menu

The Mama's and The Papa's - If You Can Believe Your Eyes and Ears (1966)

mijn stem
3,53 (151)
151 stemmen

Verenigde Staten
Pop
Label: Dunhill

  1. Monday, Monday (3:03)
  2. Straight Shooter (2:59)
  3. Got a Feelin' (2:44)
  4. I Call Your Name (2:32)
  5. Do You Wanna Dance (2:58)
  6. Go Where You Wanna Go (2:32)
  7. California Dreamin' (2:32)
  8. Spanish Harlem (3:22)
  9. Somebody Groovy (3:14)
  10. Hey Girl (2:21)
  11. You Baby (2:15)
  12. The "In" Crowd (3:10)
totale tijdsduur: 33:42
zoeken in:
4,5
Dit is een absolute topplaat en een van de belangrijkste en invloedrijskte uit de popgeschiedenis. 4.5

avatar van Toon1
joam schreef:
een van de belangrijkste en invloedrijskte uit de popgeschiedenis


Nu moet je niet gaan overdrijven zeg

fredpit
Dat staat anders echt achter op de hoes...

Zonder overdrijven,het is wel een van de hippie hoogtepunten.
Mooie zamenzang, technisch vernieuwend (in 66 he!) beroemde bandleden en nazaten, en middelpunt van de californische scene..en natuurlijk het wonderschone California Dreaming.

Dit dromerig geluid met folk/soul invloeden is weer helemaal aktueel...Eigenlijk nooit weg geweest !Een klassieker dus..

Voor iedereen die zo laag gestemd heeft...Nogmaals luisteren en ken uw muziekgeschiedenis.

Pieter Paal
Dit 1e album luisert heerlijk weg als een soort greatest hits.
Bij de eerste persing stond ook een toilet op de voorzijde afgebeeld. Dit is rechtsonder weggeplakt met het balkje met including the hits ...

haveman
Onbegrijpelijk voor mij dat deze zo laag staat in de lijst van 1966. Doet in mijn oren niet veel onder voor albums die daar dik boven staan. Ik kan dit beter hebben dan The Beatles en The Beach Boys bijvoorbeeld.

Heerlijke harmonieuze samenhang. De vrouwenstemmen zorgen ervoor dat het niet te zoet wordt, zoals ik bij veel nummers van voorgaand genoemden wel ervaar.

avatar van aerogp1
@ Haveman: Grappig, ik ervaar dit juist 'zoeter' dan the Beatles. De vrouwenstemmen erbij maken het eerder een politiek correct plaatje voor papa en mama, en niet voor mij..
Die fluit is trouwens práchtig, in Calfifornia Dreamin'
Mogelijk ga ik in de toekomst dit album eens in zijn geheel beluisteren, ik ben wel in de stemming voor psychydelica op het moment .

Aquila
Pieter Paal schreef:
Bij de eerste persing stond ook een toilet op de voorzijde afgebeeld. Dit is rechtsonder weggeplakt met het balkje met including the hits ...

Dat is op de CD hoes weer goed gekomen. Die originele hoes zou hier ook niet misstaan.

Stijn_Slayer
Echt een vrolijk zomer album. Af en toe wel een tikkeltje te flauw, maar de samenzang is erg mooi en de instrumentatie is degelijk.

4,0
Net voor het eerst gehoord. Lekkere plaat zeg

avatar van reptile71
California Dreamin' geeft mij altijd weer het ultieme sixties gevoel. Waan me dan volledig in een andere tijd. Wat een heerlijke sfeer ademt dat nummer toch uit.
En dan te bedenken dat alle leden van deze band al dood zijn, behalve Michelle Phillips (of Gilliam). Ze hebben toch maar mooi een paar onvergetelijke klassiekers achtergelaten, die ons keer op keer terug kunnen brengen naar die tijd, zelfs als je pas na die tijd geboren bent! Wat is muziek toch iets moois.

avatar van kort0235
5,0
Het beste album van de Mama's en de Papa's !!
De originele LP was inderdaad afgebeeld met een toiletpot, maar de platenbazen dachten in al hun wijsheid, dat zo'n vieze WC-pot de verkoopcijfers negatief zou beinvloeden en bij de tweede persing is die pot weggemoffeld. Jammer!
Ik ben trouwens nog steeds op zoek naar die eerste persing, op platenbeurzen is die zeer moeilijk te verkrijgen!

