menu

Moss - Strike (2017)

mijn stem
3,87 (190)
190 stemmen

Nederland
Rock
Label: Excelsior

  1. The Promise (2:38)
  2. Bored to Death (5:27)
  3. With You (3:18)
  4. I Don't See You Trying (2:00)
  5. It's So Hard to Keep a Secret (3:08)
  6. Ghosts (4:12)
  7. Strike (2:44)
  8. Don't Look Me in the Eyes (3:45)
  9. Me Me Me (5:26)
  10. Kathmandu (4:12)
  11. Meet the Maker (2:48)
  12. Never Try to Be Alone (3:23)
  13. My Decision (5:43)
totale tijdsduur: 48:44
zoeken in:
avatar van De Siepel
4,0
Voorlopig geef ik net aan 4 sterren. Om nu 5 sterren te geven zoals de Volkskrant vind ik toch echt overdreven. Ik ben geheel geen fan van de stem van de zanger. Een prettige zangstem is voor mij een voorwaarde om echt te scoren. Dat heb ik bv ook bij The Boxer Rebellion, fijne albums, maar die stem van de zanger, vreselijk. Ik denk echt als Moss een betere zanger neemt met een wat voller en lager geluid, dat ze echt gaan scoren.

ohmusica
De Siepel In de stem zit, ondanks enige beperkingen, wel een bepaalde gevoeligheid die mij wel aanspreekt. Hij haalt eruit wat erin zit, spanning, bezieling. En men wil ook als een band klinken, direct en met een zekere diepgang vanuit de hele band (dit in tegenstelling tot de singer-songwriter aanpak).

aanvulling: hier een beschrijving hoe het album tot stand is gekomen: (ik vermoedde een link met België en die is er):
Herboren Moss - excelsior-recordings.com

avatar van Deranged
Wat meer als de zanger van Templeton bedoel je.

Lijkt me een kwestie van voorkeur.

Persoonlijk ben ik wel voor die schrille smoothless.

Wat bladerend door eerder werk, overigens, doet mij wel vermoeden dat dit album best een stap voorwaarts voor deze band betreft.

Slinger 'm net aan. Eerste track (The Promise) had er eentje van The Shins kunnen zijn.

avatar van philtuper
5 sterren van de Volkskrant?! Dan moet de recensent wel een broer van de zanger zijn of zo want dat is wel zwaar overdreven. Ik vind het eerlijk gezegd een vrij matte bedoeling. Wie weet dat meerdere luisterbeurten verbetering brengen maar ik mij gaat het nu allemaal een beetje geruisloos aan me voorbij.

avatar van erwinz
4,0
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Moss - Strike - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

De Nederlandse band Moss debuteerde precies tien jaar geleden met The Long Way Back.

Het was een plaat die naadloos aansloot bij een aantal andere platen op het Nederlandse Excelsior label en het was een plaat die, net als die andere Excelsior klassiekers, goed was voor een bijzonder aangenaam lentegevoel.

Ook de drie platen die volgden vond ik bovengemiddeld goed, ook al maakten de gitaren steeds meer plaats voor elektronica en werden de genadeloos aanstekelijke gitaarliedjes van de eerste twee platen voorzien van steeds meer experiment.

Na een stilte van precies drie jaar is Moss nu terug met Strike. Het is een plaat die door de critici is ontvangen met louter superlatieven. De Volkskrant noemde het op de dag van de release een hoogtepunt in de Nederlandse rockmuziek (in de tekst gerelativeerd tot een hoogtepunt in de Nederlandse rockmuziek van de laatste vijf jaar) en ook in de meeste andere recensies domineren de hele mooie woorden en maakt Strike bovendien gehakt van zijn vier voorgangers.

Omdat deze voorgangers me zo dierbaar zijn en ik de woorden van de Volkskrant wel erg groot vind, begon ik met enige argwaan aan de beluistering van Strike, maar direct bij eerste beluistering had de plaat me te pakken.

Moss grijpt op haar nieuwe plaat weer wat vaker naar de gitaren en strooit ook weer wat driftiger met aanstekelijke popliedjes. Op hetzelfde moment valt Strike ook op door fraaie elektronische accenten en is het een plaat die nergens fantasieloos binnen de lijntjes kleurt.

Strike laat zich hierdoor beluisteren als een plaat waarop Moss het beste van haar vorige vier platen combineert. Strike bevat dertien songs en ze zijn alle dertien goed. Ze zijn ook alle dertien anders.

Strike is een plaat die aangenaam vermaakt met frisse gitaarpop, maar het is ook een plaat die verrast, benevelt en betovert. Strike zet je hierdoor met enige regelmaat op het verkeerde been, maar het is ook een plaat die de zon laat schijnen, net zoals het debuut van de band dat al weer tien jaar geleden deed, of die het hart doet smelten met wonderschone klanken en een glasheldere productie.

