de bedoeling geweest.

Veel electronic is er nu ook weer niet aan.

hiphop is sowieso bijna altijd electronische muziek.
en noujah, prima als je een hiphopalbum 5 sterren geeft terwijl je doodstil in je stoel blijft zitten, ik voel liever de muziek en ga er in mee. verder vraag ik me daarbij af hoe je zo goed weet wat dus niet de bedoeling is van dit album, en als vervolgvraag, wat is dan wel de precieze bedoeling van dit album?

Kijk, voor mij is dit album niet echt hiphop. Blockhead zet gewoon een enorm sfeervol album neer. Dus volgens mij was zijn bedoeling niet om een soort moderne boom-bap te maken of zo.

@ Boordappel, ik zeg niet dat het album volledig electronic is, maar ik vind ook niet dat het volledig hiphop is. Net omdat hij zo zijn eigen stijl heeft, lijkt Blockhead geen pure hiphop meer, voor mij althans. Misschien dat dat voor jou anders is...

Wat boeit het wat het precies is.

Een heerlijke plaat voor deze donkere dagen. Opzetten, zitten en luisteren. Dit zit zo mooi in elkaar, lekkere relaxte beats gevuld met heerlijke samples/geluidjes en instrumenten. Eén van de betere instrumentale hiphop-platen!!! 4,5*!

Heerlijk album.

Is dit niet meer een beetje Triphop? Wel chille sound btw

Ook deze komt in nieuw in mijn top 10. Geniaal dit!

Hoeveel versies zijn er zo gemaakt van dit album? Ik heb een 2 disc Limited Edition maar daar staat Babies with Guns, Hello Popartz en Bullfight in Ireland niet op... Nummers hebben ook een andere volgorde, Insomniac Olympics bv is bij mij het eerste nummer..

Dit is de tracklist van de vinyl versie. Mijn 1 cd versie begint ook met Insomniac Olympics.

Eerste luisterbeurt wijst al uit dat dit een zeer ruime voldoende wordt. Ook al gaat het om een instrumentaal album (daar heb ik meestal toch wel moeite mee).

De hoes van dit album is prachtig, erg sfeerfvol. Daarnaast zijn met deze cover geen woorden meer nodig om deze zalige muziek van superproducer Blockhead te beschrijven. O.a. door dit meesterwerk begin ik langzamerhand Ninja Tune fan te worden!

Ik kom uit op 4 sterren. Dit is een stijlvol, instrumentaal album. Ik ben geen fan van instrumentale albums, maar dit album trek ik met gemak. Ik betwijfel echter of dit ooit tot mijn collectie gaat behoren, maar ik ben wel blij met de kennismaking met Blockhead. Het benieuwd mij vooral hoe een album van deze man in samenwerking met rap / zang is.

Hij verzorgt een groot deel van de producties op Aesop Rock's albums.

Music by Cavelight; de helft van de tijd is dit toch wel een fijne roes, zeg. De andere helft bestaat uit zeer degelijke hip-hop, rustig meanderende muziek, maar altijd wel vermakelijk. Ik kan me overigens wel voorstellen dat mensen dit wel als één grote roes ervaren, instrumentale hip-hop is nou eenmaal al snel een genre van persoonlijke ervaring; de één kan gegrepen worden door een sample die iemand anders weer helemaal niets zegt.

Ik ben gecharmeerd ben van veel samples op Music by Cavelight. Insomniac Olympics is een heerlijk euforisch nummer met die sample van dat zingende meisje, mooie afsluiter. Voor de rest hoor ik veel trompetten (?) op dit album, ik waan me dan onmiddelijk in het Wilde Westen. Strijkers hiers, blazers daar, pianospel als tussendoortje; eigenlijk best wel filmische muziek, zoals veel mensen dat gevoel bij bijvoorbeeld Portishead hebben

Carnivores Unite... als die baslijn erin komt.

