menu

Mark Lanegan Band - Gargoyle (2017)

mijn stem
3,75 (124)
124 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Heavenly

  1. Death's Head Tattoo (4:21)
  2. Nocturne (4:22)
  3. Blue Blue Sea (3:24)
  4. Beehive (3:49)
  5. Sister (5:03)
  6. Emperor (3:36)
  7. Goodbye to Beauty (3:15)
  8. Drunk on Destruction (3:25)
  9. First Day of Winter (3:27)
  10. Old Swan (6:30)
totale tijdsduur: 41:12
zoeken in:
avatar van frolunda
3,5
Mark Lanegan heeft inmiddels zo'n omvangrijk oeuvre op zijn naam staan dat ik zo af en toe nog maar eens inschuif.Zijn werk met de Screaming trees en de Gutter twins blijven bij mij favoriet maar ook solo (al dan niet met band) levert hij aardige tot uitstekende albums af.
Zijn nieuwste Gargoyle valt wat mij betreft daar een beetje tussenin.De kwaliteit is nog steeds onmiskenbaar aanwezig maar tot echt grote hoogten leidt dat op dit album niet.Slechts Nocturne,Beehive (de up tempo songs bevallen me nog het best) en Old Swan verdienen het predicaat erg goed de rest is redelijk maar heeft wat te lijden aan een bepaalde eenvormigheid.Ook vind ik de stem van Mark Lanegan met het stijgen der jaren er niet beter op worden,de rauwheid is OK maar nu kraakt en piept het soms wel iets te erg.
Wat Gargoyle weer wel goed doet is het mondjesmaat wat inbrengen van elektronica,dat geeft de plaat toch wel wat extra's.
Voor de rest,een degelijke Rock plaat zonder al te veel verrassingen maar wel weer gewoon goed.

4,5
Deze nieuwe vind ik mooier dan voorganger "phantom radio". Beter evenwicht tussen gitaren en elektronica. Niets nieuws onder de zon - nou ja ,zon het is weer lekker duister - wel zeer degelijke hoogstaande kwaliteit. Wat een stem ook hé,een gouden stem die meteen een hoop emoties oproept:
liefde-ontrouw-afstand-verdriet.....

avatar van Cor
4,0
Cor
Tja, verrassend is het niet, maar ik vind het gewoon een lekkere plaat weer, van mijn favoriete stoflongen. Beetje Depeche Mode extra vierde, om maar eens een analogie met olijfolie te pakken. Fijne, zware elektropop met fijne melodietjes en instrumentatie. Mag 'ie van mij blijven doen.

avatar van Alicia
4,0
Mark Lanegan is weer zo'n bekende naam, welke ik echter niet zo een, twee, drie kon plaatsen. Vanaf halverwege de jaren '80 luisterde ik - voornamelijk wegens tijdgebrek - slechts sporadisch naar nieuwe artiesten. Nu ik echter vrij en blij ben en door de techniek ook meer mogelijkheden tot mijn beschikking heb om tussen al die onbekende en minder bekende albums te kunnen grasduinen, komt er gaandeweg toch weer wat boeiende muziek bovendrijven.

Mark Lanegan plus Band dus. De man heeft een aantrekkelijke, een beetje ruwe en soms zelfs hese, donkere stem en dat bevalt wel. Of daarentegen de muziek voor altijd de oren zal blijven strelen, moeten we nog even afwachten.

Over Gargoyle kan ik op dit moment het volgende zeggen: Nocturne, Beehive en Old Swan zijn voor mij de meest in het oor springend liedjes. Voor het overige hoor ik weliswaar kwalitatief goede, maar verder geen opvallende alternatieve rock. Omdat Mark Lanegan mij toch interessant genoeg lijkt, zal ik binnenkort vast nog een of meer albums gaan beluisteren.

avatar van EttaJamesBrown
4,0
Dan ga je mooie tijden tegemoet, Alicia. Vergeet ook niet het betere werk van zijn eerdere bandje the Screaming Trees mee te nemen. Geniet van the whiskey for the Holy Ghost.

avatar van Bert Wasbeer
4,0
Deze is voor een Laneganplaat behoorlijk toegankelijk. En dat bevalt mij prima. Een van de betere platen van deze meneer.

5,0
Pim
Fantastische plaat, zoals we gewend zijn van deze man.
Ruwe-bolster-blanke-pit-muziek.

avatar van milesdavisjr
3,5
Op dit album klinken duidelijk wat jaren 80 invloeden door, met name wat galm, new wave en het alternatieve donkere randje wat bands als Depeche Mode, The Cure en een vleugje Joy Division ook kenmerkte in deze periode. Niet dat Mark beticht kan worden van kopieer gedrag daarvoor vaart hij teveel zijn eigen koers. Echter deze plaat is een beetje een buitenbeentje in de discografie van de beste man. Meer elektronica, veel galm maar ook uitwaaierende gothic passages en soms een haast ambient achtige sfeer.
Beste nummers; Goodbye to Beauty, met name vanwege de breekbaarheid in Mark's stem, het titelnummer en het sfeervolle Drunk on Destruction. Helaas staan er ook enkele nummers op die niet direct tot het beste van man's oeuvre gerekend kunnen worden. De bovengenoemde ingrediënten en DE stem maken het echter tot een genietbare schijf.

avatar van milesdavisjr
3,5
Lanegan gaat verder op de elektronische weg en Gargoyle vormt een ode aan de jaren 80. Het is new wave, indie rock en wat geëxperimenteer met drumloops wat de klok slaat en in tegenstelling tot het zwakke Phantom Radio (in mijn ogen) werkt het nu bij vlagen wel. Het stuwende Nocturne, Beehive, het luchtige Emperor, het zwartgallige maar o zo fraaie Goodbye to Beauty en het vlotte Drunk on Destruction vormen wat mij betreft prima tracks. De overige songs weten net wat minder het verschil te maken maar zijn ook niet slecht en begeven zich aan de goede kant van de streep. Waar de voorgangers minder indruk maakte doet Gargoyle dat bij vlagen wat meer zonder direct uit te groeien tot een wereldplaat. Een dikke voldoende derhalve.

Tussenstand:

1. Whiskey for the Holy Ghost
2. Field Songs
3. The Winding Sheet
4. I'll Take Care of You
5. Gargoyle
6. Blues Funeral
7. Scraps at Midnight
8. Bubblegum
9. Imitations
10. Phantom Radio

Gast
geplaatst: vandaag om 07:43 uur

geplaatst: vandaag om 07:43 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.