Noere schreef:
Tja fraai behang om de ruimte zelf verder in te vullen noem ik het maar..
Mis hier gewoon diepte of avontuurlijk karakter waar ik wel van hou in muziek, iets wat ik op shedding the past bijvoorbeeld wel hoorde (en veel deepchord releases..) Dit leunt wel heel erg op 90's werk van bijv. autechre en aphex twin - saw maar voegt daar naar mijn mening niet zo heel veel aan toe.
Een tikkie vlak (quasi atmosferisch), beats zijn wel sterk; uiteindelijk maar in de loungy hoek ermee, dit jaren 90 behang (nu we toch lekker aan het behangen zijn).
Toch nog even een tikkie terug. Je reactie is een beetje lapidair en beperkt van perspectief. Allereerst lijkt het ondertussen (hier en elders) bon ton om "lounge" in pejoratieve zin te gebruiken - als een negatieve afwaardering van een 'genre' dat eigenlijk nooit een genre is geweest, hoogstens een "mindset" - ontspannen, achterover leunen. Een aantal epigonen, w.o. Kruder &Dorfmeister (en alle aanverwanten zoals Tosca) hebben wel degelijk interessante, boeiende (ontspannende) en nog steeds draaibare muziek gemaakt. Lounge maakte onderdeel uit van een breder 'genre' -
downtempo waar bijv ook bepaalde 'rustige' d&b en idm onder valt. Jazeker, dezelfde idm als bij Autechre en Aphex Twin - check
Aphex Twin - Selected Ambient Works 85-92 (1992) en zjjn opvolger.
Een deel van kritiek vond ik ook terug bij de recensie op RA en die site fungeert voor mij vaak als een lakmoestest; doodeenvoudig omdat ik het regelmatig totaal niet met hen eens ben, ik vind hun scope, ondanks dat er meerdere scribenten voor actief zijn erg eenzijdig, gericht op "clubbing". Het verwijt naar Shed: een gebrek aan variatie op dit album. En dat is gewoon net waar de schoen knelt: beluister het werk vanaf zijn eerste werk op Ostgut tot aan dit laatste en ook werk onder een ander alias (sommige dj's nemen een andere naam aan voor andersoortig, luchtiger werk dan stevige stamppot - de Engelse term daarvoor is "moniker"). Genoeg variatie te vinden - en ik snap de wending naar luchtiger muziek, gewoon iets anders willen proberen, iets met een meer natuurlijke flow - dit album leent zich net als bijv
Steffi - Power of Anonymity (2014) prima voor autorijden. Zeker op de Duitse autobahn nodigt harde techno uit tot hogere snelheid, meer synchroon met de muziek zeg maar - maar wel meer risico en een hoger brandstofverbruik.
Veel hangt dus af van je eigen perspectief/uitgangspunt en de toepassing van de muziek. Het gaat mij echter veel te ver om dit album van Shed te typeren als loungy; dan wordt het echt hoog tijd om je muzikale pensum te verbreden.