menu

Rational Youth - Cold War Night Life (1982)

mijn stem
3,82 (25)
25 stemmen

Canada
Pop
Label: Rams Horn

  1. Close to Nature (4:40)
  2. Beware the Fly (4:04)
  3. Saturdays in Silesia (4:21)
  4. Just a Sound in the Night (5:06)
  5. Le Meilleur des Mondes (3:14)
  6. Ring the Bells (5:13)
  7. City of Night (4:02)
  8. Dancing on the Berlin Wall (4:34)
  9. Power Zone * (3:39)
  10. I Want to See the Light * (3:42)
  11. Coboloid Race * (5:17)
toon 3 bonustracks
totale tijdsduur: 35:14 (47:52)
zoeken in:
avatar van reptile71
Avant-Garde?? Dit is meer op synt gebaseerde new wave voor zover ik heb gehoord.

avatar van brooklyn
4,5
Aangepast

Ik hoop op meer stemmers hier, een alleraardigst album

4,0
Voor mij net zo verslavend als Depeche Mode's A Broken Frame en Music For Girls van Twice A Man...

avatar van Mjuman
Dit album staat nu in 'the spotlight' op dit topic

Kom er gerust langs en vertel erover!

avatar van herman
4,0
Erg goed album dit. Een soort missing link tussen de new wave van bv. Human League en de vroege techno van Cybotron. Favorieten zijn vooralsnog het majestueuze openingsnummer en Dancing on the Berlin Wall, waarin nog even Beethoven's Ode an die Freude voorbij komt.

avatar van brooklyn
4,5
Cool Herman Close to nature is geweldig inderdaad, die synthlijn is zó mooi. Goed van dat topic ook, zoals ik al zei: dit album verdient meer aandacht.

haveman
Leren kennen door het topic van Mjuman. Goed album! Helaas is hij ook meteen met het beste werk begonnen.

avatar van herman
4,0
Je wilt toch niet zeggen dat je alle bijdragen al even goed beluisterd hebt? Ik was alleen met dit album al een tijdje zoet.

haveman
Ik moet eerlijk bekennen dat ik het meeste meteen vreselijk vond.

Wat niks af doet aan het goede initiatief van Mjuman uiteraard.

Als iedere user maar één album zou oppikken, zoals ik met dit album, groeit de stroom al behoorlijk. De toevoeging Colourbox vind ik trouwens ook te pruimen.

Maar dit kan weleens uitgroeien tot een topper!

avatar van Mjuman
@Haveman - en dan te bedenken dat ik dat album op vinyl heb gekocht in Alkmaar bij Good Times aan de Wageweg. Leuke zaak - veel om te snuffelen en prettige prijzen.

Rational Youth heeft in 2007 nog opgetreden in Zweden op een electrofestival en bleek - als ik mijn Zweedse vrienden mag geloven - een echte crowd pleaser.

Niet alles op MOOWS vind ik zelf goed; ik vind het wel leuk om de breedte van het creatieve spectrum te tonen door uiteenlopende bands aandacht te geven.

haveman
Uit Alkmaar komt veel goeds.

Nogmaals je initiatief is erg goed en heeft mij dit mooie album leren kennen.

avatar van Jannemanneke
4,0
tijdens m'n jeugdjaren werd het nummer 'Coboloid Race' grijs gedraaid in plaatselijke underground dancing.
Voor mij is dit dan ook m'n favoriete nummer uit dit album.

Nooit kunnen vinden op vinyl wel op cd maar zal wellicht op vinyl beter klinken.

Toch blij en trots dat ik hem in collectie heb.

haveman
Zelden heb ik een hoes van een album zo vinden passen bij de muziek. Close To Nature, maar toch ook weer erg afstandelijk. Zo is de hoes grijs, maar toch warm en koud tegelijk. Dit is voor mij eigenlijk een beetje de rode(of grijze) draad door het album. Ook de titel roept iets dergelijks bij me op. Het nachtleven ten tijde van de koude oorlog biedt uitkomst om even alles wat overdag gebeurd is te vergeten.