De harmonieuze samenzang van deze vier bandleden is fantastisch te noemen, net zoals overigens The Beach Boys.

avatar van Madjack71
Typische jaren zestig muziek, dat met de vertrouwde handgeklap en woorden als Groovy/Goovin, gemetseld is in die periode. Mooiste nummers blijven m.i. echter toch Monday, Monday en California Dreamin'. Do you wanna dance en Spanish Harlem, kunnen niet het origineel overtreffen. Andere nummers zijn leuk om een keer te horen, maar naderen geenszins de twee grote hits.
Trouwens het irritante Compact Disc logootje ontsierd het album m.i en hoort eigenlijk hier niet thuis.

avatar van pim556
2,5
Deze LP voor een eurootje aangeschaft.
Niet met originele hoes trouwens.

California Dreamin' en in mindere mate Monday, Monday vond ik vroeger (5 jaar terug ofzo ) al leuke liedjes.
Ik kon de LP dus niet laten liggen.

Jammer dat de rest van de nummers met de eerste luisterbeurt een stuk minder kunnen boeien.
Spanish Harlem vind ik zelf behoorlijk vervelend.

Daarnaast vind ik het album wat te lang, het gaat vervelen.
En dat voor een album van net aan een half uur.

Toch is dit een album die de typische jaren '60 sfeer uitademt, en daarom is het toch wel fijn om ernaar te luisteren.
En wie weet zal mijn appreciatie nog stijgen.

avatar van pim556
2,5
Zoals wel vaker was ik weer wat te snel met mijn oordeel.

Het afsluitende nummer stijgt boven de rest uit, met uitzondering van Monday en California dan.

avatar van kort0235
5,0
pim556 schreef:
Deze LP voor een eurootje aangeschaft.
Niet met originele hoes trouwens.


Is dat de uitgave van Emidisc? die zijn inderdaad niet zo duur!
Zelf heb ik op de platenbeurs in Arnhem deze LP gekocht voor 5 euro, wel echter de originele hoes, maar helaas zonder die WC pot. Wel het label Dunhill !

avatar van pim556
2,5
kort0235 schreef:
(quote)


Is dat de uitgave van Emidisc? die zijn inderdaad niet zo duur!
Zelf heb ik op de platenbeurs in Arnhem deze LP gekocht voor 5 euro, wel echter de originele hoes, maar helaas zonder die WC pot. Wel het label Dunhill !


Haha, ik had al gezien dat je wanhopig op zoek bent naar de originele hoes, dus ik dacht: ik zet het er even bij

Ja, het is die van Emidisc, gedrukt in Nederland.
Op de hoes staan alleen de hoofden van de leden.

Maar ik kocht hem voor een euro op de markt, dus het had net zo goed het origineel geweest kunnen zijn

avatar van LucM
4,0
Prima eerste album van Mamas & The Papas dankzij hun vocale kwaliteiten en harmonieuze samenzang, een tikkeltje zoetgevooisd maar dan op een aangename manier en nooit stroperig. Monday, Monday en California Dreamin zijn de hits hierop en tevens de hoogtepunten maar het hele album staat op een hoog peil zonder noemenswaardige inzakkers.

Eigenlijk geldt dit bericht ook voor hun volgende albums, geen meesterwerken maar prima albums zonder meer. Hun oeuvre is kwalitatief erg constant te noemen waar dat een artiest als Elvis Presley bv. meesterwerken afwisselt met wangedrochten.

avatar van Madjack71
23 albums van Elvis tegenover 5 van de M & P is niet echt een steekhoudende vergelijking. Kan goed zijn dat ze idd. het oeuvre wat ze hebben opgebouwd in die korte jaren goed klinkt. De vraag is of als ze dat door zouden hebben kunnen zetten tot in de jaren zeventig en verder, of dat nog steeds zo zou zijn geweest.

avatar van LucM
4,0
Deze band heeft inderdaad maar kort bestaan maar is wel legendarisch en in hun korte bestaan hadden ze tal van evergreens gebracht. The Mamas & The Papas vielen reeds eind 1968 uiteen waarna de groepsleden solo gingen, om contractuele reden werden nog People Like Us (vind ik iets minder) en het live-album Monterey International Pop Festival uitgebracht.

