menu

Jethro Tull - Nothing Is Easy (2004)

Alternatieve titel: Live at the Isle of Wight 1970

mijn stem
4,09 (32)
32 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Eagle

  1. My Sunday Feeling (5:20)
  2. My God (7:30)
  3. With You There to Help Me (9:58)
  4. To Cry You a Song (5:40)
  5. Bourée (4:34)
  6. Dharma for One (10:10)
  7. Nothing Is Easy (5:36)
  8. Medley: We Used to Know / for a Thousand Mothers (10:38)
totale tijdsduur: 59:26
zoeken in:
5,0
Schitterende live-registratie van nummers uit de 4 eerste Jethro Tull platen.
De meeste nummers zijn hier nog beter dan op de gewone studio-albums; vooral With You There to Help Me is fenomenaal.

5 sterren

5,0
keigaaf live album, klinkt echt zoveel beter dan studio versies van bijna alle nummers. 5*

avatar van hadiederk
4,5
Ronkende bluesrock van een band die aan de vooravond stond van de twee beste albums uit hun oeuvre en da's jammer want daarna ging het snel bergafwaarts mede door de egotripperij van Ian Anderson. Live bleef Tull tot eind jaren zeventig een waar fenomeen.

Kingsnake
Waanzinnige liveplaat uit wat mij betreft de topdagen van de band.

Klassiek, rock, blues, jazz, folk, alles komt voorbij.

Het concert is nog voor Aqualung, maar My God staat hier wel al op.
De toevoeging van John Evans op een aantal nummers is de eerste stap van de band richting symfonische rock.

avatar van BeatHoven
4,5
Wat kan ik hier over zeggen? Geniale liveplaat, uitstekend geregistreerd. Het zijn niet mijn favoriete nummers, maar de uitvoering maakt dat ruimschoots goed. Vooral "My God" is heerlijk, met die fluitsolo's en Andersons sneren naar georganiseerde religie. De hele band geeft het beste van zichzelf. Ik vind dat dit de beste bezetting is, Clive Bunker was sowieso hun beste drummer en met Evan op piano gingen ze een gouden periode tegemoet.

avatar van glenn53
4,0
BeatHoven schreef:
Clive Bunker was sowieso hun beste drummer en met Evan op piano gingen ze een gouden periode tegemoet.


Ben ik niet met je eens, Barriemore Barlow is echt de beste drummer van Tull ooit. Luister eens naar Bursting Out.

avatar van BeatHoven
4,5
Bursting Out staat op de verlanglijst, dus ik zie wel wat dat geeft. Maar Bunker is echt zo'n halvegare...

avatar van Tupelo
4,5
Schitterende vertolkingen uit de tijd dat Jethro Tull nog heel lekkere muziek maakte. Er staat geen enkel minder nummer op. De DVD is ook zeer de moeite waard.

avatar van Brutus
4,0
Pracht plaat van Tull. Vooral gecharmeerd van Dharma for One.

avatar van Mssr Renard
4,5
Fantastische zinderende rockplaat van Tull. Zoals bij alle platen uit deze periode, is Tull echt meer een harde bluesrock band dan een progrockband.

De meeste nummers worden lekker uitgerekt en je zou met een beetje valsspelen Tull hier een jamband kunnen noemen.

John Evans is hier gewoon lid van de band intussen, waarbij deze plaat verschilt van eerdere liveplaten waar de band een kwartet is.

Als Tull deze muziek was blijven maken, dan waren ze zeker weten genoemd als van één van de grote britse bluesrockbands uit die tijd. Maar intussen is Tull voornamelijk bekend als progrockband, terwijl ze dat zelf niet eens willen.

Ik heb deze op heerlijk rood vinyl/dubbel lp.

avatar van Kronos
3,0
Ooit op cd gekocht maar aan mijn stem te zien was ik niet erg onder de indruk. Ben over het algemeen geen fan van live albums: slechtere productie, nummers die verpest worden door drumsolo's of verstoord worden door lawaai van het publiek. Een zanger die de hoge noot niet haalt zoals op de studioversie is nog het ergste. Maar ik ga Tull hier toch nog eens een kans geven.

avatar van Mssr Renard
4,5
Kronos schreef:
Ooit op cd gekocht maar aan mijn stem te zien was ik niet erg onder de indruk. Ben over het algemeen geen fan van live albums: slechtere productie, nummers die verpest worden door drumsolo's of verstoord worden door lawaai van het publiek. Een zanger die de hoge noot niet haalt zoals op de studioversie is nog het ergste. Maar ik ga Tull hier toch nog eens een kans geven.


Kijk uit voor de drumsolo. Sla anders Dharma for One maar over, daar gaat Clive Bunker helemaal los.

avatar van metalfist
Er zijn zo'n paar festivals waar ik graag had bij geweest en Isle of Wight in 1970 is er daar eentje van. Als je bekijkt wie daar allemaal heeft gespeeld? Jimi Hendrix, The Doors, The Who, Miles Davis, Joan Baez, Leonard Cohen en natuurlijk ook Jethro Tull. Die mochten op de 5e en laatste dag komen optreden en hun volledige optreden werd bijna 35 jaar na datum gereleased op CD en DVD in de vorm van deze Nothing Is Easy: Live at the Isle of Wight 1970. Ik merk dat ik zelf niet altijd de behoefte heb om beide vormen van het optreden in huis te hebben, maar in het geval van deze show is dat wel absoluut een meerwaarde. Waarom? Omdat er verdorie wel wat verschil tussen beide uitvoeringen blijkt te zitten!

