menu

Father John Misty - Pure Comedy (2017)

mijn stem
3,73 (157)
157 stemmen

Verenigde Staten
Folk / Pop
Label: Bella Union

  1. Pure Comedy (6:23)
  2. Total Entertainment Forever (2:53)
  3. Things It Would Have Been Helpful to Know Before the Revolution (4:18)
  4. Ballad of the Dying Man (4:50)
  5. Birdie (5:19)
  6. Leaving LA (13:11)
  7. A Bigger Paper Bag (4:41)
  8. When the God of Love Returns There'll Be Hell to Pay (4:04)
  9. Smoochie (3:45)
  10. Two Wildly Different Perspectives (3:12)
  11. The Memo (5:16)
  12. So I'm Growing Old on Magic Mountain (9:58)
  13. In Twenty Years or So (6:27)
totale tijdsduur: 1:14:17
zoeken in:
avatar van Shangri-la
4,5
De vorige plaat deed mij eerlijk gezegd weinig maar deze vind ik echt top. Voor mij 4,5 ster.

UnknownPleasure
ik werd er in het begin wat depressief van, die ironie-in-ironie-bespiegelingen die wel degelijk erg raak zijn, ik moest 'm even laten liggen maar nu staat hij op repeat.

3,62 is echt veel te laag.

avatar van Venceremos
3,0
Veel te hoog.

avatar van Shangri-la
4,5
Vind jij, gelukkig denken veel mensen daar anders over.

avatar van Venceremos
3,0
Uiteraard, smaken verschillen gelukkig. We treffen elkaar vast wel ergens.

avatar van vinylbeleving
4,0
Halve ster erbij. Prachtig album dat steeds meer bij me binnenkomt. De uitgespannen nummers storen me steeds minder en Pure Comedy geeft steeds meer van z'n geheimen vrij.

De man doet me live (met orkest bij SNL ) qua voordracht soms wat aan Rufus Wainwright denken. Ook zo'n artiest die bij mensen emotie of irritatie opwekt.

avatar van Ducoz
5,0
Met deze 3e worp van Father John Misty en zijn 11 album in totaal, legt Tillman de lat gigantisch hoog.
Ik vind het nog altijd lastig te bevatten dat deze man eerst van die droevige, zwarte platen maakte onder zijn eigen naam en onder deze naam ineens die met zichzelf spottende lollerige intellectueel is. Als een soort van karikatuur, daarom weet ik nooit goed wat ik van FJM moet denken.

Maar deze nieuwe plaat is een mix tussen het beste van beide werelden. We zijn eindelijk op het punt aanbeland waar FJM meer is dan die lolbroek, de popsong schrijver. Nummers worden verhalen, waarin soms de spot wordt gedreven maar hier nu toch ook echt een kritische blik op de hedendaagse samenleving wordt aan gehouden. De muziek staat volledig in dienst van de tekst, ondergeschikt dus eigenlijk. Maar door subtiele toevoegingen en muzikale inkleuring overstijgt dat het net. Ik zou bijna durven te gaan beweren dat onze generatie eindelijk zijn eigen Dylan heeft. Flamboyant en helemaal 2017, maar wél met een boodschap; kijk naar jezelf, is dit normaal? Then again, what is?!

avatar van Ludo
Geinig, iemand als Loudon Wainwright III zou de geweldige tekst van Leaving LA in 2 minuten en 50 seconden eruit jagen, precies dezelfde akkoorden raggend en jakkerend op de akoestische gitaar. Het zou een sardonische folkhit zijn. Maar nu... de gruwel, de gruwel.

avatar van Cor
4,0
Cor
Het is wel echt een 'love it' or 'hate it' album, zowel hier op de site als op de wereld van de recensenten. Ik behoor tot het 'love-kamp'. Wat een stem+piano+accoustische gitaar+spaarzame strijkjes en blazers wel niet vermag. Josh Tillman zal zich best wat te serieus nemen in z'n zelfrelativering, maar hij zet het muzikaal gezien mooi neer. Heerlijke stem, mooie arrangementen. Plaat om bij in een sfeer terecht te komen. Voor mij voorlopig voer voor de eindejaarslijstjes.

avatar van repelstefan
4,5
Wat begon met een 3,5 is inmiddels van een 4 een 4,5 geworden. Ik blijf het opzetten, het blijft boeien, nummers blijven groeien. Waar het kwartje bij I Love You Honeybear maar moeilijk viel, gebeurt dat hier wel. Dat album toch nog maar eens een tweede, nee, derde kans geven.