avatar van kort0235
5,0
Ondertussen heb ik wel de LP mét WC-pot !!!!
Het is niet de uitgave van 1966, want die is bijna niet meer te verkrijgen, maar de uitgave van Sundazed uit 2010.
Ben er heel erg blij mee, want de plaat klinkt fantastisch en zo helder.
Dank je wel, Sundazed !!!

avatar van Vinokourov
3,0
Hmm, dit is toch wel dubieus en ik noem dit ook maar fout. Zo op zijn tijd trek ik best wat van die zoetsappige foute muziek, zeker als het met een knipoog is. Dit neigt echter teveel naar een heel flauw gebeuren, bekende nummertjes zoals California Dreamin' daargelaten. Maar nummers als Got a Feelin' en Spanish Harlem trekken op niks. Dat is echt suffigheid op zijn suffigst. Het jammere is dat ik ook maar niet kan wennen aan dat Close Harmony-gebeuren, terwijl het best knap kan zijn hoe die arrangementen in elkaar zitten.

4,5
Absolute klassieker en hier nogal ondergewaardeerd. Dat waren nog eens muzikanten. Niet alleen de hits zijn uitstekend, er staan wat mij betreft geen slechte nummers op deze plaat. Right on man! 4,5

avatar van ArnoldusK
4,5
Topplaat inderdaad. Zwaar onderschat hier.
Rolling Stone magazine plaatste dit album op plek 126 van de 500 beste albums ooit.
En bij deze plaat hebben ze het bij het rechte eind.
Qua samenzang, productie en sixties-sfeer een absolute topper.

haveman, fredpit, deel die sterren eens uit!

avatar van Echo01
4,0
Raar om als post-punk/indie guy gek op deze band te zijn, maar dat zal wel te maken hebben gehad met mijn fijne kindertijd in de jaren '60

Ik beveel liefhebbers overigens de reissue (cd en LP) aan van Sundazed (een kleine label olv master engineer Bob Irwin). Niet alleen een reissue met de originele toiletpot-hoes en ook nog eens in mono, maar bovendien eens fantastisch geremasterd met een hoge dynamic range!

Ja, eindelijk een remaster die de sonische kwaliteiten vh album eens verbetert ipv vern**kt!

avatar van jorro
3,5
Het was moeilijk kiezen welk van de 2 albums uit 1966 van The Mamas & The Papas het beste vind, maar ik ga toch voor dat andere album (The Mamas & The Papas). Ik vind dat album vooral in de breedte mooier.
Natuurlijk bevat dit album de successen Monday, Monday en California Dreamin' maar de rest van de songs bevallen mij minder. Voor dit album dus 3,5*.
De beste songs behalve de twee successen zijn nmm Straight Shooter, Somebody Groovy, Hey Girl en You Baby.
9e in de 100 Greatest Albums of 1966 en op dit moment 14e in de Best Ever Albums of 1966.

avatar van AOVV
3,5
Fijne popplaat. Daarnet de docu-film Echo in the Canyon van Andrew Slater en Jakob Dylan[/i] gezien over de Californische muziekscène uit de periode 1965-1967, en met enkele verhalen nog vers in het geheugen smaakt deze plaat best lekker. Het opent meteen veelbelovend met Monday, Monday, dat de sterke punten van de band in de verf zet: een licht melancholische, dromerige sound en knappe samenzang tussen John Phillips, Michelle Phillips, (Mama) Cass Elliott en Denny Doherty.

Op dit debuut vinden we verder o.a. evergreen California Dreamin'[i] (nog steeds erg fraai!) en [i]Go Where You Wanna Go, dat John Phillips schreef naar aanleiding van de avontuurtjes die zijn vrouw Michelle beleefde met Denny Doherty. Michelle was naar eigen zeggen redelijk vrijgelaten in haar opvoeding, maar John kon er niet erg hartelijk om lachen. Nu ja, het leverde wel een erg mooie song op.

Verder geen uitschieters, wel gewoon goeie popsongs, al komt het werk niet in de buurt van bijvoorbeeld The Beach Boys.

3,5 sterren

Gast
geplaatst: vandaag om 13:29 uur

geplaatst: vandaag om 13:29 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.