Anathema - The Silent Enigma (1995)

Echt een sfeer-plaatje, Prachtig!! De beoordeling wordt eentonig = 0,5

eeuuhh

Ja, erg logisch. Pracht plaat! Geweldig! Superb! En dan een half puntje geven zeker.

Als jullie nu even de moeite nemen om bij de stemmen te kijken, zie je dat het 5 sterren zijn ipv 0,5.

Je hebt gelijk Hammerhead.

[edit]bericht verwijderd.

Sorry voor de misleiding. Het is echt een 5,0!! Anathema is de absolute top. Er gaat geen dag voorbij zonder naar Anathema te luisteren.

Honderdduizend smileys voor 'A Dying Wish' alleen al.

Samen met "the silent of engima" de meest weergaloze nummers van de cd.

Vooral de het laatste gedeelte van dying wish is prachtig te noemen:

As I would die now...
For one last wish

Prachtig album, na 1 keer luisteren heeft het me gelijk al bij de strot gepakt. Die combi van dat schreeuwen (grunten kan ik het denk ik niet zo erg noemen) en gewoon zingen vind ik heel erg goed. Het boeit dan gelijk door de verschillende overgangen.. Ik ken de nummers nog te matig om favorieten te noemen, maar daar kom ik later nog op terug

Pruut, prachtig om te lezen dat dit prachtige album goed is ontvangen!

Ik heb Anathema jaren geleden leren kennen door dit album. Ben inmiddels in het bezit van het gehele oeuvre, maar dit album blijft bij mij een speciaal plekje houden. Ik ben ook groot liefhebber van het eerdere en latere werk, maar de combinatie van rauw en melodieus maakt dit album uniek.

Dit album wordt mooier en mooier! Met Restless Oblivion, Silent Enigma en A Dying Wish als uitschieters. Voorlopig een 4.5*

Ik ben niet iemand die snel idolaat wordt van een bepaalde artiest of band, maar na het luisteren van deze plaat ging ik voorgoed voor gaas...


Fantastisch album...de hele plaat door wisselen rustige, beeldschone, akoestieke passages en grauwe, duistere riffs elkaar af als donderslag bij heldere hemel, zoals de layout al doet vermoeden. Je ziet en hoort als het ware het geheel tot leven komen.
De eerste vocale hoofdrol van Vincent die o.a. een van de meest vette grunts ooit laat horen ("Forever searching...", "We need an open sky....", "...Forever was her name" etc.).
Ga geen nummers apart benoemen, heeft geen enkele zin.

Bruutse Doomplaat ooit, met een dikke vette hoofdletter B.

Het is volgens mij "Beneath an open sky"

klopt ja... foutje

Ongetwijfeld Anathema's beste werk. De donkere sfeer en de prachtige teksten zijn geweldig. 1 van de beste cd's uit het doom-metal genre.

mooie reis tussen donker en af en toe een stukje helder licht , maar elk sprankje licht word uiteindelijk weer onder gewalst door pure duisternis.

Prachtplaat. Heerlijke duistere doomplaat met een paar echte toppers als 'Restless Oblivion' en 'A Dying Wish'. Eenzaamheid, angst, liefde en apathie spatten van deze plaat af. 4,5.

Vergeleken met Serenades kwam op dit album de keyboard al wat meer naar voren en dat maakt het in combinatie met Vincent zijn wanhopige "grunt", de melancholische teksten en atmosferische sfeer een bijzondere en schitterende plaat. 4,5*

De muziek is weer schitterend van anathema, helaas schreeuwt (anders kan ik het niet noemen) de zanger op dit album, ik heb hem nog nergens horen zingen. (wat hij wel doet op judgement en andere albums, en hoe een prachtstem)
Misschien had ik het commentaar van de leden van musicmeter beter moeten lezen, dan had ik geweten dat het niet mijn genre is.
Gelukkig had ik dit album niet te duur gekocht en gezien het enthousiasme van andere luisteraars raakt ik het wel weer kwijt.

Lekkere brute plaat ja. Ze hadden net Darren White uit de band gekickt en er lagen niet veel songs klaar. Schijnt dat ze in de studio alles nog snel in mekaar hebben geflanst. Toch hoor je daar niks van, ik vind het een zeer samenhangend geheel.

