Anathema - The Silent Enigma (1995)

Ik ben niet iemand die snel idolaat wordt van een bepaalde artiest of band, maar na het luisteren van deze plaat ging ik voorgoed voor gaas...


Fantastisch album...de hele plaat door wisselen rustige, beeldschone, akoestieke passages en grauwe, duistere riffs elkaar af als donderslag bij heldere hemel, zoals de layout al doet vermoeden. Je ziet en hoort als het ware het geheel tot leven komen.
De eerste vocale hoofdrol van Vincent die o.a. een van de meest vette grunts ooit laat horen ("Forever searching...", "We need an open sky....", "...Forever was her name" etc.).
Ga geen nummers apart benoemen, heeft geen enkele zin.

Bruutse Doomplaat ooit, met een dikke vette hoofdletter B.

Toen Anathema met Alternative 4 definitief doorbrak zijn ze eigenlijk totaal aan mij voorbij gegaan. Toen ik ze twee jaar geleden tijdens mijn eerste date met mijn huidige geliefde op bospop zag was dit eigenlijk mijn eerste kennismaking met de band en sindsdien heb ik ze inmiddels zes keer live gezien en volg ze op de voet. Eerst kocht ik A Natural Disaster daarna Hindsight, A fine day to exit, Judgement en niet te vergeten Alternative 4. Die platen heb ik stuk voor stuk kapot gedraaid en dan nu eindelijk vond ik het eens tijd worden om me te wagen aan het oude materiaal en ik moet zeggen dat valt niet tegen. De zang is minder overtuigend maar de muziek en de hele sfeer van het album is werkelijk geweldig. Absoluut hoogtepunt vind ik A Dying Wish en het openingsnummer. Het knalt lekker en is heerlijk strak gespeeld. De rest van de plaat heeft zeker ook een hoog niveau maar is in mijn oren nog niet zo tijdloos als het latere materiaal. Voorlopig houdt ik het even op een 4 en ga binnenkort zeker nog het debuut en Eternity proberen. Ik kijk ernaar uit om ze binnenkort live te zien in de Effenaar.