Zoals geschetst in ‘Saturdays in Silesia’; Living in a graveyard, waiting for the axe to fall. Working in a big hole, just to pay the rent man. When my work is over, call you on the telephone. Paint your pretty face, put on your cardboard dance shoes.
Bought a quart of vodka, didn’t even stand in line. That’s the only thing we’re never short of. Got the number 8 bus, took it to the navy docks. Girl of my dreams lives just around the corner.

Vrij troosteloos, maar ook niet zonder hoop. Beetje ‘dansen op de vulkaan-gevoel’.

Het enige instrumentaaltje ‘Le meilleur des mondes’, mag er ook zeker zijn en doet mij, net zoals een aantal andere nummers, denken aan Kraftwerk.

Ook in ‘Ciy of Night’ is hoop te bespeuren.

City of night, a million faces
Try to avoid the darkest places
Like in a dream, the night light shimmers
City of night will shine forever

Met als afsluiting het absolute hoogtepunt ‘Dancing on the Berlin wall’.

Zijn er dan geen puntjes van kritiek? Jawel, ander had ik geen 3,5 ster gegeven. Met de muziek zelf is weinig mis en de teksten zijn zeker niet slecht. Echter, over het geheel genomen vind ik het toch wat te lichtvoetig. Iets meer drama had van mij wel gemogen.

avatar van deric raven
3,0
Een overspannen typemachine.
Vervolgd door herkenbare synth geluiden.
Jawel, we zijn weer terug in de jaren 80.
Neerslachtige tonen vervullen de kamer.
Vergelijkingen met Anne Clark.
Close to Nature is een prima opener.
Nieuwsgierig gemaakt ga ik eens goed zitten voor Rational Youth.

Zouden Pet Shop Boys naar Beware The Fly geluisterd hebben?
Hoor ze er wel in terug.
OMD komt ook om de hoek kijken.
Net als New Musik en Depeche Mode.
Wave kwam ook niet alleen uit Groot Brittannië.
In Canada leefde deze stroming ook.
Nederland en vooral Duitsland (Neue Welle) haakten ook in.

Ondanks het vlotte tempo overheerst de treurnis.
Mensen die Photographic van Depeche Mode kennen, dit is te vergelijken.
Dezelfde periode, dezelfde sfeer.

Natuurlijk is het niet allemaal origineel.
Zo gedateerd als De Tachtig Jarige Oorlog.
Maar daar kan ik me niet aan storen.
Liever tien van dit soort bandjes, dan de 95e Editors kopie.

Een bandlid heeft echter wel enigszins naamsbekendheid.
Tracy Howe is in dezelfde periode actief in Men Without Hats.
Het vrolijke The Safety Dance zullen meerderen wel kennen.
Blijkbaar behoefte aan een andere uitvalshoek.

Geen hoogtepunt uit de Wave periode.
Ook geen dieptepunt.
Wil je de sfeer weer proeven.
Foute kapsels met een overschot aan blond.
Schuchtere mannen met bleekmakende Make-up.
Als die behoefte overheerst.
Is Cold War Night Life een prima alternatief.

avatar van dazzler
Rational Youth - Cold War Night Life (1982)

Ik liet me ooit leiden door Mjumans associaties in dit topic
MOOWS - Mjuman's Onbekende en Onbeminde Wave Sounds
en vatte toen samen waar de luisterlinks me verder nog brachten.

Ik hoor een primitieve ritmebox die we ook kennen van Vince Clark.
Een geluid dat je meteen in de vroege jaren 80 catapulteert.

Een Canadeese synthband met new wave aspiraties.
Het mixen van Frans en Engels in de songtitels (en -teksten).
Ik vind het een kleine stap van Rational Youth naar Rhythm of Youth.
Men Without Hats - Rhythm of Youth (1982)

Ook een album uit 1982 dat wat in de vergeethoek van MuMe zit.
YouTube - Men Without Hats - Living In China (Demo Version)

Soms hoor ik flarden van Jean-Michel Jarre in City of Night
of zelfs vage fragmenten uit Kraftwerks Computer World album
in Dancing on the Berlin Wall ... toch wel meer dan toevallig.