In de meest aanstekelijke momenten steekt Moss Coldplay naar de kroon met songs die 100 keer beter zijn dan die van de Britse huilebalken, maar Strike kan ook buitengewoon avontuurlijk of heerlijk stekelig klinken. In iedere song prikkelt Moss de fantasie met weer andere ingrediënten, maar op hetzelfde moment krijg je de songs op de plaat na één keer horen al niet meer uit je hoofd.

Of Strike een hoogtepunt is in de Nederlandse rockmuziek durf ik niet direct te zeggen. Of de plaat veel beter is dan de ook al zo goede voorgangers ook niet, maar dat Moss met Strike een hele knappe plaat heeft gemaakt is absoluut zeker. Erwin Zijleman

avatar van oftewel
4,0
klinkt bij de eerste luisterbeurt al als een grijsdraaiplaatje.

avatar van WJW
4,0
WJW
Voor mij heeft Moss met Never be scared/Don't be a hero een onrealistische hoge standaard neergezet die ik onbewust toch elke keer weer losliet op Ornaments en We both know the rest is noise. Deze albums hadden wel de nummers maar vond ik als albums minder goed. Ik krijg de indruk dat Strike zich zowel met de nummers en het album als geheel eindelijk weer een beetje in de buurt komt van Never be scared/Don't be a hero.

avatar van Streup
4,5
WJW schreef:
Voor mij heeft Moss met Never be scared/Don't be a hero een onrealistische hoge standaard neergezet die ik onbewust toch elke keer weer losliet op Ornaments en We both know the rest is noise. Deze albums hadden wel de nummers maar vond ik als albums minder goed. Ik krijg de indruk dat Strike zich zowel met de nummers en het album als geheel eindelijk weer een beetje in de buurt komt van Never be scared/Don't be a hero.
NBS/DBaH vond ik meteen een heel goed album, maar bij herluisteren vind ik het inmiddels niet zo spectaculair meer. Ornaments en WBKtRiN daarentegen vond ik bij uitkomen minder maar inmiddels steengoed, met name als geheel ook. Strike vind ik wat dat betreft bij de laatsten passen: niet meteen opvallend goed, maar het heeft potentie. Na een luisterbeurt of 5 kan ik zeker zeggen dat het een groeiplaat is. Zou hij naar de 5 sterren groeien? Ik merk wel dat de productie wat grootser is dan bij hun vorige platen.

avatar van aERodynamIC
3,5
Ornaments was mijn eerste kennismaking maar dat album deed me niet zoveel waardoor ik Moss een beetje liet voor wat het was. Totdat ze in het voorprogramma van REVERE in Brussel stonden ter promotie van hun album We Both Know the Rest Is Noise. Dat vond ik eigenlijk best een lekker album. Met terugwerkende kracht Never Be Scared / Don't Be a Hero nog meegepikt in die tijd en nu dan Strike.

Het zal vast heel goed zijn allemaal, maar ik lees toch overal wel erg veel superlatieven en die mis ik dan blijkbaar. Het kabbelt maar voort in mijn oren. Ik mis dus blijkbaar echt wat. Mijn 3,5* zou zelfs wel eens kunnen zakken naar 3* op den duur. Misschien valt het kwartje nog wel en stijgt mijn waardering, maar tot nu toe kom ik er niet echt in en verbaas ik me over het enorme enthousiasme overal.

avatar van MVW
3,5
MVW
Ik moet zeggen dat ik geen hooggespannen verwachtingen had van deze nieuwe Moss maar na twee luisterbeurten bevalt hij eigenlijk best prima. Met My Decision als kers op de taart.

avatar van Cor
4,0
Cor
Zo extreem goed als recensies in OOR en Volkskrant doen geloven, vind ik m niet, maar wat heeft Moss weer (opnieuw!) een goede plaat afgeleverd. Hoog niveau, elke keer weer. Je zou die 5***** in de VK bijna als een oeuvre-bonus beschouwen. Ik vind het knap dat ze er elke keer in slagen zo'n gevarieerde set songs met een kop en een staart af te leveren, en de coherentie van het album intakt te houden.
Soms melancholiek ('Kathmandu'), dan weer dansbaar ('The Promise'), dan weer dromerig ('Born To Death'). Je hoort sprankelende gitaarrock ('I Don't See You Trying') naast overpeinzingen op een synthbedje ('Strike'). Maar ik geniet altijd het meest van de voortstuwende kleine erupties - typisch Moss -, zoals in 'With You', maar vooral 'Me, Me, Me' en de magistrale afsluiter 'My Decision'.
Ik vind het donkere album 'Ornaments' nog net iets beter, maar dit is toch weer een dikke 4**** waard met zicht op meer.