Een nummer van ruim 13 minuten zonder refrein is eigenlijk waanzin, maar gek genoeg zet ik het niet af. Sterker nog, ik vind Leaving LA nu erg mooi, al vraag ik me af wat de houdbaarheid ervan is.

beaster1256
Ik vind hem alsmaar minder en minder .....Fear Fun was zeer goed .....Honey dinges al wat minder ...deze vind ik zeer zwak......ook Live valt hij zwaar tegen.....

avatar van TheRiverPoet
4,0
Zo, deze plaat viel me de eerste luisterbeurt toch tegen. Te veel tekst, te weinig sterke melodieën en ook nog eens weinig variatie. Nu heb ik hem voor de tweede keer geluisterd, eigenlijk nog geeneens helemaal af omdat de plaat zo lang duurt dat m'n aandacht verslapt en ik hem later op de dag misschien afluister, en vind hem inmiddels wel ietsje beter, maar ik blijf hem minder vinden. Minder dan I Love You, Honeybear en al helemaal minder dan zijn beste plaat tot nu toe volgens mij: Fear Fun. Het titelnummer en de daarop volgende liedjes zijn aardig tot bij vlagen best sterk maar dan komt Leaving LA. Prachtig gezongen, mooi ook die strijkers, maar vier minuten was lang zat geweest. Oké, vijf minuten had ook gekund. Maar een kwartier! Best leuke geintjes ook in die tekst. Maar ik zelf had alle overbodige versjes geschrapt of alleen als demo opgenomen. Of heel misschien had ik deze lange versie live gespeeld als er een aantal irritante mensen in het publiek zouden staan te schreeuwen ofzo. Ik kan de humor van het nummer inzien maar voor de meeste mensen wordt het gewoon een skipnummer. Zonde.
Die teksten. Hele goeie stukken af en toe, maar vaak ook te ingewikkeld voor de meeste luisteraars zodat het al gauw overkomt als interessantdoenerij. Veel te veel teksten ook. Zoveel tekst heb je ook niet nodig om je punt te maken. Ik las reacties op Facebook van mensen die zeiden dat ze een hoop "Plastic Ono Band vibes" horen op dit album. Dat zou zo kunnen zijn, zo had ik er nog niet naar geluisterd. Plastic Ono Band van John Lennon is een van de beste albums aller tijden als je het mij vraagt, juist omdat Lennon in zijn teksten en muziek zo duidelijk is. Zo puur. Iets waar Misty nog van kan leren. Al zou dit album die "vibes" hebben, dan is dat misschien af en toe een flard zoals dat muzikale stukje in het titelnummer met die saxofoon, misschien wel het mooiste stukje van het album, omdat Tillman dan eindelijk eens níet zingt.
Bij het vorige album had ik af en toe al een vlaag van irritatie. Hier heb ik het weer. Ja, deze man heeft tenminste iets te melden en daarom hou ik van hem en zijn stijl. Daarom was ik toen, en nog steeds, helemaal weg van Fear Fun. Maar hij wil wel iets te veel melden en dat is ook gelijk weer zijn zwakke kant.

Voorlopig 3 sterren.

avatar van trebremmit
Off-topic bericht verwijderd.