Zo heeft de CD een geknipte versie van My God en Dharma for One (die laatste duurt zelfs bijna 5 minuten langer, My God duurt zo'n 2 minuten langer dan de CD-versie) waardoor je voor die twee nummers dus best de DVD opzet. De DVD bevat bovendien ook nog de soundcheck van zondagochtend (Bourée) en die staat dan simpelweg niet op de CD, maar om de een of andere bizarre reden ontbreekt op de DVD dan weer With You There to Help Me en To Cry You a Song en is de afsluitende medley ingekort. Als vreemd extraatje hebben ze op de DVD dan ook nog een versie van A Song for Jeffrey toegevoegd, maar die komt uit The Rolling Stones Rock and Roll Circus! Fun fact: dat is beeldmateriaal met Tony Iommi (van Black Sabbath faam) tijdens zijn twee wekend durend lidmaatschap van de band, al speelt hij hier niet echt gitaar aangezien het om een playbackversie gaat.

Wil je dus het volledige concert kunnen verorberen, dan moet je het volgende doen:
DVD: Bourée (Soundcheck)
CD: My Sunday Feeling
DVD: My God
CD: With You There to Help Me
CD: To Cry You a Song
CD: Bourrée
DVD: Dharma for One
CD: Nothing Is Easy
CD: We Used to Know/Guitar Solo/For a Thousand Mothers

Dat allemaal terzijde, het optreden zelf is natuurlijk ook belangrijk en laat dit nu net Jethro Tull op hun best zijn. De groep wordt (te) vaak naar mijn gevoel gereduceerd tot Thick as a Brick en Aqualung (het toen nog onbekende My God dat hier wordt gespeeld zou een jaartje later op dat album eindigen), maar ook in hun eerste 3 albums is nog zoveel kwaliteit te ontdekken. De drumsolo in Dharma for One is misschien net iets te lang, maar ik moet daaraan toevoegen dat ik sowieso geen liefhebber ben van lang uitgesponnen drumsolo's. Het valt het in dit geval best nog mee trouwens als je de Grateful Dead gewend bent qua drumsolo's, maar verder is dit van de eerste tot de laatste seconde genieten. Ian Anderson is geweldig goed bij stem, de band rockt erop los en de muzikanten (met Martin Barre op kop, ongelooflijk hoe goed die kerel is) zijn geweldig op elkaar ingespeeld. Puur afgaande op de setlist lijkt dit niet zo'n uitgebreid concert te zijn, maar vergis je niet: de nummers worden heerlijk uitgesponnen en stilzitten is simpelweg onmogelijk.

avatar van Mssr Renard
4,5
metalfist schreef:

Wil je dus het volledige concert kunnen verorberen, dan moet je het volgende doen:
DVD: Bourée (Soundcheck)
CD: My Sunday Feeling
DVD: My God
CD: With You There to Help Me
CD: To Cry You a Song
CD: Bourrée
DVD: Dharma for One
CD: Nothing Is Easy
CD: We Used to Know/Guitar Solo/For a Thousand Mothers


De dubbel-lp versie kent deze sequencing:

A1 My Sunday Feeling
A2 My God
B1 With You There To Help Me
B2 To Cry You A Song
C1 Bourée
C2 Dharma For One
D1 Nothing Is Easy
D2 Medley: We Used To Know / For A Thousand Mothers

Dus alleen het Bourée-soundtrackdingetjes ontbreekt. Vind ik niet erg. Verder dus alles gewoon op volgorde.

avatar van metalfist
Mssr Renard schreef:
De dubbel-lp versie kent deze sequencing:

A1 My Sunday Feeling
A2 My God
B1 With You There To Help Me
B2 To Cry You A Song
C1 Bourée
C2 Dharma For One
D1 Nothing Is Easy
D2 Medley: We Used To Know / For A Thousand Mothers

Dus alleen het Bourée-soundtrackdingetjes ontbreekt. Vind ik niet erg. Verder dus alles gewoon op volgorde.
Dus de dubbel LP heeft de 15 minuten durende versie van Dharma for One en de 9 minuten durende versie van My God? Dan zal het vermoedelijk iets van plaatsgebrek op de single CD zijn vermoed ik.

avatar van Mssr Renard
4,5
Ik vermoed dat de LP-versie gewoon de lengtes aanhoudt van de cd-versie. Maar het is moeilijk te bepalen, want dan zou ik met stopwatch er bij moeten zitten, want de lp's hebben geen tracktijden.

Zoiets te gaan zitten vergelijken met elkaar dat kan dan alleen als je de songs naast elkaar afspeelt, en dan kijken welke eerder is afgelopen. Want om nou uit mijn hoofd te herkennen waar een knip zit, dat kan ik niet hoor.