Rational Youth lijkt te balanceren tussen catchy synthpop
en een iets experimenterele inkleuring van de composities.

Ik moet tenslotte ook aan ons Belgische Telex denken.
YouTube - TELEX Tour De France 1980

avatar van Mjuman
Aan de heren hierboven: dank, ik heb sinds enige tijd ook de de opvolger in huis, ook op vinyl, maar die is imo een stukje minder.

Leuk de recensies hierboven ik was destijds uiterst in mijn nopjes toen ik het album vond. De bandnaam was me volledig ontgaan, ik wist alleen dat de band Canadees was, aan Depeche Mode (uit de begintijd) deed denken en dat de song "City of Light" een clubhit was geweest - ik was zelfs niet eens zeker dat het ook de titel was (de Franse versie heet overigens Cité Phosphore en is te vinden op YouTube en via MOOWS. Te weinig materiaal om serieus mee te kunnen google'n. Navraag bracht me nooit verder dan bijv. Martha and The Muffins.

Anyway, soms is een visueel geheugen een troefkaart. Spittend in dozen in een vinylhandel/pakhuis trof ik dit album aan en ik herkende het album meteen; het was nota bene een van de goedkopere albums die dag (ik kocht ook de tweede van TheFeelies, originele persing) - maar hier was ik echt blij mee. Waar dat was die platenzaak? Nou, in de stad van Haveman (de cirkel is rond) - en ik ga er beslist dit jaar nog eens kijken.

avatar van Man of Sorrows
5,0
Ik ben het niet eens met de uitspraak 'geen hoogtepunt' uit de waveperiode. Dit album valt niet meteen te plaatsen; elektro, minimal synth, disco, italo; meerdere invloeden zijn te horen. Ik ben een 80's omnivoor maar in tegenstelling tot sommige 80's acts durf ik dit album zonder blozen aan de moderne jonge muziekliefhebber aanbevelen, de teksten buiten beschouwing klinkt dit niet gedateerd, zang/zanglijnen, productie en muziek klinken opvallend fris. Dit kan zo tussen acts als Ou Est Le Swimming Pool, The Swiss of Cut Copy. Misschien logisch, waar bands als deze futuristisch trachtten te klinken vind je bij sommige hedendaagse acts net de tegenovergestelde houding. Een nummer als Stylo van Gorillaz heeft heel wat gemeen met het vijfde nummer van dit album.

Het bevat ook geen zwakke nummers, zelfs de bonustracks zijn de moeite waard. Ik lees hierboven dat het album te lichtvoetig is; zelf vind ik de teksten nu niet bepaald übervrolijk, het aanstekelijke Cit Of Night -lijkt sterk op Telex' Moscow Disco- is wellicht de lichtste noot (maar zeker niet de zwakste!).

avatar van Mjuman
@Man of Sorrows: zoek eens op YouTube naar opnamen van een relatief recent optreden van Rational Youth in Zweden (ik meen 2006 of 2007) en vind prompt bewijs voor je standpunt van een "actueel geluid".

--edit-- het is dus 1998, Helsingborg; maar alsnog 17 jaar na verschijning en dan (ok 12 jaar geleden) veel enthousiasme genereren bij het Zweedse publiek.

Idd: de tweede plaat is beduidend minder - Kevin Komoda was inmiddels vertrokken

avatar van Man of Sorrows
5,0
Ik zoek het eens op. Ik zie dat de band nog ander materiaal heeft uitgbracht maar dat dit zowel op deze als andere sites zeer laag gewaardeerd wordt, de hoes van de opvolger belooft alsvast niet veel goeds.