De wanhoop van Vincent Cavanagh vult al snel de ruimte waarin 'The silent enigma' word gedraait. De wanhopige grunt die hij hanteerd op dit album brengt de sfeer hier een tintje hoger, waar de doomy riffs en het onheilspellende geheel ook een grote factor in zijn.

'The silent enigma' is geen album om vaak achter elkaar te luisteren, maar toch leuk om eens in de zoveel tijd die zwarte vloed wanhoop over je heen te gooien .

Geweldige plaat!

Uiteindelijk toch maar besloten dat dit Anathema's beste plaat is, hoewel ik Judgement en A Natural Disaster ook erg goed vind.
En ondanks het feit dat Vincent hier meer klaagt en schreeuwt, dan zingt, is de combinatie van zijn vocalen met de muziek gewoon fantastisch en resulteert dit stuk voor stuk in sfeervolle meesterwerkjes.
De wanhoop, de somberheid: het druipt letterlijk van de muziek af en levert bij vlagen wonderschone maar ook brute en harde passages op. Mede daardoor is dit een prachtige en afwisselende plaat die je in één keer moet luisteren om de kracht ervan te ontdekken.
UIteraard zijn er uitschieters, zoals Restless Oblivion (wat een dreigende en onaardse schoonheid bezit deze.....), het bombastische Shroud of Frost ( vooral het laatste stuk is kippevel!), het titelnummer (mooi melancholisch en kwaadaardig) en A Dying Wish (topper van de plaat).
Een diepe buiging voor één van de allerbeste doom metal-platen allertijden en voor Anathema in het bijzonder!!

Toen Anathema met Alternative 4 definitief doorbrak zijn ze eigenlijk totaal aan mij voorbij gegaan. Toen ik ze twee jaar geleden tijdens mijn eerste date met mijn huidige geliefde op bospop zag was dit eigenlijk mijn eerste kennismaking met de band en sindsdien heb ik ze inmiddels zes keer live gezien en volg ze op de voet. Eerst kocht ik A Natural Disaster daarna Hindsight, A fine day to exit, Judgement en niet te vergeten Alternative 4. Die platen heb ik stuk voor stuk kapot gedraaid en dan nu eindelijk vond ik het eens tijd worden om me te wagen aan het oude materiaal en ik moet zeggen dat valt niet tegen. De zang is minder overtuigend maar de muziek en de hele sfeer van het album is werkelijk geweldig. Absoluut hoogtepunt vind ik A Dying Wish en het openingsnummer. Het knalt lekker en is heerlijk strak gespeeld. De rest van de plaat heeft zeker ook een hoog niveau maar is in mijn oren nog niet zo tijdloos als het latere materiaal. Voorlopig houdt ik het even op een 4 en ga binnenkort zeker nog het debuut en Eternity proberen. Ik kijk ernaar uit om ze binnenkort live te zien in de Effenaar.

Tja, wat doe je als de nors declamerende Darren White ineens niet meer in de band hebt? Een andere zanger of ga je het zelf maar doen?

The Silent Enigma sluit, hoewel iets toegankelijker, vrij naadloos aan op de voorgaande doomy releases. Vincent Cavanagh besloot dus zelf maar te gaan brullen i.p.v. iemand anders aan te trekken. En dat doet hij niet onverdienstelijk. Wel kopieert hij Whites geluid één op één. Maar dat is beslist niet erg zolang dat fantastische momenten oplevert, zoals hier op deze prachtplaat.

A dying wish ramt zomaar mijn top 10 allertijden binnen.

een plaat die ijzersterk begint, naar het midden wat inkakt en zich op het einde wat herpakt

niet helemaal onlogisch als je weet dat dit "een vluggertje" was dat quasi volledig in de studio tot stand is gekomen. sommige composities hadden nog wat meer bedenktijd nodig, imho...

Alleen al voor A Dying Wish aanschaffen.

Dat nummer laat de potentie van een fantastische band zien. Ook in retroperspectief gezien.

Muzikaal is (ook) dit album van uitzonderlijke klasse. Het geschreeuw van Vincent kan mij wat minder bekoren, maar de emotie druipt er wel van af. En idd vooral bij knaller A Dying Wish gaan alle registers open en laten deze gasten op elke denkabre manier horen hoe compositorisch goed ze zijn.