menu

Jay Som - Everybody Works (2017)

mijn stem
3,62 (39)
39 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Polyvinyl

  1. Lipstick Stains (1:51)
  2. The Bus Song (3:36)
  3. Remain (2:19)
  4. 1 Billion Dogs (2:44)
  5. One More Time, Please (3:42)
  6. Baybee (3:45)
  7. (BedHead) (3:25)
  8. Take It (3:19)
  9. Everybody Works (3:28)
  10. For Light (7:22)
totale tijdsduur: 35:31
zoeken in:
avatar van E-Clect-Eddy
4,5
Vanaf vandaag tijdelijk voor te beschouwen via een stream van NPR first listen

Multi-instrumentalist Melina Duterte gaat schuil achter de moniker Jay Som, in het genre/stijl: Alternative / Singer-Songwriters / Indie Rock met subtiel gebruik van laagjes synths. Veel relatief korte nummers met uitzondering van de hypnotiserende afsluiter For Light, mooiste op het album. Ze heeft een productieve periode want afgelopen juli kwam nog haar début Turn Into uit (wordt toegevoegd... as we speak).

Melina Duterte opent met Lipstick Stains heel mooi ingetogen en sfeervol. De eerste single The Bus Song "but I like the bus, I can be whoever I wanna be" neigt wat naar R.E.M. Remain klinkt muzikaal wat zoals The Psychedelic Furs maar heeft niet veel om het lijf anders dat het heel sfeervol mooi is. Tweede single 1 Billion Dogs neigt naar Grunge en Pixies.

Hier en daar een 80s Alterntive Rock vibe zoals in Baybee. Melina Duterte heeft een stem die me vooral doet denken aan Dream Pop genre-genoten.

Lekker neigend naar zowel Dream Pop als Shoegaze in 1 Billion Dogs, voorlopig favoriet.

Vento Vivimus
E-Clect-Eddy schreef:
Vanaf vandaag tijdelijk voor te beschouwen via een stream van NPR first listen
Melina Duterte opent met Lipstick Stains heel mooi ingetogen en sfeervol. De eerste single The Bus Song "but I like the bus, I can be whoever I wanna be" neigt wat naar R.E.M. Remain klinkt muzikaal wat zoals The Psychedelic Furs maar heeft niet veel om het lijf anders dat het heel sfeervol mooi is. Tweede single 1 Billion Dogs neigt naar Grunge en Pixies.

Hier en daar een 80s Alterntive Rock vibe zoals in Baybee. Melina Duterte heeft een stem die me vooral doet denken aan Dream Pop genre-genoten.

Lekker neigend naar zowel Dream Pop als Shoegaze in 1 Billion Dogs, voorlopig favoriet.

Helaas heb ik hun weekje op de luisterpaal van NPR gemist, hoewel ik die trouw dacht te volgen, maar het album is nu ook integraal te streamen bij Spotify en daar binnenkort zelfs op cd-kwaliteit!

Luisterend naar het album noem je wat namen van bands uit de jaren 80 en 90 waaraan de muziek je doet denken, maar zo ver terug hoef je, denk ik, niet te gaan. Zelf hoor ik wel wat verwantschap met bijvoorbeeld Warpaint en Blond Redhead en nog een aantal indie bands die de voorbije jaren materiaal uitbrachten.

Op internet vond ik daarover het volgende:
If there’s one major thing setting Everybody Works apart from other recent indie rock debuts, it’s that Jay Som refuses to stick to one style. She tackles shoegaze (“1 Billion Dogs”), dream pop (“Baybee”), Death Cab-esque emo (“The Bus Song”), lo-fi bedroom folk (“BedHead”), crunchy ’90s-style indie (“Take It”), and more. No two songs sound alike. And she’s got both the vision and the chops to pull off a record this diverse without sounding all over the place.
Brooklyn Vegan, 10-03-17

Die grote diversiteit is voor mij ook meteen het manco van het album. Door die variatie komt het album ook 'vermoeiend' op me over en wordt zelfs de 35 minuten die het album duurt een lange zit. Vooral omdat niet alle nummers even sterk zijn.

Maar wat me wel duidelijk is dat Melina Duterte een opvallende eigenzinnige muzikante is met behoorlijk wat potentie, maar voor mij nog geen Courtney Barnett. Haar debuutalbum uit 2015 is voor mij nog steeds de indie klassieker van de laatste jaren.

avatar van Bruno_6
Doet me bij momenten erg aan Mac DeMarco denken, vooral de gitaarsound dan.

avatar van midnight boom
4,5
Jay Som is een eenmansband, bestaande uit een piepjong multitalent. Melina Duterte is naast een sterk liedjesschrijver ook een geweldig producent. Alleen nam ze deze plaat op, in slechts drie weken. De diversiteit is groots, de sound - met hier en daar referenties naar Deerhunter en Mac DeMarco - eigen en fris. Op alle fronten beter dan verzameld werk Turn Into van vorig jaar. Deze gaat mijn jaarlijst vermoedelijk wel halen.

avatar van erwinz
4,5
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Jay Som - Everybody Works - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

Het is december en dat betekent dat het aantal echt interessante nieuwe releases vanaf nu een aantal weken zeer beperkt zal zijn.