5,0
Wat is dit een geniale plaat!

avatar van repelstefan
4,5
Pure Comedy is a brilliant, multi-faceted jewel. But it requires upfront work and a lot of patience from the listener. Tillman’s melodies are, at first, elusive. Tempos dawdle. Runtimes splay. Many musical dots (such as verses, choruses, and bridges) seem disconnected or nonexistent. Yet after repeated spins (four, in my case), loose threads find their respective partners. That’s when this magnificent 75-minute work interlocks, becomes whole, and unveils its immense riches. What was once incomprehensible – and, let’s be honest, a little boring – all at once makes sense.
- Bron: Pretty Much Amazing

Deze quote zegt eigenlijk alles over dit album. Ben hetzelfde proces doorgegaan. Ik vraag me af wat er nog beter had gekund. Niks eigenlijk, dus van 4,5 naar 5.

avatar van Venceremos
3,0
Heb hem een kans of 5 gegeven en hij werd alleen maar slechter.

avatar van Bartjeking
4,5
Bij mij precies andersom, vind het een wereldplaat.

avatar van Wickerman
3,5
Tekstueel erg sterk. Sarcastisch en met humor. De muziek is dramatisch, op een goede manier. Hier en daar wat over de top. Maar die eerste vier nummers zijn wel echt sterk. Richting het eind wordt het wat vermoeiend. À la Rufus Wainwright.

4,5
Deze man is nog ondergewaardeerd. Ik vind hem niet minder dan een levende legende. Deze avond zag ik hem live in de AB. Weergaloos.

Spread the word. Geniale kerel.

avatar van Voorprogramma!
“Wat is dit album toch een ongelooflijke parel”

[quote]gerre schreef:
Deze man is nog ondergewaardeerd. Ik vind hem niet minder dan een levende legende.

Helemaal mee eens!! Ik beschouw Misty in het rijtje van Nick Drake, Morrison, Bob Dylan!!

“Tekstueel is dit album ook zo fantastisch, Father John Misty is buitencategorie”

Score 3,59 is SCHANDALIG LAAG, het is bijna een misdrijf..

thrm
Dit is gewoon bar en bar slecht

avatar van lowieke
5,0
Magic Mountain wauw

avatar van Niek
Titelsong is weergaloos!

4,0
Het is nogal een album dat de aandacht vraagt, zeker omdat ik doorgaans niet zo aandachtig naar teksten luister (als muzikant heb ik mezelf per ongeluk aangeleerd juist de arrangementen te analyseren en ontleden). Maar deze man nodigt me uit beter mijn best te doen. Dat lukt me eigenlijk nooit dit hele album lang, vandaar dat de eerste 3 nummers me bij blijven. Dit is echter meer een testament van mijn gebrekkige aandachtsspanne dan aan minderwaardige liedjes verder op in het album. Allemaal prachtige colleges over de mens en het mens zijn.

Dat betekent niet dat de muziek saai of oninteressant is, want ik vind niet dat dat het geval is. Wel is het duidelijk geschreven als ondersteuning. Ze geven de nummers kleur, sfeer en identiteit, en daarnaast is het allemaal mooi opgenomen en gemixt. De akoestische instrumenten geven de nummers een beetje een tijdloos karakter, waardoor de teksten weer meer voelen als volkswijsheid. Maar de subtiele studioëffecten dragen bij aan het gevoel van vervreemding. Voorbeeld: die lage, gefilterde stem in Smoochie brengt extra lading aan de tekst "When my personal deamons are screaming".

Voor mijn aandachtsspanne was het misschien fijn geweest als dit twee losse, kortere albums waren. Maar hee, eigenlijk is dit een luxeprobleem, want elk nummer brengt wel iets extra.

avatar van nelnontwisa
Niet een plaat die ik heel regelmatig draai, maar als het dan weer zover is, is het telkens wel meteen duidelijk hoe sterk dit album is en blijft. Eigenlijk enkel prachtige nummers, en zelden een moment waar ik het teveel vind worden (ondanks de wat lange speelduur). Zelfs Leaving LA blijft me boeien. I Love You, Honeybear vond ik altijd zijn beste, maar ga daar toch aan twijfelen.

avatar van popstranger
5,0
Een plaat die bij de eerste beluistering een hele brok is om te beluisteren. En als je er niet graag wat tijd in stopt met aandacht voor de lyrics dan gaat er heel wat aan je voorbij. Bij mij viel alles pas op zijn plaats na vele beluisteringen en dan bleek pas echt dat dit een persoonlijke favoriet ging worden.