Voor liefhebbers misschien nog een tip :

A Strip of Light But Still Too Dark by V-Sor, X : Reviews and Ratings - Rate Your Music - rateyourmusic.com

Lang niet zo goed als dit album maar het heeft wel wat raakvlakken.

avatar van Ataloona
3,5
Sterk openen is een kunst, een kunst wat Rational Youth goed gebruikt.
Een lekkere synth opener wat de aandacht geeft en krijgt.
Kraftwerk hoor ik hier wel in, de drumcomputer en de heerlijke synths.
Kraftwerk kan het en Rational Youth kan het ook, die synths verwerven tot kunst.

Zonder te vervagen komt The Fly, Beware the Fly.
Een mysterieus piano verworven met een lekker synthpop deuntje.
Lijkt erg op de synthpop dat nog komen gaat.
Ik kende Rational Youth nooit maar invloed moeten ze wel hebben gehad.
Erg herkenbaar.

Ophouden doet Rational Youth niet, geen rust en geen tijd.
Gewoon doorgaan, als je sterke pop hebt gebruik het dan.
Een goede tip voor popbands, vervaag niet, houd het sterk.
Moet je kunnen natuurlijk maar Rational Youth kan het.
Hoge eisen worden gesteld maar gehaald.
Ook dit nummer is kwaliteits pop en erg herkenbaar.
Nu is het album al een leuke ontdekking, bedankt Haveman!

Nummertje 4 alweer.
Ook dit nummer heeft grote raakvlakken met Kraftwerk.
Het is duidelijk dat zij de grote inspiratie bron waren voor Rational Youth.
Zelfde drumcomputers, de zelfde schema's, de zelfde synth deuntjes.
Erg fijn. Zij hebben het ''poppy'' gedeelte van Kraftwerk verworven met ''catchy'' pop.
Erg knap en het is ook erg fijn om te horen.
Dit nummer is wat meer dromerig dan de voorgangers.
Zwevend maar nog steeds up-tempo.

Waar de voorganger al rustiger werd is dit nummer nog rustiger.
Nog steeds een redelijk snelle drumbeat maar wat breder uitgesponnen.
Rust, wat getover op de synthezisers, wat probeersels op de drums.
Klinkt lekker relaxt, erg mooie muziek.
Man of Sorrows moet ik gelijk geven met zijn vergelijking met Stylo.
Niet alleen op dit nummer maar ook met andere nummers hoor je invloeden die op Stylo van Gorillaz ook zitten.
Mooi om te horen.

Ring the Bells klinkt vertrouwd terwijl ik hem nu voor het eerst hoor.
Dat vind ik fijn met muziek, het herkenbare,
alsof je een nummer voor de duizendste keer hoord.

Geen gedateerdheid, niet zoals ik met sommigen andere synthpop platen heb.
Vrolijk en catchy, maar bij vlagen bedroefd.
Zonder beklemmend te zijn is deze plaat bedroefd.
Maar niet getreurd lijkt deze plaat te zeggen.
Sta niet te lang sitl bij je verdriet, ga weer door.
En dat doet deze plaat ook, we staan nu even stil maar gaan nu weer door.

City of Night is vrolijk, OMD hoor ik hier in.
Een beetje Enola Gay zonder meligheid (zo ervaar ik Enola Gay helaas )
Niet veel over te zeggen, vrolijke deuntjes over het nachtleven.
Robotisch nummer

Een liedje over de Berlijnse Muur.
Ironisch? Nogal ja.
Wie had kunnen weten dat ze een aantal jaren later letterlijk over de muur zouden dansen..
Catchy nummer wat gaat over een serieus onderwerp.
Zo pakken zij dit ook aan. Niet tragisch en traag treuren.
Gewoon treuren in pop, niet depressief, daar houden ze niet van.

De bonusnummers zijn behoorlijk sterk.
Coboloid Raice lijkt wel een combinatie New Order met Ian Curtis.
Erg sterk net als I Want To See The Light.

Een probleem met dit album is dat ik alles wel leuk vind maar het is zo lichtvoetig.
Het is niet sterk genoeg voor 47 minuten. Er had toch wel een beetje rust in mogen zitten.
Het is lastig voor mij om het album ook helemaal uit te zitten.
Eentonigheid en de catchy deuntjes ben ik uiteindelijk een keer zat.