4,0 *

In de wereld van Instrumental Hip-Hop steekt dit album er boven uit door het belachelijk hoge sfeer gehalte. Het is geen album wat je omver blaast bij de eerste luisterbeurt, maar na een tijdje kom je er achter dat al die prachtig esoterische, schijnbaar onschuldige melodietjes in je hoofd gegrift zijn voor het leven. Dit is de definitie van sfeer.

Verrassend leuke instrumentale hip hop deze plaat. Doordat de beats redelijk constant zijn qua stijl is het nog te herkennen als een hip hop plaat, maar Blockhead laat zijn producties voor de rest van de geluiden niet afsluiten voor een crossover naar trip-hop en idm territoria. Zo krijg ik wel associaties van Four Tet, BoC, Kid Loco etc. Geen meesterwerk, maar wel een goede sfeerplaat die verrassend onderhoudend blijkt.

Insomniac Olympics *hele diepe buiging*

Album. Elke track. Geniaal.

Ik heb dit album nu ongeveer 4x beluisterd. Ik vind het geniaal. Er zit geen een slechte track tussen. Er staat alleen maar goede tracks op de plaat!

Breath and Start. Breath start, Breath start. Piano's alles.

Verder vind ik alleen de stem op "triptych Pt. 1" vervelend, ik vraag me ook al lang af hoe ze zo'n stem maken en waarom zoveel producers die gebruiken (je hoort het ook heel vaak bij Cunninlynguists). Eigelijk zijn de tracks heel simpel. Neem nou "A Better Place" beluister die maar eens goed!

Ik houd ervan om te typen wat in me opkomt.
Road Rage Breakdown . Precies goed op elkaar afgestemd!

Ik ben me de laatste tijd aan het verdiepen in de "Instrumentale Hip-Hop" en dit is weer zo'n hoogstandje!

4,5* Breath, Start!

Is dat Kool Keith op het einde van Carnivores Unite? cartletdurtdur.

Nu is Dr.Tony's blog sowieso al het aanraden waard, maar zijn twee entrys over het ontstaan van Music by Cavelight moet voldoende argument zijn. Checken dus:

The making of “Music By Cavelight” Part 1 | Phat Friend - phatfriend.com
The Making of “Music by Cavelight” Part two | Phat Friend - phatfriend.com

Bedankt voor de links. Leuk om te lezen.

'Carnivores Unite' grappig waarom dat nummer zo heet:
"The original titling on the floppy disks that i saved this beat on said “Moby off the Chain”. I don’t know why, but I felt this one sounded like some Moby shit after I made it. Looking back, i was way off as this song didn’t even have one vocal sample of slaves singing. But, with this in mind at the time, I decided to call it “Carnivores unite” cause I knew Moby was a vegetarian…and I thought , well, fuck that guy. I honestly had no reason to dislike the guy aside from not liking his music but it seemed undercover enough that I could just have it as my own private joke."


ja dus: Kool Keith Is awesome/crazy | Phat Friend - phatfriend.com

Zoals iedereen al zei, dit is erg mooie en sfeervolle instrumentale hiphop muziek. Deze plaat springt eruit omdat ik zelden goede melodieuze instrumentale hiphop hoor (DJ Shadow, Count Bass D, Ayatollah, Dexter, en producer's hun beats uitgezonderd). Entroducing blijft alleen nog steeds de plaat in dit genre, en zal denk ik ook nooit overtroffen worden.

Ik vind zelfs Endtroducing.. vrij saai dus de kans dat ik hier enthousiast van zou worden is daarmee al wat klein. Toch werd ik blij verrast door de frisse start. Dit niveau wordt echter niet volgehouden. Een nummer als Road Rage Breakdown is op zich relaxte instrumentatie (trage beats zijn al snel relax) maar als luistermuziek echt te saai. Leuk in een barretje als je druk aan het kletsen bent, maar muziek is voor die setting sowieso al snel ok. Een voldoende lijkt me genoeg voor dit sympathieke plaatje.

Ik vind nummer 12 echt heel vet.
Ik snap de link met DJ Shadow niet echt eerlijk gezegd, is toch niet wezenlijk aanwezig?
Ik vind DJ Shadow veel minder funky en wat zwevender.