Dit is een grote aanklacht tegen de maatschappij en de mens an sich. FJM fileert de mens en zijn onhebbelijke gewoonten genadeloos en wat meer is hij neemt zichzelf ook genadeloos op de korrel zoals in Leaving L.A., een song die op papier misschien niet lijkt te werken (10 verzen en afklokkend op een dikke 13 minuten) maar bij mij een eerste favoriet werd.
Ballad of the Dying Man beschrijft de persoon (door hier commentaar bij te plaatsen maak ik me ironisch genoeg hier ook aan schuldig) die zijn mening geeft op sociale media over de stand van zaken in de wereld en over alles wat er nog valt te vinden op internet. Net voor hij zijn laatste adem uitblaast checkt hij nog gauw het nieuws dat hij spoedig gaat missen. Father John Misty (Josh Tillman) houdt ons genadeloos een spiegel voor want laten we eerlijk zijn dat velen van ons (ook hijzelf) graag onze mening ventileren met de insteek dat onze mening de enige juiste is.

Een andere parel is So I'm Growing Old On Magic Mountain geïnspireerd door de toverberg van Thomas Mann (nog niet gelezen). Tillman geeft er met zijn alter ego een eigen draai aan maar het gaat over blijven hangen in het verleden en daardoor de toekomst ook zien voorbijglijden. Het eindigt in een prachtige instrumentale finale.

Two Wildly Different Perspectives haalt de typische verdeeldheid onder wij mensen aan. De ene kant gelooft, de andere niet en vaak is er haat aan beide zijden en veroordeelt "de andere" tot de dood.

When The God Of Love Returns There'll Be Hell To Pay is een piano ballad over dag des doem die er zit aan te komen met de zeven plagen. Dit is geschreven in volle corona crisis dus dit nummer komt harder binnen dan anders en bij uitbreiding geeft het de hele plaat een extra urgentie.

Geen enkel ondermaats nummer. FJM strooit met prachtige zanglijnen, sobere instrumentatie waar het nodig is maar ook instrumentale grandeur hier en daar (het einde van Magic Mountain). Dit is misschien een love it or hate it album en als je het type bent dat na 30 seconden al een song wil beoordelen dan ga je hier best in een boog omheen. Ben je iemand die graag doorbijt en dieper wil graven in muziek dan is dit misschien wel je ding. Neem er gerust de lyrics bij om het geheel af te maken en dompel je onder in wat voor mij inmiddels al een persoonlijke klassieker is geworden...

avatar van VDB79
4,0
Ik heb weleens gelezen dat de Amerikaanse overheid bepaalde culturele hoogtepunten uit de moderne geschiedenis heeft geselecteerd en opgeslagen in ondergrondse kluizen, voor het geval de mensheid door fatale rampspoed zou worden getroffen en/of we gevonden worden door intelligent buitenaards leven. Het idee zou dan zijn dat beschavingen na ons dan een goed beeld zouden krijgen van ons bestaan.
De titeltrack van dit album zou aan deze selectie toegevoegd moeten moeten.

Stijn_Slayer
Father John Misty verwondert zich over de staat waarin de mensheid terecht is gekomen met al zijn commerciële, politieke, seksuele, religieuze, discriminerende en scandaleuze escapades. Het prachtige artwork - ik heb mezelf de dubbel lp cadeau gedaan - lijkt wel een moderne weergave van Bosch en staat samen met bijgevoegde essay in het teken van diezelfde boodschap. Zware thema's, maar Josh Tillman slaagt erin om niet pretentieus of predikend over te komen. Niet bedoeld voor de snelle tweeters waar hij op deze plaat tegen ageert.

De invloed van Jonathan Wilson is onmiskenbaar in zowel de productie als arrangementen. Het album klinkt als Randy Newmans of Harry Nilssons versie van diens Fanfare. Een epos waarmee FJM genoemde voorgangers en ook zijn oude band naar de kroon steekt.

Gast
geplaatst: vandaag om 06:45 uur

geplaatst: vandaag om 06:45 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.