Toch nog een nette 4*

avatar van Mjuman
Deze plaat is uit '82 - het begin van de 'cold' wave - de door synth's gestuwde wave die uiteindelijk zou uitmonden in de synthpop die het even vol zou houden.

Vanuit een achterafperspectief is alles anders, makkelijk. Op zijn Hollands gezegd: "achteraf kan j'een koe in de kont kiek'n".

Voor veel synth-bands bood escapisme (de vlucht in de "luchtigheid") geen blijvend soelaas - waarom zou anders de hoes van het tweede album van Depeche Mode (Broken Frame) een duidelijke link hebben met socialistisch realisme (Malevitsj - oogstende boerinnen - hangt in het Stedelijk) en zou OMD - als titel Architecture and Morality hebben gekozen. Sociaal engagement stond voorop. Enola Gay was de naam van B-29 Super Fortress die de eerste atoombom (Little Boy) afwierp boven Hiroshima.

En ook bij deze Rational Youth - is het engagement nauwelijks verhuld: Sarurdays in Silezia, Close to Nature en Dancing on the Berlin Wall spreken boekdelen. Het licht van "Cité Phosphore" (Toronto), "City of Light " zou dat dan de oplossing zijnt?

Luchtiig: niet echt; en het originele album is slechts 35 minuten. Soms is het dansen totdat de bom valt.

avatar van herman
4,0
Luchtig is dit inderdaad bepaald niet. Ik heb trouwens eens ergens gelezen dat de hoes erg lijkt op een poster van de Poolse vakbondsbeweging Solidariteit, maar kan dat helaas niet terugvinden. Het versterkt wel het engagement. Het toeval wil dat de enige niet-Engelstalige Wikipedia-pagina over Rational Youth Poolstalig is, maar dat zal eerder door Saturdays in Silesia komen.

avatar van Mjuman
Depeche Mode V1, een vleugje Kraftwerk, een scheut Visage af en toe en voila: Rational Youth. Dit album heeft een hogere bestendigheid dan zijn opvolger die Tracy Howe met een aantal huurlingen opnam.

Frappant is dat tijdens een optreden in Göteborg op een electrofestival in 2007 de meeste sonsg van dit album erin gingen als zoete koek - check de clips op YouTube. Dit album is gewoon een fikse aanrader.

avatar van WesleyX16
4,5
Vandaag pas ontdekt. Liever laat dan nooit. Maar ik heb hem wel snel even grijs gedraaid. Al die vergelijkingen. Ja die bands behoorden destijds tot mijn favorieten. Gedateerd?! Ik dacht dat synthesizers tegenwoordig weer mochten?

avatar van Man of Sorrows
5,0
Rational Youth is niet de grootste naam uit de synthpop, doch is dit voor mij misschien wel het ultieme album in het genre. Je ziet de hoes, je begrijpt de sfeer en vervolgens hoor je de ene weemoedige floorfiller na de andere. Beter dan eender welk werk van een 'synthpop legende' en zoals hierboven gesteld nog steeds relevant.
14 stemmen.

IJsbergsla
Man Of Sorrows, aangezien ik jouw hele persoonlijke top 10 op 5 sterren heb staan, ga ik deze eens snel luisteren. Rational Youth ? Nog nooit van gehoord. Later meer.

avatar van Man of Sorrows
5,0
Dat viel, aan de beoordeling te zien, niet echt mee?

avatar van brooklyn
4,5
Coboloid Race

avatar van ArnoldusK
4,5
Sow. Dit is stiekem wel beter dan de meeste wave-synth-pop-bandjes.
Niet te veel overdaad aan synths. Alles is in balans met de zang, ijzige drums en pompende baslijnen.
Een enkele keer schiet één van de vier door (Saturdays met wat botsauto-ritmes en Italo-disco-zang), maar verder is dit verdomd lekker dansvoer!

Gast
geplaatst: vandaag om 05:35 uur

geplaatst: vandaag om 05:35 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.