De trilogie The Downward Spiral (1994) - The Fragile (1999) en With Teeth (2005) vind ik het beste van Nine Inch Nails plus de eerst EP van How to Destroy Angels. De rest van Trent's werk is prima tot interessant en meestal wel goed genoeg om een paar keer te luisteren. Dus als er iets nieuws van zijn hand verschijnt dan kijk ik daar wel naar uit. Bovendien is dit voor mij gewoon de meest interessante release vandaag.
Branches / Bones klinkt nog het meest authentiek als Nine Inch Nails maar met The Cure als inspiratiebron ttv Faith/Pornography alsmede Punk Rock invloeden.
Dear World invloeden uit de Dance / IDM / Ambient,
She's Gone Away voorlopig het meest aantrekkelijke, Joy Division invloeden?
The Idea of You schuif richting Ministry uit de begin dagen maar iets minder wild/bombast.
Gisteren pas de singel Burning Bright (Field on Fire) voor het eerst beluisterd en dat deed me niet veel. Lijkt een riffje van The Troggs' - Wild Thing geleend te zijn.
Persoonlijk vind ik NIN op zijn sterkst wanneer ze de Industrial bombast weten te combineren met de breekbare teksten en stem van Trent Reznor. Op deze nummers vind ik de teksten vaak slechter te verstaan (kan ook aan mijn oren liggen). Dat mis ik in de meeste van deze nummers.
Dit is een EP die moet groeien want op de eerste beluistering kan ik geen echte favoriet kiezen, misschien Dear World omdat dit het meest dansbare lijkt. Trent Reznor is zoekende, zegt hijzelf, dat hoor je inderdaad terug op dit album, daarom hoop ik dat het volgende NIN album allemaal nieuwe nummers heeft en dit experiment als zoethouder geldt.