avatar van Marco van Lochem
Moss is een Amsterdamse band rond zanger, gitarist en componist Marien Dorleijn en heeft met “STRIKE” zijn vijfde album uitgebracht. Het debuutalbum “THE LONG WAY BACK’ verscheen in 2007 en sindsdien is Moss een band die door critici en fans op handen gedragen wordt. Verantwoorde popliedjes die zich door de scherpe randjes onderscheiden van de rest. Moss heeft onder aanvoering van Dorleijn een eigen stijl ontwikkelt en dat maakt de band zo goed. Ze scoren geen hits en dat komt misschien wel door de scherpe randjes, maar ze gaan gewoon door met datgene dat ze goed kunnen, prachtige liedjes schrijven en opnemen. “STRIKE” staat ook weer vol met juweeltjes. De 13 tracks duren bij elkaar bijna 49 minuten en laten een pallet aan stijlen en sounds horen, waarbij je elke keer weer verrast wordt. Of het nu het sixtiesachtige “THE PROMISE” of “I DON’T SEE YOU TRYING” is, of het psychedelische “BORED TO DEATH”, het zweverige “GHOSTS” of het rustige titelnummer ‘STRIKE”, Moss weet wat ze kunnen en moeten doen om de fans te geven wat ze verwachten. Een “STRIKE” voor de mannen…

avatar van hidalgo
13 uit een dozijn

avatar van MarkV
3,5
Heel aardige CD, maar ze hebben wel erg goed naar War on Drugs geluisterd. My Decision lijkt wel erg veel op Red Eyes.

4,0
Hele fijne luisterplaat; komt direct binnen. Wel benieuwd naar het bewaarpotentieel, want het mist misschien net wat aan franje om op lange termijn interresant te blijven. Nu echter geen reden te zeuren, want dit is momenteel de plaat die ik er het liefste op leg.

avatar van harencoor
4,0
Never be scared en Ornaments waren prachtplaten. Was wat teleurgesteld in We both know the rest is noise. Deze 5e worp van Moss mag er wezen. Een geweldige plaat.

avatar van spoiler
Het zal wel aan mij liggen, maar ik hoor ook niet wat er nu zo speciaal is aan Moss.
Doorkabbelende niet onderscheidende popliedjes naar mijn mening.

Wel een heel mooi artwork

avatar van Mausie
3,0
Mausie (crew)
Ik sluit mij aan bij spoiler. Op het album staan een aantal leuke liedjes. Met name Bored to Death, My Decision, The Promise en Me Me Me. Maar ook niet veel meer dan gewoon leuk, ik zit niet te springen in mijn stoel om het zo te zeggen. En de rest van het album kan ik echt vrij weinig mee. Dus hoe er hier dan zo'n hoog gemiddelde voor staat en bijvoorbeeld de Volkskrant er zelfs 5 sterren voor geeft (lees ik hierboven), dat is mij echt een raadsel. Maar ieder zijn meug natuurlijk

avatar van Litmanen1
4,0
Ik word ook wat afgeleid door wat zwakkere nummers maar er zijn zeker de sterke nummers. Ik zie Kathmandu niet in de favorieten. Na meer luisterbeurten vallen toch andere en meer nummers op. Zeker geen 5 maar strakke 4 toch wel. En van Nederlandse bodem..... koesteren die band

4,0
Dim
Niet "gehinderd" door enige kennis van eerdere albums heb ik deze plaat nu vele malen beluisterd. Zolang de band niet probeert halfslachtige ballads te maken (Don't Look Me In The Eyes is een bijna vervelende onderbreking; gelukkig wordt het meteen ruimschoots goedgemaakt met Me Me Me) maar gewoon goed geproduceerde relatief snelle gitaartracks vind ik het helemaal prima. My Decision is natuurlijk een geweldige climax.

Wederom een goed album van Moss. Misschien wel de allerbeste band van de laatste tien jaren. Onbegrijpelijk dat iedereen maar achter dat vreselijke Kensington aan holt. Dit ter zijde. Strike is geen 5 sterren waard. Zo'n beoordeling kun je pas na een flink aantal jaren maken vind ik, doch 4 is wel op zijn plaats.

avatar van El Stepperiño
3,0
Drie vette nummers, de rest is prut voor mij. Komt met name door de stem van de zanger, die wil maar niet klikken bij mij en ga ik gaandeweg het album steeds irritanter vinden.

avatar van Sunderland
3,5
Leuk dat in het refrein The Promise het oude geluid van de vrienden van Alamo Race Track is terug te horen. Het geluid dat ART helaas zelf niet meer laat horen.

Parlotones
MarkV schreef:
Heel aardige CD, maar ze hebben wel erg goed naar War on Drugs geluisterd. My Decision lijkt wel erg veel op Red Eyes.

Ik heb My Decision op mijn FB gezet en draai het regelmatig, en net ook weer, en nu hoorde ik het ook dat het wel wat weg heeft van WoD. Ik was daarom net opzoek of dat hier ook opgemerkt was. Ik heb Lost in A Dream ook op cd. En de bands Holy Holy album When the Storm Would Come [2015] en het Belgische The Bony King of Nowhere album Silent Days [2018] hebben dat ook. En ik vind die 2 bands erg goed.
Holy Holy - You Cannot Call for Love Like a Dog - YouTube.
The Bony King of Nowhere - Like Lovers Do (Audio) - YouTube
Ben benieuwd naar jouw mening Mark V.

Gast
geplaatst: vandaag om 09:17 uur

geplaatst: vandaag om 09:17 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.