Intussen heb ik alleen een stream-versie en een LP-versie gehoord. De cd, dvd en blu-ray en wat er nog meer is, nog nooit. Ik lees trouwens net op Wikipedia, dat ze dezelfde truc hebben uitgehaald met Living with the Past. Ik geloof dat ik daar ook alleen de 2lp versie van heb, maar daar had ik (ooit) wel de dvd-versie van en die beviel me wel, en die heeft inderdaad meer en andere tracks dan de audio-versies van de plaat.

Ingewikkeld en onnodig allemaal vind ik.

avatar van metalfist
Bij Dharma for One valt vooral op dat er een hoop gepraat van Ian Anderson (zo'n kleine minuut) aan het begin is weggeknipt. Ik moet ze ook nog eens correct naast elkaar leggen, ik heb namelijk wel de CD + DVD combipack in huis. De LP daarentegen heb ik niet, enkel Bursting Out en Thick as a Brick heb ik op dat formaat.

avatar van Mssr Renard
4,5
Ik realiseer me eigenlijk nu pas, dat ze hier My God spelen, dus met Glenn Gornick, nog vóór ze het album Aqualung schreven en opnamen. Je hoort al hoe compleet het nummer klinkt, met uiteraard een flinke solo-fluit-sectie voor Ian in het middenstuk.

Deze kwintet-plaat (want John Evan is inmiddels wel volwaardig lid) is ijzersterk en ik ga nog maar eens verder op zoek naar live-platen uit die periode 1969-1970/71. Ik heb nu in elk geval ook 'Live in Sweden '69' en 'Live at Newport Pop Festival 1969' die ook allebei ijzersterk zijn. Uiteraard staan op 'LIving in the Past' nog By Kind Permission en Dharma for One, die ook live zijn en van 1970 dateren.

avatar van Droombolus
3,5
metalfist schreef:
Er zijn zo'n paar festivals waar ik graag had bij geweest en Isle of Wight in 1970 is er daar eentje van. Als je bekijkt wie daar allemaal heeft gespeeld? Jimi Hendrix, The Doors, The Who, Miles Davis, Joan Baez, Leonard Cohen en natuurlijk ook Jethro Tull.


*kuch-kuch* Free *kuch-kuch*

avatar van viking1
5,0
Wat toch n heerlijke live plaat dit. Vandaag de cd weer eens na lange tijd gedraaid. Heerlijk man.
Ben geen uitgesproken jethro tull fan. Heb op cd:
Stand up, thick as a brick, aqualung, busting out, dit fantastische live album nothing is easy. Ook op lp nog busting out. Hou iets meer van hun bluesrock erra dan hun folkrock erra. Ben de laaste jaren weer druk aan lp's kopen ( af en toe nog n cd) . Deze toch ook gauw op vinyl aanschaffen. En ook wat verder in jethro tull muziek duiken hahaha. Net de laaste 3lp set van rory gallagher live allround man gekocht ( als rory fan verplichte kost ) volgende deze aanschaffen op vinyl. Zet de cd straks nog weer ff op. Man man wat n geweldige vette ronkende live plaat dit!!! Dit bluesrock op zijn best!

avatar van Mssr Renard
4,5
viking1, Blodwyn Pig al eens geprobeerd? Dat is de band van Mick Abrahams. Een beetje de voortzetting van de sound van This Was.

avatar van viking1
5,0
Thanks voor de tip Mssr Renard!
Kan de band van naam. Weet niet oft wat voor mij is. Had de band ff snel opgezocht. Hou zelf niet zo van violen, en jazz invloeden wordt ik erg onrustig van. Heb niets met jazz. En fluit is ook niet geheel mijn favoriete instrument. Kan hem bij jethro tull , op de een of andere manier wel hebben. Weet wel in de late ' 60 en ' 70 kwam de fluit/ dwarsfluit enz geregeld voor( golden earring ,focus enz) hou meer van gitaar gerelateerde muziek.
Op de een of andere manier pakt jethro tull ( vooral de eerste albums) mij wel . Vindt heerlijke bluesrock. T heeft iets mystieks.
Maar bands met te veel blazers enz of te jazzy invloeden pakken mij niet en ....laat ik voorbij gaan. Maar oude bluesrock bands als cream, led zeppelin enz hebben meer mijn voorkeur.
Ook een van mijn hedendaagse favoriete gitarist, joe bonamassa is erg enthousiast over jethro tull en speelt vaak 2 nummers van jethro tull tijdens optredens. En op zijn platen staan de nummers ook.
Maar ik dwaal af hahaha voorlopig geniet ik van deze heerlijke vette live plaat. En die komt er binnenkort ook op vinyl. Maak ik graag n plaatsje voor vrij.....heb nu zo'n 800 lp's en 1000 cd's hahaha.

avatar van viking1
5,0
Ga blodwyn pig zeker eens checken Mssr Renard!

Gast
geplaatst: vandaag om 21:35 uur

geplaatst: vandaag om 21:35 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.