Gelukkig zijn er de jaarlijstjes van de gerenommeerde en minder gerenommeerde muziektijdschriften en websites. In de lijstjes van de grotere muziektijdschriften en websites verwacht ik normaal gesproken niet al te veel verrassingen en als ze er al zijn kom ik ze meestal tegen in de onderste regionen van de lijsten.

Het door mij zeer gewaardeerde Paste Magazine gooit het dit jaar over een andere boeg en komt op de nummer 1 positie niet alleen met een plaat die ik gemist heb, maar bovendien met een plaat die op papier alles heeft waar ik gek op ben. Ik heb dan ook niet lang gewacht met het luisteren naar Everybody Works van Jay Som en zie de plaat inmiddels ook in mijn voorlopige jaarlijstje opduiken en stijgen.

Jay Som is een singer-songwriter uit California, die vorig jaar debuteerde en aan het begin van 2017 Everybody Works uitbracht. Het alter ego van Melina Duterte imponeert op deze plaat met tien songs vol avontuur en eigenzinnigheid.

De jonge Amerikaanse singer-songwriter laat zich hierbij voor van alles en nog wat beïnvloeden en schuwt invloeden die stammen uit de tijd waarin ze nog niet eens geboren was niet. Everybody Works citeert nadrukkelijk uit de archieven van de jaren 70, 80 en 90, maar pakt er zoveel bij dat de muziek van Jay Som niet direct te relateren is aan platen uit deze decennia.

Jay Som levert met Everybody Works een heerlijke indie-rock plaat af, flirt nadrukkelijk met invloeden uit de dreampop, shoegaze en postpunk, kiest over het algemeen voor een aanpak die het hokje lo-fi rechtvaardigt, maar verleidt ook meedogenloos met nagenoeg perfecte popliedjes. Die popliedjes zijn soms heerlijk dromerig en honigzoet, maar Jay Som is ook niet bang voor het wat meer schurende en gruizige werk of voor vervreemdende klanken en een flinke dosis melancholie.

Everybody Works springt van de hak op de tak en tovert steeds weer nieuwe verrassingen uit de hoge hoed. Niet iedereen zal gecharmeerd zijn van het wispelturige muzikale karakter van Melina Duterte, maar voor mij is Everybody Works een doos vol mooi versierde chocolaatjes, die de smaakpapillen op alle mogelijk manieren prikkelen en de bijzondere ingrediënten niet schuwen.

Jay Som baant zich op Everybody Works een weg door een aantal decennia popmuziek en smeedt al het leuks dat ze is tegen gekomen op geheel eigen wijze aan elkaar op een manier die met twee benen in het heden staat. Met name de lome en dromerige popliedjes van de muzikante uit California zijn volstrekt onweerstaanbaar, maar klinken alleen maar extra verleidelijk door het experiment waarmee ze omgeven zijn.

De tweede plaat van Jay Som duurt 35 minuten, maar wat gebeurt er in deze 35 minuten veel en wat zorgt Melina Duterte vaak voor muziek waarvan je alleen maar zielsgelukkig kunt worden. Ik heb nog niet eens gezegd dat de Amerikaanse alle instrumenten op de plaat zelf heeft ingespeeld en dat met name haar gitaarwerk van hoog niveau is. Ik heb ook nog niet gezegd dat Jay Som beschikt over een stem waarvan je alleen maar kunt houden. Het draagt allemaal bij aan de schoonheid en toverkracht van Everybody Works.

Ik beluister Everybody Works van Jay Som inmiddels voor de zoveelste keer en weer hoor ik andere invloeden en nieuwe dingen. Er is geen hokje te bedenken waarin deze plaat past. Jay Som springt van genre naar genre en maakt ook nog eens popliedjes om van te watertanden. Goed gezien van Paste Magazine. Erwin Zijleman

kuifenco
erwinz schreef:
Jay Som levert met Everybody Works een heerlijke indie-rock plaat af, flirt nadrukkelijk met invloeden uit de dreampop, shoegaze en postpunk, kiest over het algemeen voor een aanpak die het hokje lo-fi rechtvaardigt, maar verleidt ook meedogenloos met nagenoeg perfecte popliedjes. Die popliedjes zijn soms heerlijk dromerig en honigzoet, maar Jay Som is ook niet bang voor het wat meer schurende en gruizige werk of voor vervreemdende klanken en een flinke dosis melancholie.


de zegen van mume als gids: bovenstaande lofzang verleidde mij tot luisteren en daarna was ik verkocht. genre overschrijdende collectie songs die bij elkaar woorden gehouden door haar eigenzinnigheid en een sluwe productie. uitdagend en kloppend album door een zeer getalenteerd jonkie. 'take time to figure it out, i'll be the one that sticks around' zingt ze. dat geldt alvast voor dit album. gaan we meer van horen.

avatar van nico1616
3,5
35 minuten waar ik het hele jaar door naar geluisterd heb. Zoveel afwisseling en pure schoonheid geeft een van de beste platen van 2017. Het middendeel met One More Time, Please en Baybee is onovertroffen. Check ook de aanstekelijke clip van Baybee, als er nog eens sneeuw valt, doe ik mijn oortjes in, zet mijn beremuts op en ga dansen met Jay Som

avatar van Zwaagje
4,0
Ik merk dat ik deze vaker opzet; het album is geland. Dat is een goed teken. Stem een halfje omhoog. 4.5*

Gast
geplaatst: vandaag om 15:02 uur

geplaatst: vandaag om 15:02 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.